bende senin gibiydim telefonda bir alo denilince buz gibiyken eriyip gidiyordum bir önceki dört senelik ilişkimde ama bir süre sonra insan kendine olan öz saygısını kaybediyor. affedici olmak, iyi olmak, alttan almak bir yere kadar. sonunda bir koptum kopuş o kopuş, iki sene boyunca ulaşılmaya çalışıldım. trip olsun diye doğum günümü kutlamayan adam nasıl olduysa cenazemizin olduğunu öğrenip taziye bile ulaştırmaya çalıştı ama geçmiş olsun.
bu ilişkimde de karşımdaki insanın beni kaybetme korkusu olmadığını, bir bayan olarak erkekten daha çok fedakarlık yaptığımı ama hiç kaale alınmadığımı gördüm. en ufak bir kırılganlığımı dile getirsem bıktım artık lafı duyuyorum. konuşmama ve engel koyma konusunda sıkıntı çekmiyorum ancak erkek bu üç ay sonra arkadaşlığını özler böyle alttan girer üstten çıkar istediğini elde etmek için göğe çıkarmak için fırlatır, sonra tutmak için geri gelmez. bamm diye çakılır kadın da.
bitişler kötü gelebilir ama insanın geçmişten ders alıp, yeniden başlaması için güzel bir fırsat hele ki yirmili yaşlarda. allah'tan herkese hayırlısını diliyorum. sakın üzülmeyin, salak erkekler üzülsün. :)