Ben de aynı binada oturuyorum kayınvalidemle. Ki benim kayınvalidem iyi insandır, iyi anlaşırız, bugüne kadar ne benim ona ne onun bana kötü bir sözü olmamıştır. Ama yine de imkanım olsa aynı binada oturmak istemezdim, bak diyorum benim kayınvalidem çok iyidir diye, amaaaaaa....
Amasına gelince;
- Geleni gideni bitmezi her misafirine gitmek zorundayımdır (ki çalışan bir insanım)
- Hergün illa ki görmek ister, gitmediğim gün olsa eşim illa ki surat yapar, laf söyler.
- İlla yemeklerinizi birlikte yemenizi isterler, gerçi ben öyle yapmıyorum evlendiğimden beri ama, 2 gün işten geç çıkıp onlar da yesek, üçünçü gün gitmesek, niye gelmediniz olur, yani mesafeyi korumak çoook zordur.
- Herşeylerine benim eşim koşturur, elbette koşturacak evlatları ama x şunu yap, x bizi buraya götür, x şu misafir gelecek, x haftasonu su düğüne gidicez, x, x, x, bu böyle sürer gider, asla sormazlar sizin bir programınız var mıydı diye, ararlar direkt "x bizi buraya götür" diye. Eşim de sagolsun asla hayur demez, oraya buraya koşturmaktan benle ilgilenmeye hali kalmaz
- Dediğim gibi kayınvalidemle aram iyidir, ama maalesef bu olaylar yüzünden eşimle sürekli tartışıp kavga ederiz
(Yapı olarak büyüklere karşılık verebilen biri değilim, hele karşımdaki büyük herşeyi canımlı cicimli yapıyorsa
)
- Her hafta haftasonunu iple çekerim, eşimle başbaşa vakit geçirelim diye, amaaaaaaaaaaaa illa ki gelecek bir misafir, gidilecek bir yer, vs. vs. çıkar.
- Kısacası dediğim gibi en iyisi benimki derim hep ama, en iyisinde bile yakınlık sorun getirir