- 18 Temmuz 2018
- 2.426
- 2.174
- 63
1 yıllık evliyim ben. Uzak bi şehirden geldim şu anki yaşadığım yere. O kadar çok şey yaşadım ki anlatsam roman olur. Kv hep oğlum beni bırakmaz diyip dururdu. Kendi borusunu öttüreceğini sandı, onun lafyıa oğlunun beni alaşağı edeceğini,ezdireceğini sandı. Çok hakaretler işittim. Aileme laf söyledi. Eşim ilk zamanlar sustu ama sonradan benim ailem de olaya dahil oldu. Eşim beni savunmaya başladı, hak vermeye başladı. Şuan benden önce beni koruyor. Kv de de oğlum beni bırakmaz lafından oğlumdan umudum yok gelinimi artık el üstünde tutarım laflarına geçiş yaptı. Bunun sebebi de oturduğumuz evi onlar almış tabi eşimin de desteğiyle. Yanyana daireler, ben çıkmak istiyorum bunu eşim çıtlatmış ben yokken onun korkusuyla bana çok çok iyi davranıyor. İlk evlendiğimde anahtarı vardı bizim evin onda pat diye eve girerdi bu konuda çok tartışmalarımız oldu. Bu durum bitti şimdilik ama ben işe başladım hatta başlamadan önce de ben yokken eve İllaki girer. Ben anlıyorum girdiğini. Bugünde girmiş bulaşığın vardı lavaboda( 4 parça) yıkadım. Mesaj atmış kızım yapılacak iş var mı ben bulaşığını yıkadım. Yok anne sağ ol ben yapardım dedim. Gel akşam bizde yiyelim dedi sağ ol dedim reddettim. Bunların hep sebepleri var. Şimdi ev bakıyoruz kiraya çıkmak için. Bi yandan da düşünüyorum sabret para biriktir ev al. Çocuğum olunca en azından 3 yaşına kadar dibimde bakar. Bi yandan da boşver çık diyorum kafan rahat olsun. Eve girme meselesini eşime söyledim uygun bi dille söyle girmesin sabah ne halde çıktığımı bilmiyorum bazen dağınık kalıyor odalar. O halde görmesini istemiyorum, tezgahta bulaşık görmesini istemiyorum dedim. Bi şey alacaksa beni arasın ev müsait mi desin çok mu zor dedim. Eşim fe tamam söylerim dedi. Hadi Bana da bi akıl verin. 8 ay çok şey yaşadım bu sadece ufak bi kısmı. Şuan melek gibi davranıyor öncekine göre sırf oğlunu kaybetmemek için.
