Kayınvalidem hep eşimi kendisine bağımlı büyütmüş. Eşim babasına ve babasının tarafına bile annesinin doldurucu ve manipülatif tavırları yüzünden uzak kalmış durumda. Evliler bu arada boşanma gibi bir durum da yok. Annesi oğluna oğlu annesine düşkün. İçten içe eşimin bana olan ilgisini de kıskanıyor gibi düşünüyorum. Bir gün hep birlikte denize gittik ayrı ayrı takılırız falan dediler. Biz eşimle denize girdik, sarmaş dolaş kahkahalar falan bayağı eğleniyoruz. Kayınvalidem de arkamızdan girmiş bir baktık bizi izliyor. Neyse yanına gittik sonra, bu boyunu aşan yerlere gitmiş yüzme de bilmiyor. Boğuluyorum ayağına kendini oğluna kucaklatıp kıyıya kadar götürttü. Ben yalnız denizde kalakaldım.
Bir gün yine misafirliğe gittik. Eşim su istedi. Ben de önümdeki suyu içmeyecektim "al sen iç" dedim. Annesi de hemen "benimkini de içebilirsin" diye uzattı ve eşim resmen ikimizin arasında kaldı. Sonra ev sahibi durumu anladı ona başka bardak getirdi.
Bir keresinde de dışarıda yemeğe gittik. Dönüşte içki alalım muhabbeti oldu. Benim içmediğimi biliyorlar. İçene de karşı değilim bu arada herkesin kendi hayatı beni zerre ilgilendirmiyor. Eşime sordular içer misin dediler. Eşim de bana baktı önce. Kayınvalidem hemen oğluna dönüp "ben içicem ben içicem" dedi. Bu ne demek yani? "Karını boşver ne yaparsa yapsın. Ben sana arkadaş olurum" mu demek istedi.
Her Allahını günü beni ve eşimi birkaç kez arıyor. Boş boş muhabbetler. Yok ne yemek yapacaksınız, yok bize gelin, siz yemek yapabiliyor musunuz ki bilmem ne.
Şuraya gidelim buraya gidelim. Kocası var başında o götürsün bir zahmet. Her hareketi batar oldu artık.
Eşim de ben de tek çocuğuz ama benim kesinlikle ailemle böyle hastalıklı ilişkilerim yok. Kendi ailemle eşim işteyken konuşurum o da çok az. Ailem de hiçbir zaman boş muhabbetler için arayıp rahatsız etmez.