Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?

Eminim bir senedir bu şekilde yaşamanız zordur ama ben belli bir yaştaki insanları hastanelerde tek başına koştururken görünce çok üzülüyorum. Ben çocuklarımı karnı ağrısa, başı ağrısa hemen hastaneye götürürüm. İster önemli birsey olsun ister olmasın. Ki olmasın zaten. Rabbım korusun. Yıllar geçip roller değiştiğinde bu işlerin evlada zor gelmesi, benim özel hayatım yok diye hayıflanması ne üzücü. Elbette 4 kardeşten yalnızca birinin bu işlere yetişmeye çalışması çok zor ama benim 10 kardeşim olsa ve onlar sırt çevirse ben anamı babamı atamam ki. Onlar bakmıyorsa bende bakmam diyemem. Herkes kendi vicdanıyla hareket eder. İnsanlar yaşlandıkça çocuklaşıyor. Basit seyleri abartıyorlar. Bu normal bir süreç aslında. Bence 73 yaşındaki bir insan için hastane işleri zorlayıcıdır. Tabiki yakınında kim varsa o ilgilensin diye beklerler. Benim eşim tek çocuk. Kayınvalidem 78 yaşında. Her işine yetişmeye çalışırız. Ben eşime isterse bizimle de yaşayabileceğini söyledim ama eşim istemedi. Tabi ki sağlık problemleri yaşaması durumunda yanımızda olmasını isterim. Rabbım anne babalarımızın duasını almayı nasip etsin. Burada sorun sizinde desteksiz kalmanız. Diğer kardeşlerinde anne babalarının yaşını düşünerek bir yol çizmesi lazım. Bu tabi benim hayata bakışım. Benim gibi düşünmeyenler de var.
Rabbım zor işlerinizi kolaylaştırsın. Eğer bu süreci değiştiremiyorsanız kendinizi strese sokmak yerine yaptığınız fedakarlığın manevi yönünden huzur bulmaya bakın 🩷
 
Gerçekten hastaysa neyse de , ama değilde psikolojik ise psikiyatriste gitmeli mutlaka. Benim kvalidenin psikolojik sorunları var. 5 günlüğüne tatile gittik, hergün hastayım diye aradı. Hastaneye git dedik istemedi, birini bulayım götürteyim dedi istemedi. İlaç getirtelim dedik istemedi. Biz geldik iyi oldu çağırıyor bu gün🥴

Eşime psikiyatriste götür tekrar konuşun diyeceğim, bu aralar farklı.

Kvalidenin eşimden başka alternatifi yok eşim tek kaldı .

Mutlaka psikiyatriste de gitsin.
 
Merhaba kısaca sizlere bahsetmek paylaşmak içimi dökmek istediğim bir konu var Bu aralar özellikle çok bunaldım her şeyi sorgulama başladım. Eşim ile 9 yıldır evliyiz bir tane evladımız var ikimizde çalışıyoruz İşlerimiz epey yoğun yorucu ve stresli . Eşimin ailesi ile bunca yıl çok sıkıntılar yaşadık yaşamaya devam ediyoruz Ne maddi ne manevi hiç bir desteklerini görmedim bunca yıl gerçekten çok çektik. Ama eşimin bir şeyleri görmesi anlaması ve mesafe ve sınırlarımızı koymamız ile iyi kötü bu günlere geldik. Çok yıprandık tabi ki orası ayrı. Eşimin annesinin kronik rahatsızlıkları var kalp karaciğer tansiyon bunlarla ilgili tedavileri de oldu olmaya devam ediyor vs. Bel fıtığı da ilerledi hayli biraz zor yürüyor işini gücünü zor hallediyor Yaşı da ilerledi kendisi 68 babası ise 73 yaşında Şu an elden ayaktan düşmediler çok şükür babası zaten diridir. Yaş ilerledikçe haliyle iyice hastalık sorunları da artmaya devam ediyor Aynı memlekette yaşıyoruz bir kızı 2 tane daha oğlu var onlar başka şehirdeler.
Burada sadece eşim var. Sorun şu ki annesinin son 1 yıldır hastalığını kullanarak eşimi sürekli bunaltması ona bağımlı hale getirmesi Ne bir özel hayatımız kaldı ne sosyal hayatımız kaldı ne aile hayatımız kaldı diyebilirim Sürekli aradılar mı arayacaklar mı yine bir şey mi oldu ile geçiyor günler Zaten ikimiz de çalışıyoruz kendimize zor yetebiliyoruz Bunu nasıl yapıyorlar biliyor musunuz Babası şu kafada ; bende yoruldum artık sürekli rahatsızlanmasından hastalanmasından onunla ilgilenmekten eşimin işi varmış ailesi çocuğu varmış umurunda bile değil sadece kendini düşünüyor.
En ufak bir rahatsızlığında annen hastalandı çabuk gel annen ölüyor koş yetiş annenin tansiyonu çıktı ateşi çıktı.. eşim o an işini gücünü bırakıyor gidiyor annesini hastaneye götürüyor ( Oysa kendisinin arabası var hastane 10 dk mesafede götürebilir ama götürmüyor götüremezmiş ) bir serum tahlil vs sonra götürüyor geri evine bunun neresi sorun diyebilirsiniz sorun olan bu değil zaten bunu sürekli tekrar etmeleri bu durumu kullanarak bizi sürekli bunaltmaları

Eşim bu durumdan dolayı kaç kere izin aldı iş yerinden ben sayamadım bilmiyorum. ( Artık işten izin alamıyorum burada sıkıntı yaşıyorum dediği vakit te hep akşamları hafta sonları aramaya iş yerindeyken hiç aramamaya başladılar .. )
Akşam eve geliyor bir telefon eşim gidiyor saatlerce gelmiyor Acil sırası serum tahlil derken en az 5 saat Kendisi başında bekleyebilir ama eşimi de istiyor yanında her zaman
Bir pazarımız var plan yapıyoruz arkadaşlarla bir telefon geliyor o gün çöp.. Tatile gittik burnumuzdan geldi.. bir çok örnek var.
Geçen hafta çok sevdiğimiz bir arkadaş grubumuz ile pikniğe gidelim dedik sabahtan ama içim hep sıkıntılı biliyorum çünkü başıma geleceği

Babası aradı tabiki öglene doğru ; oğlum annen pek iyi değil halsiz
Eşim : Baba neyi var yine ? bıkmış usanmış bir şekilde
Babası ; Tansiyonu yüksek nabızı yüksek bende götüremem bu halde
Eşiim : o zaman ambulans çağır baba ben şu an uzaktayım gelmem sürer bayağı
Babası : Annen ambulans istemiyor oğlum komşuların duymasını istemiyor sen gel götürelim diyalog aynen bu şekildeydi Anlamanız için örnek vermek istedim Eşim şu an işim var gelemem dediğinde annen ölüyor koş yetiş diye ağlamaya başlayarak onu gelmeye mahkum bırakıyor ( ambulans götür se dahi hastaneye gittikleri zaman yine eşimi arıyor yine onu yanında istiyor ) O piknik masasından mahcup bir şekilde kalktık eşim gitti götürdü bir serum tahlil acilde geçen 4 5 saat geri evine bıraktı geldi . Bizim hayatımız artık hep böyle kadın haftada en az iki kez acilde.. doktorlarda bir şey yapmıyor artık bir serum tamam. dirhem huzurumuz bize ait bir hayatımız kalmadı Eşimle bu durumu konuştum bak senin bir işin var, ailen var çocuğun var biz onlara bağımlı olduk hayatımızı onlara göre yaşamaya başladık bu böyle olmaz hastalanabilir kendisi götüremiyor ise çağırsın ambulansı götürsün hastaneye elzem bir durum olduğu vakit çağırsın seni dedim ( çünkü hastanede tek yaptıkları serum tahlil bu kadar. geri eve gönderiyorlar ) Eşimin söylediği ; ben seni anlıyorum haklısın bende görüyorum neyin ne olduğunu ama hastalık işte bu gitsem olmuyor gitmesem olmuyor bende çok bunaldım diyor ama bir çözüm yok çünkü babası ve annesi bencil insanlar onlara ne söylerse söylesin bu durumu devam ettireceklerini oda biliyor Bu konuyu çözemedik ve 1 yıldır hayatımız bu şekilde devam ediyor Daha bunlar şimdiden böyle ise yarın yaşları ilerleyecek elden ayaktan iyice düşecek annesi o zaman ne olacak diyorum kendime ? Her şey den soğudum inanın b Dir yol bulamıyorum çok mutsuzum yediğim içtiğim gittiğim geldiğim her yer ve her şeyim de artık onların baskısı var dirlik vermiyorlar :( bu durum 1 yıldır beni artık çok yıprattı yada ben yanlış düşünüyorum bencillik yapıyorum bilmiyorum bana bir yol gösterir misiniz ? Böyle nereye kadar bu durum eşimden soğumama boşanmayı bile düşünür hale gelmeme neden oldu Ben bi akşam evimde huzurla geçiremeyeceksem eşim le oturup bir bardak çayı ağız tadı ile içip sohbet edemeyeceksem evli olmanın ne anlamı var ki ?
Diğer kardeşleri ile bu durumu paylaştı fakat değişen bir şey yok haliyle başka şehirdeler gelip başka şehirden gelip de acile götüremezler. Şu an elden ayaktan düşmedikleri için bir hastane acil meselesi yüzünden onlarla da bir yol bulunamadı Hep kendime yüklendim biliyor musunuz hastalık bu dedim böyle düşünme dedim.. herkesin başına gelebilir dedim ama yok bende çıkmazsa girdim

Eşim ilk başlarda bana hep tepki gösterdi napıyım annem babam hastalık bu gitmeyim mi gelmeyim mi gitmemin sana ne sakıncası var burada bir ben varım ellerinden tutacak yarın bizim başımıza da gelecek dedikçe ben hep kendime yüklendim hep kendimi suçladım hep kendimi yıprandım ve artık psikolojik olarak da hiç iyi değilim..

BAŞKA ŞEHİRE TAŞINMAK BİZİ KURTARIR BU DURUMDAN KURTULURUZ FAKAT ŞU DURUMDA TAYİN İSTEYEMEM ÇÜNKÜ BİR MAZERETİM OLMASI GEREKİYOR EŞ DURUM VS VE TAYİNİ ÇOK ZOR BİR KURUMDA ÇALIŞIYORUM
 
Ah bacım resmen kendimi gördüm. Kafamıza tüküreyim aynı şehire tasınmayı biz istedik gurbette ne kadar huzurluymusuz.. Eşim kendini biraz agırdan alsa kaynana nasıl aglıyor anlatamam. Artık yüzünü bile göresim yok aylardır ne oraya giderim ne tefonla ararım. Bu kadar sogumusken yüzüne gülmem mümkün degil çünkü. Tabii umurlarında degil zaten işleri esimle beni seven yok..
 
Yük her zaman bir cocugun ustune bıner. Bızde babamdı bu kısı. Sevgılımın aılesınde de sevgılım. Dığer kardeşlerı karsınıza alıp sert konuşmak lazım. Bıraz da tamamen elı ayağı cekmeden kendı baslarına bırakmak
 
Eşiniz bir daha çağırdıklarında "anne bir serumla iyileşeceğin şeylere çağırma artık" diyecek başka çaresi yok. Annesinin artık numaralara kanmadığınızı öğrenmesi lazım.
 
Yani kusura bakmayın ama herkes ambulans demiş, ne ambulansı ya siz keyif yapacaksınız aile saadetiniz bozulmayacak diye çözümünüz ambulans çağarmak mı? Hastalık hastası aciliyeti olmayan, kapısında arabası yakını olan insanlar AMBULANS hizmeti mi kullanacak.
İlla ambulans istiyosanız özel ambulans tutucak paşa paşa parasını vereceksiniz. Bıktık sizin gibi zihniyetlerden ya ota boka ambulans çağaranlar yüzünden yetişemiyoruz. İnsanlar gerçekten ölüyor ve biz yetemiyoruz.
Konu umrumda değil çok sinirlendim, herkeste biraz aklını başına alsın yorum yaparken. Böyle keyfi çağırın diyenler yakınınızın kalbi tutsa çoluk çocuğunuza bir şey olsa ambulans başka bölgeden çıksa ne hissedeceksiniz onu düşünün.
Çok haklısınız artı olarak hastanedeki görevliler basit bir tansiyona şekere mesai harcıyorlar. Hele bir de devlet hastanesiyse nefes alacak vakti kalmıyor doktorların hemşirelerin...
 
diğer çocuklarla konuşuldu bir çözüm yok ne yazı ki şu an bakıma muhtaç değil sadece bu hastane olayı var onu da başka şehirden gelip götüremeyecekleri için.
İyiki uzaktayız diye konuşuyorlardır kesin. Olan size oluyor. Kusura bakmayın ama çok bencil insanlar hem anne hem baba aynı yani düşüncesizler
 
Back
X