Evet en mantıklısı bu aynen. En azıyla ilerisi için... Ben başta da eşimle konuştum bu konuyu tabiki. Yeni açmadım aslında. Alışsın yavaştan kendi evinde kalır dedi. Sonra yazın gitti uzun bir süre yoktu. Sonra sadece akşamları kalmaya başladı. Derken şimdi gün ortası evine uğruyor geri geliyor. Tüm yaz artı şuan bakımla ilgili bir durum yok. Eşim konuşmasına rağmen böyle bir tutum sergiledi. Görüşünüz için teşekkür ederim. Enazıyla bahanesi olmaz.
Maalesef bu is boyle oluyor. Birinden ne kadar cok yardim alirsan(kendi rizasiyla bile olsa) o kadar hayatina karisma hakkini kendinde görüyor. Once esinizle konusun ozel alanin kalmadigindan, cocugu bakiciya vermekten bahsedin sonra esiniz kaynvalidenize iletsin bu karari ve sebebini(en onemlisi sebebini belirtmesi)
Evet haklısınız. Eski bakıcıyla devam edeceğimizi söylemekle başlayıp konuşmalıyız. Gerçekten onu da kırmak istemiyorum. Seviyorum da. Bana hiçbir zararı yok. Ama bir bunalma geliyor bana ... Normal mi bilemiyorum şuan zaten karışık duygular içerisindeyim. Heyecan, doğum stresi, iki çocuğa yetme duygusu...
Evet bunu tahmin etmeliydim. Doğru söylüyorsunuz. Çok kırılacak eminim ki... Ben varken başkasına baktırıyorlar diye düşünecek. Kızımın da yası kücük onu başlattık anaokuluna diye bile çok üzüldü. Ama bu şekilde de devam edemiyoruz.
Ben onun yalnız kalmasına da üzülüyorum. Ama kendi işini görebilecek birisi. Bir rahatsızlığı yok. Maddi bir sorunu da yok. Ben olsam ben de çocuğumun yanına temelli yerleşmezdim diyorum. Sık sık gelsin sorun değil. Çat kapı gelsin sorun değil ama her gün geldiği zaman ben bunalıyorum. Bunu da konuştu eşim. Yine geliyor. Kırmak üzmek istediğim birisi değil. O yüzden fikir almak istedim zaten.
Evet ben de bu fikre katılıyorum. Ben onu oyalayıcı değilim ki benim de bir özelim ve hayatım var.
Sen artik yorulma, dinlen istedik gibi guzel cumleleri araya ilistirin. Ayni evde olmuyor. Ben bu yil 2 kez ayni evde kaldim birisi dogum digeri ziyaretti, yok olmuyor.
Ben üzülmedim.kendisi evde kalamadığını, korktuğunu ve sürekli ağladığını söyledi kendi evinde. Ben yalnız olduğu için üzüldüğümü belirttim.
Gelen yorumlara göre durumu mu değiştiriyorsunuz? Bunu niye ilk mesaja yazmadınız zira ilk yazdığınızla hiç alakası yok bu yorumun.
Işte şimdi de sizin evinizi kendi evi gibi görüyor eşiniz ne konuştu bilmiyorum ama çok net birşey soylememiş belli ki siz baya birlikte yaşıyorsunuz kv arada uğradığı bir ev var sadece . Bence lohusa sendromunu bahane edin bundan sonra kesinlikle yardım kabul etmeyin
Ben herhangi bir kişilik bozukluğuna sahip birisi değilim. Tüm yorumları da okuyamadım. Kısaca şuanki durumu anlattım. Kızım 4 yaşında. 4 yıldır birlikte yaşasaydık zaten bu konuyu açmazdım. Kızıma baktığı süre 7-8 ay. Ondan önce bakıcı vardı. Araya iki yaz tatili girdi. Hemen hemen bir buçuk yıl oluyor bu durum. Arada gitti tabiki sürekli evde değil. Yazları ve ara tatilleri farklı bir şehirde geçirdi ama genel durum bu
Eşim söyle söylemiş. Lillypot zaten hamilelik sürecinde biliyorsun. Bunalmıs durumda. Sürekli beraber kalmamızdan rahatsız oluyor demiş. Daha nasıl söylenir bilemiyorum
Size kişilik bozukluğu mu var dedim? Konuyu açtığınız mesaj ortada sanki ayrıntıları düzgün yazdınız da biz çarpıttık. Siz ne yazarsanız ona göre yorum yapıyoruz.
İlk hamileliğimde de lohusayken 1 hafta kalıp gitmişti. O zaman aynı şehirde değildik ama... Eşi de vardı...
Ayrıntı önemli ama şimdi ilk mesajınızda sanki kvye çocuk baktırıp işiniz bitince gitmesini istiyormuşsunuz gibi algılanıyor. Yorumlara bakarsanız çoğunluğun böyle anladığını görebilirsiniz.
Valla eşinize de söyleyin iyice bunaldım artık bu şekilde yaşamak istemiyorum herkes kendi düzeninde yaşasın başka çocuğu yok mu ? Bir an önce kendi evinde yaşaması lazım alışması lazım . Hadi haftada iki kez geldi torunlarıyla oturur siz kırkıncı haftada her işinizi kendiniz yapıyorsunuz e yemek yesin evi batmıyor fatura gelmiyor bu şekilde olmaz .
