Merhaba hanımlar. Sizlerle konuşup fikir almaya çok ihtiyacım var, ne yapacağımı bilmiyorum.
Tam iki senelik evliyim. Henüz çocuğumuz yok. Severek isteyerek evlendik. Gelin gittiğim aile açıkçası eğitimli, nezih bir aile olarak görünüyor. Kocam ve kaynım başarılı mühendisler, görümcem profesör doktor. Kaynanam ve kayınbabam emekli öğretmenler. İki adet de evleri var. Maddi sıkıntıları olan insanlar olmamalarına rağmen evlenirken kayınvalidem evimiz için bir çöp dahi almadı. Gelinliğimi bile kendimiz hallettik. Erkek tarafının alması gereken çoğu şeyi de görümcem aldı. Kaynanam da bana yalnızca iki adet bilezik taktı. Beyaz eşya isteklerimi kabul etmedi. (Aynı yastığa baş koyacağın adamın kullandığı eşyalar, yabancının değil, benim yeni alacak gücüm yok memur emeklisiyim dedi. Aynısını eltim de yaşadı) biz bir şekilde benim ailem, görümcem ve kendimiz bu evi kurduk, nikahı kınayı yaptık. İnanın her şeyi makul tuttum. Ekstra yüksek hiçbir şey istemedim. İstanbulda yaşıyoruz ve kirası nispeten düzgün çok küçük bir ev seçtim. Her şeyi kendimiz yaptık diye de evlendiğimizden beri borç ödedik. Şu an az bir borcumuz var.
Bu hafta kayınbabam ani kalp krizi ile vefat etti. Eşim annesinden çok babasına düşkündü hep. Dolayısıyla biraz dağılmış durumda. Onunla bu konuları konuşamıyorum ve sizden yardım rica ediyorum. Kaynanam eşini gömdüğü gün çocuklarından şunu talep etti: "ben hayatta yalnız kalamam, bunalıma girerim. Yanıma 7/24 benimle hem yaşayacak hem de bana hizmet edecek kadın tutun." Çocukları da kabul ettiler.
Kızlar, kaynanam 65 yaşında eli ayağı tutan, balkan turları senin, GAP turları benim gezen, günlere giden, şıkır şıkır giyinen bir kadın. Bir hastalığı olup kötü durumda olsa ağzımı açmam. Ama çocukları ve gelinlerine zırnık vermemiş, hiç destek olmamış bir kadının, firdevs yöreoğlu'nun katyası gibi kendine hizmetçi istemesi ve bunun parasının çocuklarından çıkacak olması çok zoruma gidiyor. Ben 28 bin tl kira, 16 bin tl araba kredisi ödüyorum. Araba dediğim de ikinci el çok iyi değil, gerçekten eşimden ekstra hiçbir şey istemedim. Ama ben ayağımı yorganıma göre uzatırken kaynanamın lüksü için para verecek olmak zoruma gidiyor. İkinci bir evleri var ve kiraya dahi verilmemiş durumda. Orada boş boş duruyor, onu kiraya verelim, gerekirse üstünü tamamlar destek oluruz annene diyorum. O evi babam çok severdi, kiraya vermek hemen içimizden gelmiyor diyor. Eltim de benimle aynı kafada, aynı şeyleri söylüyor. Ama bize "babamız ölmüş annemizi de böyle bırakalım mı" diyorlar. Bırakmak mı bu? Lüks başka, ihtiyaç başkadır. Anneleri bizden lüks istiyor. Bu kadın çocukları okurken dahi zerre para vermemiş, kocasıyla dünya turuna çıkıp para yiyip, üzerine borç yapıp çocuklarına ödetmiş bir kadın. Benim kocam normalde anneci bir adam olmamasına, mantıklı davranmasına rağmen bu haksızlığı nasıl göremez? Evliliğim zarar görmeden bunu ona nasıl anlatabilirim?
