Benzer bir aile var akrabamda. Baba aniden vefat edince çok perişan oldular ailede güçlü bir figürdü. Yetiskin çocuklarının her işine hala koşan biriydi. Çocuklardan biri annesine 'Yanına taşınacağım bundan sonra seni asla yalnız bırakmam.' dedi. O ilk yas ve acı süreci geçince yapamadı tabi. İnsanlar yas sürecinde daha duygusal kararlar alma eğiliminde. Kaybın bıraktığı boşluğu iyi doldurayım düşuncesi baskın oluyor. Eşinizin acısına saygıdan şuan tartışmaya girmeyin. 'Daha erken, bakalım, hallederiz, ayarlanır, bir konuşalım' gibi konuyu ileriye atın. Sizde söylersiniz birinden biri farkeder mutlaka durumun garipliğini ne yapıyoruz biz derler.
Bu arada gelini kayınvalidesini seviyor destekledi eşini. Ama iki tarafta rahat edemezdi annede istemedi zaten. Gece tek kalamam dedi bir yardımcı ayarladı. İki tane emekli maaşı alıyor. Oturduğu ev hariç iki yazlığı var üç evde açık hangisinde isterse onda kalır. Her sene 1,5 ay kaplıcaya gider. Tam zamanlı değil ama ihtiyaç oldukça şoförlüğünü yapan biri var. Mutfak giderlerini yanında kalmayı teklif eden oğlu karşılıyor, parayı geri almayı kabul etmiyor. Diğer ikisinede arada anne destek verir verirse, destek almaz.
Üç çocuk iyi meslek sahibi. Anne baba ikişer ev verdi. Demez ama deseki 'bana 90 bine yardımcı tutun, tatillerimin, arada şoförümün ücretini karşılayın' hepsinin yapabileceğini zannetmiyorum. Çocukları var, eğitim masrafları vs. herkesin kendine göre bir hayatı ve gideri var. Yaşı epeyce ilerlemiş ve hep verici olmuş parasını paylaştırmış bir anneden bahsediyorum. İstese bana göre hakkıdır. İhtiyaç halinde imkanda varsa daha fazlasıda verilir anne baba bu. Ama herşeyin bir oluru olmazı var. Önce kendisi düşünür evi kiraya verip emekli maaşının üzerine eklemeyi. İhtiyaç değil bu talepler.