Herkese hayırlı günler,
3 senelik evliyim, bunun 7-8 ayı kv ile altlı üstlü görünümlü ama aslında evimi otel olarak kullanarak kısacası birlikte geçti. Bü süreç içerisinde çok fazla problem yaşadık. Hepsi de benim çok fazla susmamdan ve bana yapılan muameleye sessiz kalmam dolayısıyla yaşandı diye düşünüyorum. Detayları bir önceki konumda var.
Ben küçük gelin olduğumdan, kadın benden önceki 10 senelik gelinini de sindirdiği için bişeylere karşı koyma durumum olamadı. Eşim de fazla anneciydi, hiçbir sorunda arkamda durmadı haklı olduğumu bilse bile. Ne eşim, ne kp, ne eltim ne de kaynım; ailede kadına karşı durabilecek tek bir güç olmadığından, sonradan gelenin uyum sağlaması beklendi (uyum sağlamak onlara göre; tüm evrivakilerine karşı çıkmamak, kendi fikirlerine sunmamak(çünkü sorulmuyor belirli bir mertebeye ulaşana dek), tüm aşağılanmalara, laf sokmalara susmak).
Çok sancılı bir ayrılık-boşanma dönemini atlattıktan sonra, eşim evimizi ayırma kararı aldı ve taşındık.
Kv binayı terkettiğimiz ve onu oğlundan kopardığım için bana küsmüş sanırım ve yaklaşık 2 seneye yakın hiç görüşmedim, arada birkaç düğünlerine gittiğimde, masamdan kalktılar gelini ile birlikte. O tavırdan sonra eşim birdaha beni hiçbiyere götürmek istemedi, istemeden de olsa üzüldüm ve zoruma gitti terbiyesizlikleri.
Neyse günlerden bir gün, eşimin annesi ve dedesi artık bu küskünlüğe bir son vermek üzere araya girdiler. "Ben küçük olduğumdan yine bana "özür dilememi dayatıp, elini öp de barışın" denildi.
O an karşımda herkesin içinde kayınvalide, dereden girip tepeden çıkıp, herşeyi yalan yanlış anlatarak, kendini haklı çıkarmaya çalışmasaydı daha öncekiler gibi, "evet pişman olmuş! " der özür dilerdim. Ama gördüm ki; oğluna o kadar düşkün olduğunu söylemesine rağmen bile bu ayrılık ona hiçbişey anlatmamış, ne bir empati yapmış, ne kendisiyle bir iç hesaplaşma, ne de az daha oğlunun yuvasını yıkıyordum; ben artık hiçbişeye karışmayayım kendi kabuğuma çekileyim; onlar mutlu olursa bende mutlu olurum diyip, bir ders almamış !! Özüre değer bişey yaptığımı düşünmüyorum diyip, kimseden özür falan dilemedim. Ben özür diledikçe, kadın kendisini haklı görüyor çünkü ve daha da abartıyor. Bu arada bana, nolucak sanki oğluma kız, sana da koca çok diyen bir kadın bu; o kadar masraf yapmış, sağlık olsun birdaha yaparmış !! (o kadar kötü ve iğrenç şeyler var ki hafızamda onunla ilgili ve bunları ailemin yanında söyledi) Düpedüz terbiyesizlik, çirkeflik başka bişey değil.
Hepsini yutup, evliliğimin selameti ve anane-dedenin hatrı için görüşmeye devam ediyoruz şuan. İçimde kalanları söylemek istiyorum deli gibi. Fakat eşimin dayısı, "söylesen bile ablama anlatamazsın hiçbişey, o hep haklıdır" dedikten sonra, susmamı istediler. Bende anladım dedim, aşırı despot, kibirli ve herşeyin en iyisini kendisi bilen biri. Ve sanırım ailede herkes biliyor ve idare ediyor. Konuşsam da hep kendi haklı çıkacak, car car konuşacak ve boşa gidecek. (eşimde kavga mı edeceksin koskoca kadınla diye susman için uyarıyor, tavrı bu.)
Size danışmak istediğim konu; artık bana eskisi kadar sataşamıyor ama eşimle beraber haftasonları 1 gün gittiğimizde ( çünkü 2 tane amcasına aşırı düşkün yeğen var, onlar için gidiyorum Allah biliyor) , özellikle de kadın kadına kaldığımız zaman elalemin kızını/oğlunu anlatırken üstü kapalı, 2 lafının biri bana laf çarpıtıyor. Ben anlamamazlıktan gelsem de, içten içe sinir oluyorum. Yok falancanın gelini, şöyle idareliymiş, şöyle akıllıymış, birlikten kuvvet doğarmış, bizim çıktığımız yeri kiraya vermiş (aslında biz gidip oturup, kiraya vereceğimiz parayı biriktirmeliymişiz vs vs) Diğer gelini, 2 çocuğuna baktırdığından susmak zorunda ve yan dairesinde oturuyor. Eşinden çok, kayınvalidesi ile yaşayan biri ama mecburiyeti var; içinden geldiği için olduğunu sanmıyorum. Seneye çocukların okulunu bahane edip şimdiden taşınmak istediğini söylüyor mesela.
Lafına cevap versen "saygısızlık", vermesen "sinir hastalığı" nasıl tatlı tatlı laf sokulur veya baş edilir böyle bir kadınla? Daha önce "başbaşa anne-kız olarak yaptığımız dertleşmemizde, arkamdan eşime: "bana saygısızlık yaptı" diye yalan söylemiş, halbuki sesimi bile yükseltmemiştim; yalnızca "neden diğer gelininizle bana adaletsiz davranıyorsunuz, ben size ne yaptım dediğim için" Hesap sorma olarak algıladı sanırım, aslında ben "bana olan tavrının altında yatan şeyi öğrenmek istemiştim fakat o konuşmadan sonra da değişmedi kendisi. Biliyorum 53 yaşından sonra değişmeyecek de. Fakat bu kadın dilini nasıl tutacak veya yaptıklarının farkında mı değil, insan ağzından çıkanın karşı tarafı kıracağını hiç mi düşünmez, dikkat etmez?
Sizden mesafemi nasıl tutmam gerektiği ve bu tarz durumlarda "ona içimde kalmayacak şekilde, nasıl cevap verebilirim" konusunda fikir istiyorum? (Normalde hakkını arayan bir insanımdır ama konu eşimin annesi olunca ve huzurlu olmak istediğimden, bu da senin imtihanın sanırım diyip, tatsızlık çıkmasın diye susuyorum.
Ama büyük kendini bilmeyince, küçük küçüklüğünü yapsa da bir önemi olmuyor.
Yine çok uzun olmuş, hakkınızı helal edin, değerli yorumlarınızı bekliyorum. Sevgiler
kesinlikle. O yüzden eşim gitmek istediğinde, arada yalnız yollamayı da düşünüyorum. Karı kocasından ayrı bi yere gitmezmiş ama kadın nerdeyse, kocası da orda olurmuş 
Konuştuğunu yaşamadan ölmezmişsin ya.
