Hanımefendi, çocuk sizin çocuğunuz siz nerede ve nasıl isterseniz çocuk orada kalmak zorunda. Beş yaşındaymış gibi davranmayın anne olmuşsunuz. Çocuğunuz hakkındaki kararları başkaları değil siz vereceksiniz. Kaynanam kavga çıkartmasın diye çocuğumu da göndermem yani bilerek, isterse poposunu yırtsın umrumda olmaz. Maks ağlayarak günlüğüne yazar. Ayrıca bir çocuğun yeri kendi evidir.Merhaba arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kaynanam herşeye çok karışır, hep kötü düşünür, moralimizi bozar, dedikodu gıybet yapar. Kendisini sevmiyorum bu sebeplerden. Konumuz şöyleki, kaynanam eşini 13 yıl önce kaybetmiş. Kendisi yalnız yaşıyor. İlk evlendiğimde çok üzülüyordum. O yüzden bizde kalmasına izin veriyordum, ama o da çok abartıyordu, her haftasonu 2 gün bizde kalıyordu. Dediğim gibi sakin biri olsa, boş konuşmasa, üzecek laflar sokuşturmasa tabiki isterse bizimle bile yaşayabilir, ama geçinemiyorum kendisiyle maalesef. Kendi oğulları bile yanlış davrandığının farkında ama tabi bu yaştan sonra insanın değişmesi zor. Benim 3 yaşında oğlum var. Kaynanam yalnız diye her hafta oğlumu 1 günlüğüne almak istiyor, kendisinde kalsın diye. Ama ben istemiyorum, çünkü kaynamamın psikolojik sorunları var, oğlumu da etkileyecek diye korkuyorum. Kalmasını istemediğimi kendisine de söyledim, yani gün boyu çocuğu alabilir, gezebilir, ama akşam evine getirsin, evinde uyusun oğlum. Oğluma ben bakıyorum, 1 gün bile ayrı kalınca kötü oluyorum. Oğlumdan önce 1 tane evladımı kaybettim, belki bu yüzden bilemiyorum. Ama kaynanam hiç anlayış göstermiyor, hemen bağırış çağırışa geçiyor. Bi konu oldu mu, ben sesimi çıkartırsam hemen kavga ediyor, hep üste çıkar, asla haksız olduğunu kabul etmez. Hatta kendisinin narsist olduğunu düşünüyorum, bütün belirtiler var. Eşime anlatıyorum durumu, sakın anneme bişey deme, sıkıntı çıkmasın diyor, bakın kendi oğlu da farkında sıkıntı çıkacağını. İlk evlendiğimde hiç sesimi çıkartmıyordum saygısızlık olmasın diye, ama baktım bana karşı saygısızlık çok artıyor, sabrım taştı, artık kendisine cevap veriyorum. Şimdi ben oğlumun onda kalmaması konusunda kendisini nasıl ikna edeyim? Benim fikrim şu, özledikçe o gelip kalsın, hiç değilse oğlum gözümün önünde olur. Aslında bizde kalmasını da hiç istemiyorum, lütfen bana fikir verin. Bu kadına karşı nasıl davrancağımı şaşırıyorum artık. Benim de psikolojimi bozacak yakında. Eltime de hiç gidip kalmaz, hep bende kalır, bunu da not olarak ekleyeyim. Kaynım eltimi en başından beri çok güzel korudu, savundu, o yüzden kaynanam bana yaptıklarının %10 unu anca yapmıştır eltime.
Hayir diyeceksinizŞimdi ben oğlumun onda kalmaması konusunda kendisini nasıl ikna edeyim?
İlk baş eşime söyledim, kalmasını istemiyorum diye, yani gerek de yok, hastalık olur mecbur kalırız o başka. Ama eşim sakın bu konuyu açma, hiç gerek yok diyor. Zaten hep kaynanam yüzünden eşimle de çok kavga ediyoruz. Eşim de bazı konularda anlayış göstermiyor.Hanımefendi, çocuk sizin çocuğunuz siz nerede ve nasıl isterseniz çocuk orada kalmak zorunda. Beş yaşındaymış gibi davranmayın anne olmuşsunuz. Çocuğunuz hakkındaki kararları başkaları değil siz vereceksiniz. Kaynanam kavga çıkartmasın diye çocuğumu da göndermem yani bilerek, isterse poposunu yırtsın umrumda olmaz. Maks ağlayarak günlüğüne yazar. Ayrıca bir çocuğun yeri kendi evidir.
Siz çocuğunuzu değil eşinizi yollayın bence annesinin evine. Güzel olabilir öyle.İlk baş eşime söyledim, kalmasını istemiyorum diye, yani gerek de yok, hastalık olur mecbur kalırız o başka. Ama eşim sakın bu konuyu açma, hiç gerek yok diyor. Zaten hep kaynanam yüzünden eşimle de çok kavga ediyoruz. Eşim de bazı konularda anlayış göstermiyor.
Beni anlamıyorlar, dinlemiyorlarHayir diyeceksiniz
Niye ikna etmeniz gereksin ki?
Herseye tamam diyerek daha cok onlenemez duruma gelir
Esinize de "sen hayir diyemiyorsan ben derim o zaman" diyeceksiniz
Benim hayatim benim duzenim diyin
Kvnize de tavuk falan alin bahcesinde baksin
Zaten nişanlıyken bi kere dedi, siz oğlumu benden almaya mı çalışıyorsunuz diye. Oğlunu çok seviyorsa neden evlendirdi ben de anlamıyorum. Hatta kaynanam beni kendi buldu oğluyla evleneyim diye o istedi.Siz çocuğunuzu değil eşinizi yollayın bence annesinin evine. Güzel olabilir öyle.
Siz baştan o kapıyı açmışsınız, şimdi işiniz çok çok zor. Ben de eve davet ettim oğlumun annesidir diye çaya çorbaya baktım hala mutsuzluk negatiflik peşinde gittim mesafeli olalım dedim yapmadığını bırakmadı kv şimdi boşacağız alsın oğlunu güle güle baksınMerhaba arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kaynanam herşeye çok karışır, hep kötü düşünür, moralimizi bozar, dedikodu gıybet yapar. Kendisini sevmiyorum bu sebeplerden. Konumuz şöyleki, kaynanam eşini 13 yıl önce kaybetmiş. Kendisi yalnız yaşıyor. İlk evlendiğimde çok üzülüyordum. O yüzden bizde kalmasına izin veriyordum, ama o da çok abartıyordu, her haftasonu 2 gün bizde kalıyordu. Dediğim gibi sakin biri olsa, boş konuşmasa, üzecek laflar sokuşturmasa tabiki isterse bizimle bile yaşayabilir, ama geçinemiyorum kendisiyle maalesef. Kendi oğulları bile yanlış davrandığının farkında ama tabi bu yaştan sonra insanın değişmesi zor. Benim 3 yaşında oğlum var. Kaynanam yalnız diye her hafta oğlumu 1 günlüğüne almak istiyor, kendisinde kalsın diye. Ama ben istemiyorum, çünkü kaynamamın psikolojik sorunları var, oğlumu da etkileyecek diye korkuyorum. Kalmasını istemediğimi kendisine de söyledim, yani gün boyu çocuğu alabilir, gezebilir, ama akşam evine getirsin, evinde uyusun oğlum. Oğluma ben bakıyorum, 1 gün bile ayrı kalınca kötü oluyorum. Oğlumdan önce 1 tane evladımı kaybettim, belki bu yüzden bilemiyorum. Ama kaynanam hiç anlayış göstermiyor, hemen bağırış çağırışa geçiyor. Bi konu oldu mu, ben sesimi çıkartırsam hemen kavga ediyor, hep üste çıkar, asla haksız olduğunu kabul etmez. Hatta kendisinin narsist olduğunu düşünüyorum, bütün belirtiler var. Eşime anlatıyorum durumu, sakın anneme bişey deme, sıkıntı çıkmasın diyor, bakın kendi oğlu da farkında sıkıntı çıkacağını. İlk evlendiğimde hiç sesimi çıkartmıyordum saygısızlık olmasın diye, ama baktım bana karşı saygısızlık çok artıyor, sabrım taştı, artık kendisine cevap veriyorum. Şimdi ben oğlumun onda kalmaması konusunda kendisini nasıl ikna edeyim? Benim fikrim şu, özledikçe o gelip kalsın, hiç değilse oğlum gözümün önünde olur. Aslında bizde kalmasını da hiç istemiyorum, lütfen bana fikir verin. Bu kadına karşı nasıl davrancağımı şaşırıyorum artık. Benim de psikolojimi bozacak yakında. Eltime de hiç gidip kalmaz, hep bende kalır, bunu da not olarak ekleyeyim. Kaynım eltimi en başından beri çok güzel korudu, savundu, o yüzden kaynanam bana yaptıklarının %10 unu anca yapmıştır eltime.
Sınır çizmemişsiniz baştan, bu yanlış olmuş. Umarım şimdiki kararlarınızı uygulatabilirsiniz yoksa zaten sonu belli. Eşiniz annesi için sizi karşısına almaya çoktan hazır.Zaten nişanlıyken bi kere dedi, siz oğlumu benden almaya mı çalışıyorsunuz diye. Oğlunu çok seviyorsa neden evlendirdi ben de anlamıyorum. Hatta kaynanam beni kendi buldu oğluyla evleneyim diye o istedi.
Napacaklar cocugu alip zorla mi goturecekler? Bostan korkulugu degilsiniz neticedeBeni anlamıyorlar, dinlemiyorlar
Sakın taviz vermeyin , ne münasebet çocuğunuza el koymasına müsaade etmeyin , susarsanız çok pişman olursunuz , geçen bir bayan bu yüzden ağlıyordu, kaynanası ilk çocuğunu daha bebekken almış vermemiş kadın 2. Ye hamile ağlıyordu bunu da bana vermeyecekler diye , lütfen sınır çizin ve sizde bu kadar kalmasına izin vermeyin, mesafeli olun gerekirse kavga edip görüşmeyin, kötü olmaktan korkmayın yoksa evladınızı kaybedersiniz...Merhaba arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kaynanam herşeye çok karışır, hep kötü düşünür, moralimizi bozar, dedikodu gıybet yapar. Kendisini sevmiyorum bu sebeplerden. Konumuz şöyleki, kaynanam eşini 13 yıl önce kaybetmiş. Kendisi yalnız yaşıyor. İlk evlendiğimde çok üzülüyordum. O yüzden bizde kalmasına izin veriyordum, ama o da çok abartıyordu, her haftasonu 2 gün bizde kalıyordu. Dediğim gibi sakin biri olsa, boş konuşmasa, üzecek laflar sokuşturmasa tabiki isterse bizimle bile yaşayabilir, ama geçinemiyorum kendisiyle maalesef. Kendi oğulları bile yanlış davrandığının farkında ama tabi bu yaştan sonra insanın değişmesi zor. Benim 3 yaşında oğlum var. Kaynanam yalnız diye her hafta oğlumu 1 günlüğüne almak istiyor, kendisinde kalsın diye. Ama ben istemiyorum, çünkü kaynamamın psikolojik sorunları var, oğlumu da etkileyecek diye korkuyorum. Kalmasını istemediğimi kendisine de söyledim, yani gün boyu çocuğu alabilir, gezebilir, ama akşam evine getirsin, evinde uyusun oğlum. Oğluma ben bakıyorum, 1 gün bile ayrı kalınca kötü oluyorum. Oğlumdan önce 1 tane evladımı kaybettim, belki bu yüzden bilemiyorum. Ama kaynanam hiç anlayış göstermiyor, hemen bağırış çağırışa geçiyor. Bi konu oldu mu, ben sesimi çıkartırsam hemen kavga ediyor, hep üste çıkar, asla haksız olduğunu kabul etmez. Hatta kendisinin narsist olduğunu düşünüyorum, bütün belirtiler var. Eşime anlatıyorum durumu, sakın anneme bişey deme, sıkıntı çıkmasın diyor, bakın kendi oğlu da farkında sıkıntı çıkacağını. İlk evlendiğimde hiç sesimi çıkartmıyordum saygısızlık olmasın diye, ama baktım bana karşı saygısızlık çok artıyor, sabrım taştı, artık kendisine cevap veriyorum. Şimdi ben oğlumun onda kalmaması konusunda kendisini nasıl ikna edeyim? Benim fikrim şu, özledikçe o gelip kalsın, hiç değilse oğlum gözümün önünde olur. Aslında bizde kalmasını da hiç istemiyorum, lütfen bana fikir verin. Bu kadına karşı nasıl davrancağımı şaşırıyorum artık. Benim de psikolojimi bozacak yakında. Eltime de hiç gidip kalmaz, hep bende kalır, bunu da not olarak ekleyeyim. Kaynım eltimi en başından beri çok güzel korudu, savundu, o yüzden kaynanam bana yaptıklarının %10 unu anca yapmıştır eltime.
Analık hakkıysa bu da benim analık hakkım diyeceksiniz. Kimsenin gönlünü eğlemeye evlat dünyaya getirmediniz.Merhaba arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kaynanam herşeye çok karışır, hep kötü düşünür, moralimizi bozar, dedikodu gıybet yapar. Kendisini sevmiyorum bu sebeplerden. Konumuz şöyleki, kaynanam eşini 13 yıl önce kaybetmiş. Kendisi yalnız yaşıyor. İlk evlendiğimde çok üzülüyordum. O yüzden bizde kalmasına izin veriyordum, ama o da çok abartıyordu, her haftasonu 2 gün bizde kalıyordu. Dediğim gibi sakin biri olsa, boş konuşmasa, üzecek laflar sokuşturmasa tabiki isterse bizimle bile yaşayabilir, ama geçinemiyorum kendisiyle maalesef. Kendi oğulları bile yanlış davrandığının farkında ama tabi bu yaştan sonra insanın değişmesi zor. Benim 3 yaşında oğlum var. Kaynanam yalnız diye her hafta oğlumu 1 günlüğüne almak istiyor, kendisinde kalsın diye. Ama ben istemiyorum, çünkü kaynamamın psikolojik sorunları var, oğlumu da etkileyecek diye korkuyorum. Kalmasını istemediğimi kendisine de söyledim, yani gün boyu çocuğu alabilir, gezebilir, ama akşam evine getirsin, evinde uyusun oğlum. Oğluma ben bakıyorum, 1 gün bile ayrı kalınca kötü oluyorum. Oğlumdan önce 1 tane evladımı kaybettim, belki bu yüzden bilemiyorum. Ama kaynanam hiç anlayış göstermiyor, hemen bağırış çağırışa geçiyor. Bi konu oldu mu, ben sesimi çıkartırsam hemen kavga ediyor, hep üste çıkar, asla haksız olduğunu kabul etmez. Hatta kendisinin narsist olduğunu düşünüyorum, bütün belirtiler var. Eşime anlatıyorum durumu, sakın anneme bişey deme, sıkıntı çıkmasın diyor, bakın kendi oğlu da farkında sıkıntı çıkacağını. İlk evlendiğimde hiç sesimi çıkartmıyordum saygısızlık olmasın diye, ama baktım bana karşı saygısızlık çok artıyor, sabrım taştı, artık kendisine cevap veriyorum. Şimdi ben oğlumun onda kalmaması konusunda kendisini nasıl ikna edeyim? Benim fikrim şu, özledikçe o gelip kalsın, hiç değilse oğlum gözümün önünde olur. Aslında bizde kalmasını da hiç istemiyorum, lütfen bana fikir verin. Bu kadına karşı nasıl davrancağımı şaşırıyorum artık. Benim de psikolojimi bozacak yakında. Eltime de hiç gidip kalmaz, hep bende kalır, bunu da not olarak ekleyeyim. Kaynım eltimi en başından beri çok güzel korudu, savundu, o yüzden kaynanam bana yaptıklarının %10 unu anca yapmıştır eltime.
Aynen öyle, haklısınSiz bu ortamda kala kala normal ve olması gereken düşünce algınızı kaybetmissiniz. Söz konusu sizin çocuğunuz. Neyi,kimi ikna etmekten bahsediyoruz ? İstemiyorum diyeceksiniz nokta.
Çok üzüldüm, hakkında hayırlısı olsun. Ben de boşanmayı çok düşündümSiz baştan o kapıyı açmışsınız, şimdi işiniz çok çok zor. Ben de eve davet ettim oğlumun annesidir diye çaya çorbaya baktım hala mutsuzluk negatiflik peşinde gittim mesafeli olalım dedim yapmadığını bırakmadı kv şimdi boşacağız alsın oğlunu güle güle baksın
Başta çok safmışım gerçekten, hep iyi niyetli yaklaştım, ama kötü niyetle karşılaştımSınır çizmemişsiniz baştan, bu yanlış olmuş. Umarım şimdiki kararlarınızı uygulatabilirsiniz yoksa zaten sonu belli. Eşiniz annesi için sizi karşısına almaya çoktan hazır.
Amin arkadaşımÇok üzüldüm, hakkında hayırlısı olsun. Ben de boşanmayı çok düşündüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?