kızlarr merhaba.bende bu konu açıldıgında eşimin ailesiyle oturuyordum.inanın ayrı eve çıkmak o kadar zor bir ihtimaldi ki bizim için.düşünüp düşünüp,hergece dua edip aglıyordum.peki o evde bana zulüm mü ediliyordu da aglıyordum?HAYIR
eşlerimizin aileleriyle oturmak istemememiz,onları sevmiyoruz veya bize işkence eidyorlar anlamına gelmiyor.insanın kendine ait bir yuvası olması kadar güzel ve huzur verici birşey yok .
bunalrı mudunuzu kaybetmeyin diye yazıyorum canlarım.sizleri çok ama çok iyi anlıyorum.bu toppiklere kaç kere yazdım ayrı ev istiyorum diye toppikler açtım,herkes ortak oldu derdime.
burada özellikle AŞKIMMM arkadasımıza sesleniyorum ve hepinize;
inanmadan olmaz arkadaslar,çok zor,biz çıkamayız,bu bir hayal sadece gibi olumsuz düşünceleri atın üzerinizden...ALLAH kullarını duyar ve bazen en imkansız olamaz dedigimiz durumlarda OL der rabbim ve önümüze bir sebep çıkar o istedigimiz şey gerçekleşiverir.
öyle çok istedim ki eşimle başbaşa olacagımız günleri hep hayal ederdim,bende sizler gibi yok imkansız diyordum yalan degil,ama dualarımı hiç eksik etmedim,hergece bıkmadan,usanmadan dua ettim hayırlısıyla yuvamı kurmak için.şimdi size anlatacagım nasıl çıktıgımızı inşallah sıkılmazsınız.dedigim gibi bunları ümidinizi kaybetmeyin diye yazıyorum,,,
ben ilk evlendigimde 6 ay ayrı oturdum.sonra borçlardan dolayı yapamadık ve eşimin babasının önerisiyle kendimizi toparlayana kadar birleştik.birleşmemiz de bir işe yaramadı ve borçlarımızda birleşti ve zorlaştı anlayacagınız.çok mücadele etti eşim,herşeyi tek başına ödedi,ben çok az çalışabildim nereye girsem iyi gitmiyordu bir türlü bir yere tutunamadım.ama eşim çalışknalıgı hiç elden bırakmadı çok şükür.ailesinin de borçları oldugu için yardım edemediler.çok uzun çok detaya girmiyorum.herneyse gel zaman git zaman,düşe kalka 3 yılımızı doldurduk çok şükür.ama bu zaman içerisinde ne zorlukları aştık bir bilseniz.heryerden icralıktık,bankadan,magazalardan ama azar azar da olsa eşim herşeyi hallediyordu.tabii bir yandan da babasıyla tartışmalar,yok efendim eve para vermiyosun bilmemne.oysaki birleşirken sizden bişy istemiyoz yeter ki kendinizi kurtarın denmişti.ama bimle oturdukça sanki hiç o evden çıkmayacakmışız gibi şeyler düşünmeye başlamışlardı resmen.yok dublex dairemi bulsak da ev kredisi alsak falan gibi...
neys,birkaç ay öncesine kadar yine çok aşırı daraldıgım ve artık patlama noktasına geldigim bir dönemde bir iş haberi geldi.fabrika işi bijuteri fabrikasına eleman gerekliymiş.sevinçle başladım işime.ama ondan öncesi nasıl hayaller kutruyorum keşke diyorum kurban bayramına kadar bir ev bulsak da çıksak ama nerdeeeeeeeeee diyodum.hem şimdi bulacam hemde çok uygun kirası olcak imkansız diyordum.çünkü baktıgımız evlerin orta halli hemde 450 ytl den aşagı kiraları yok.istanbullu olanlar bilir burada en kötü ev bile 400-450 yani.
hatta işyerinde konusuyorduk hep arkadslarımla inş bi gün bulursun diyolardı.birgün yine işyerinde bir arkadasım teyzemin evi boşaldı kız dedi.hemde çok uygun kiraya veriyor dedi.350 ytl demez miiiii!!! evi görmeye gttim ve konustuk ne kadara veriyosnuz şimdi dedim 300 kızım dedi:1shok::1shok::1shok:hemen tuttuk ve kurban bayramından 20 gün önce evimize geçtik çok şükür.
işimden de kriz nedeniyle 20 kişi çıkarıldı tabii bende dahil.sadece 1 ay çalışabildim.
şimdi ben şuna inanıyorum;rabbim o işi benim karşıma evimi bulmam için çıkardı.ben o işe başlamasaydım o arkadasla tanışmayacak ve evi de bulamayacaktım.çünkü 300 ytl ye hemde dogalgazlı ve temiz bir ev bulmak benim için rüyadan da öteydi.
herşey bir sınav,bizler bu sınavları atlatacagız inanın buna,sakın isyan etmeyin,niye çıkamıyoruz demeyin sadece dua edin en temiz duygularınızla...
göreceksiniz rabbim ellerinizi ve yüreginizi geri çevirmeyecek.
saglıkla kalın canlarım benim.sakın üzülmeyin inşallah en yakın zamanda ALLAHIM sizlerede ayrı bir yuva nasip eder...:teselli: