Kedinizin fotoğrafını paylaşırmısınız, tabi sakıncası yoksa. Çok merak ettim tatlışı
Kızz, seninki biraz cimriymişKız ben onun pembe burnunu ısırırımbenimki de misafir gelince karşılarına otururdu saatlerce yüzlerine bakardı kalkıp gitsinler diye, çay servisi yaparken ayagima saldırırdı onlara bisey vermiyim yiyip icmesinler diye
Varsa yoksa kendi yesin içsinKızz, seninki biraz cimriymiş
Erkek kedi olsaydı sanırım kısırlaştırmazdım ama benimki dişi... Hemen hamile kalıyorlar ve en az 3 tane doğuruyorlar.
Hamilelik ve emzirme dönemi boyunca yani 4 ay sıkıntı yok ama yılda 3 kez hamile kalıp doğurması hem anne kedi için hem de yavru kediler için iyi bir şey değil.
Yılda 3 kez doğururken acı çekmesi daha kötü bana kalırsa. Ben bizim kediyi sokaktan ilk aldığımda hamileydi. Çektiği sıkıntılara yakından şahit oldum. Ayrıca doğumları 24 saat sürüyor...
Dışarda en fazla 4, 4.5 aylık daha yavru diyebileceğim bir kedi gördüm, karnı burnunda... Yakında doğurur ama doğarken de ölme ihtimali yüksek... Nasıl doğuracak bilmiyorum. Sürekli miyavlıyor ve çok korkuyor.
Ayrıca kedileri kısırlaştırınca ömürlerinin uzadığını okudum. Bir kedinin kızgınlık dönemine yakından şahit oldun mu bilmiyorum ama çiftleşmeyince acı çekiyorlar... Çiftleşince de hamile kalıyorlar...
Ben de istemezdim kısırlaştırmak ama hem kendisi hem doğacak yavrular için daha iyi oldu...
Teşekkür ederimmmAllah'im evin hanimefendisi resmen ne tatli ne bilmis
Mama kutusunu sallayınca nerde olsa duyup geliyor...Varsa yoksa kendi yesin içsinanneme sarilirken görürse beni 3 gün yanıma gelmezdi yahu,mama paketinin bulunduğu mutfak dolabını açardı manyak
Demek istediğini çok iyi anlıyorum ve aslında ben de senin gibi düşünüyorum...Dediğim gibi, doktorlar öneriyor zaten kısırlaştırma işlemini. Salt doğum açısından değil, kedi aidsi gibi yıkıcı hastalıkları kapmaması açısından da bir korunma sağlıyor.
Uzun yıllar kedi de besledim, köpek de. Çocukluğum da anneannemin kedileri ile oynayarak geçti, bilirim. Ama doğaya müdahale gibi geliyor bana. Ruhundan çalmak gibi hayvanın. Biri, beni korumak adına kısırlaştırsaydı (Tamamen ev ortamına kapatılan kedi köpekler için), gece görmek için kat ve kat özellik dolu gözlerim, gece lambaları altında ömür tüketseydi mesela, nasıl hissederdim vb şekilde düşünüyorum genelde bu tip mevzularda.
Valla göç yolunda, gökdelenlere çarpıp ölen kuşların dünyası burası, ölmesin diye kanadını kestirmek, uçmak için var olana hakaret gibi. Fikrim böyle, ama yineliyorum, doktorların tavsiye ettiğini ve iyiliğini düşünerek sahiplerinin bu kararı aldığını biliyorum. Sitemim daha daha başka, daha genel, daha uzak. Öyle :)
Aynen Kediler nankör değildir yazildimi bilmiyorum kediler itaat etmedikleri kafalarına buyruk olduklari için nankör diyorlar:) oysa ki bir köpekten daha sadıktır ablamın kedisinden biliyorumBir de kediler nankör olur derler, alakası yok bence...
Kısırlaştırmak değilde keşke sağlıklı bir şekilde üremeleri kontrol edilebilsek. Doğum kontrol metotlarıyla. Bende erkek kedimi kısırlaştırdım. Kışın dondurucu soğuğunda bir kaç gün eve gelmedi. Ya balık yiyecek, ya kuru mama. Haliyle dışarda beslenemedi. Geldiğinde perişandı. Bacakları titriyordu. Mama yerken ayakta duramıyordu resmen. Sardık sarmaladık ısıtmak için kucağıma aldım. Daha titreme nöbeti geçmeden tekrar kapıya gidip mauv mauv bağırmaya başladı. Ama onu , o halde dışarı bırakamazdım. Kısırlaştırmaya karar verdim. Biraz daha makul olabilseydi. Mesela dinlenip toparlandıktan sonra dışarı çıkmak isteseydi sorun yoktu. Ama o ölümüne bir çiftleşmek arzusu içindeydi. Gözü başka bir şey görmüyordu. Ama diğer sokak kedileri kendine bakabilirken bu bakamıyordu. Birde devamlı kavga ediyorlar. Benimkinin ayakta duracak takati yoktu. Olmuştu bir kere ev kedisi. Keşke olmasaydı, kendi doğasında yaşasaydı. Orta yol bulamadık maalesef. Ama üzülüyorum tabi. Şöyle teselli ediyorum kendimi, o ev konforunu seviyor, masaja bayılıyor. Bizimle sabaha kadar gurul gurul sesler çıkartarak uyuyor, şımarıyor. İstediği zamanda dışarı çıkıp geziyor. Kelebekleri kovalıyor. İstediği zaman eve geliyor. Hiç büyümeyen bir bebek gibi, ama mutlu. Beni sevmek istediği zaman patisiyle ayağıma basıp başını bacağıma sürtüyor. Dışarı çıkartırken, eve alırken, maması haricinde bir şeyle ödüllendirirken (zeytine bayılıyor mesela) Böyle teşekkür ediyor. Ancak o na arkadaş olsun diye aldığım dişi kedi ( çok düşkünler birbirlerine. Biri tuvaletini yapınca diğeri kapatıyor. Biri öksürse bile öteki yardıma koşuyor, yalayıp teselli ediyor. Dişi kedi o kadar duygusalki diğerine karşı. Ama bize mesafeli. Aramızdaki tek iletişim bizden mama beklemesi. Sevilip okşanmaktan hiç haz etmiyor. Hiç mutlu olup guruldadığını görmedik. Kızımızın insanlara karşı bir ilgisi yok. Bu yüzden çok rahatsız etmemeye çalışıyoruz. Onun evde mutlu olduğu, oğlumuzun haricinde bir şey yok. Bu yüzden onu kısırlaştırmadık. Kızgınlık dönemini dışarda geçirdi. Şimdi gebe. Belki anne olunca daha mutlu olur. Ona kıyamadım.Dediğim gibi, doktorlar öneriyor zaten kısırlaştırma işlemini. Salt doğum açısından değil, kedi aidsi gibi yıkıcı hastalıkları kapmaması açısından da bir korunma sağlıyor.
Uzun yıllar kedi de besledim, köpek de. Çocukluğum da anneannemin kedileri ile oynayarak geçti, bilirim. Ama doğaya müdahale gibi geliyor bana. Ruhundan çalmak gibi hayvanın. Biri, beni korumak adına kısırlaştırsaydı (Tamamen ev ortamına kapatılan kedi köpekler için), gece görmek için kat ve kat özellik dolu gözlerim, gece lambaları altında ömür tüketseydi mesela, nasıl hissederdim vb şekilde düşünüyorum genelde bu tip mevzularda.
Valla göç yolunda, gökdelenlere çarpıp ölen kuşların dünyası burası, ölmesin diye kanadını kestirmek, uçmak için var olana hakaret gibi. Fikrim böyle, ama yineliyorum, doktorların tavsiye ettiğini ve iyiliğini düşünerek sahiplerinin bu kararı aldığını biliyorum. Sitemim daha daha başka, daha genel, daha uzak. Öyle :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?