Ben gençken korktuğumda hep şöyle hayal ederdim; bir anda evin duvarları kale duvarları gibi kapanıyor bam bam bam. Hiçbir yerden hiçbir kötülük evime sızamıyor. Sabaha kadar aşırı rahat ve güvenli bir kutunun içinde uyuyacağım diye düşünüyordum. Yaşaldıkça geçti. Ben anksiyete hastasıydım aynı zamanda ,bir anda yangın çıkacak kesin boğulup öleceğim uykumda diye düşünür haftalarca korkardım. Hep böyle yeni şeyler bulurdum kendime. Şimdi yok artık. Hatta geçen sene sabaha karşı, çiftlikteyken, bostanın sulamasını kapatmaya gitmiştim. Çiftlik inanılmaz ıssız bir yerde , bostan ondan da ıssız. Eşim azıcık kork yahu kadın demişti
