Kendime füze atıyorum

Az sonra.

Kızgınım kendime. Ezik ezik davranmama.

Mesele şu, ben 26 yaşındayım hala ailemden ayrılıcam diye korkuyorum, üzülüyorum falan. Eşek kadar olmuşum.
Önümde gerçekten güzel fırsatlar var, ailemin de gözleri parlıyor duyunca.
Daha önce yapmadığım şey de değil, iki farklı ülkede sıfırdan başlayıp yaşadım, okudum, çalıştım. O kadar ülke, yer gezdim.
Yine yaparım.
Ama burada öyle güvende hissediyorum ki.

Ben yokken başlarına bir şey gelecek diye korkuyorum.
Zamanında üzdüm onları diye suçlu hissediyorum.
Ya bir gün yeterince zaman geçiremedim dersem diye korkuyorum.

Ha buradayken napıyorsunuz deseniz, ben yurt dışındayken daha çok konuşuyorduk aslında. Çünkü onlar işe gidiyor eve geliyor, arada bir iki arkadaşlarıyla çıkarsa. Anlatacak bir şey olmuyor diyorlar. Benim zaten yok, nolabilir, boştayım. Ordayken her gün birikiyordu anlatacağım şeyler çok uzun uzun konuşuyorduk. Televizyon da izlemiyoruz, öyle bir alışkanlığımız yok. Yazın falan en azından denize, bağ, bayıra gidiyorduk şimdi o da yok. Kardeşimle çok konuşuyoruz çünkü capstir, bilgisayar oyunudur vs.dir tabi boş muhabbet yapabiliyoruz. Sonra kendimi suçlu hissediyorum ama napıcam? Siz mesela akşamları napıyorsunuz ailenizle? Ne bileyim babam maç izlemek istiyor, erken uyumak istiyorlar falan, bir hareket yok yani evde anca komik bir şeyler falan olursa veya da nasılsın, napıyorsun vs muhabbetleri

Neyse işte ben de sardım bilgisayar oyunları oynuyorum boş boş. Heh bilgisayar bozuldu yine kaldım gerçek hayatla, kaçındıklarımla baş başa şimdi size mızıklanıyorum işte

Sanki kayıp kıta mu ya taşınıyormuşum gibi bir tripler içerisindeyim. Sanki uçak yok, sanki ülkeye bir bakıp çıkamıyorsun. Sanki Türkiyede olsam ailemle aynı şehirde akademik kariyer yapabilicem. Sanki başka şehire taşınsam her hafta görebilicem ailemi. (Göremem dimi?)
Yaşımdaki insanlar çoluk çocuğa falan karışıyor yav.

Ama ne yapıcam? Burası kimsenin sallamadığı küçük bir yer ki ailem de ya deniz kenarı ya bağ bayır kenarı bir yere taşınmak niyetinde. Şimdi yanlarına 3. teker olup, eteklerine yapışıp pardon sizin bahçe domateslerine ben de ortağım mı diyeyim? Pardon ben pısırık pısırık korkularımdan dünyaya açılmıyorum mu diyeyim? Siz bu kadar bekliyorsunuz benim başarımı ben korkağım mı diyeyim?

Hemen başlayabilir misiniz diyorlar? Evet çıkmıyor ya ne ağzımdan ne klavyemden işte. Puf.

Dağınık olduysa kusura bakmayın, uyuyamadım, şu saat oldu. Başım ağrıdı, artık kaçta kalkarım bilmiyorum

Gideyim de ezik pısırık pıs pıs uyuyayım ben

Ailenle konusabilirsin bu konuyu. Icini acabilirsin. Cok samimi bir sohbet olur ve birbirinizi mutlu edecek sözler söylenir diye düsünüyorum. Onlari sevdiginizi hasret cektiginizi dile getirmek onlari cok mutlu edecektir. Senin yasinda coluk cocuga karisanlari bosver. Herkesin yasadigi kendine güzel veya kendine zor. Herkesin kendine göre derdi oluyor.

Konuyu sabote etmek istemem ama şu yurt dışına yerleşme işini okurken nasıl yaptın?

Sende burda bir iş bul
Burda devam et kariyerine
Başka bir şehirde olsan da başka ülke gibi olmaz

Birgun pişman olursun kuzu, bir an önce kendine bir hayat kur elinde fırsatların varken. Her zaman açık olmaz kapılar.

Bende aynı duygulardan geçtim, çok iyi anlıyorum sizi. Ben şehir dışında okudum, 18 yaşından beri ailemden ayrıyım ama sık sık ziyaret etmeye çalıştım hep. Yine de zaman zaman onlarla yeterince vakit geçiremediğim geliyor aklıma ve üzülüyorum, özellikle onlar yaşlandıkça vicdan azabı çekiyorum. Biz 3 kardeşiz, en başından beri 3 kardeşte farklı şehirlerde çalıştık, annem babamın hiçbir çocuğu yanlarında değiller maalesef.

Bir süre yurt dışında çalıştım, kişisel olarak en mutlu olduğum dönemdi fakat sürekli bir korku vardı içimde. Allah korusun ya aileme bir şey olursa, ben nasıl yetişeceğim, ya bana bir şey olursa ailem o kadar uzaktan nasıl bir çaresizlik içine girecek, içim hiç rahat olamadı, o yüzden geri döndüm.

Şu an işim için en az bir yıl yurt dışında çalışmak zorundayım, mecbur gideceğim ama sürekli erteliyorum elimde olmadan sonra giderim diye. Ama mantıklı olan gitmek bence, gitseniz sizin için çok daha iyi olur, yurt dışında çalışan arkadaşlarım kesinlikle daha mutlu. Fazla duygusal düşünmemeye çalışın, ben fazla duygusalım bu da beni geriletiyor.