Biliyormusunuz su lanet utanma duygusunu da cok erken icimize yerlestiriyorlar. Bende de cok vardi bu. Ic sesin kontrol altina alinmasi bir günden bir güne olmuyor. Alismisiz bir kere kendimizi yerden yere vurmaya. Sorgulamadan kafamiz bizi bombardimana tutuyor.
Sahsen bir kere yine böyle olumsuz düsünürken birden icimden bir ses "Bitti mi?" Dedi. O "Bitti mi?" Diyen des benim sesim. Hem olumsuz beni yerden yere vuran ses benim degil. Tabi ki kemdime de "Aman Allahim kizim salak misin

" dedigim oluyor, ama buda normal. Kararlarimizi nasil.sorguluyorsak hislerimizi de sorgulamamiz lazim bazen. Mesela ic sesim bana "Seni kimse sevmez böyle" diyordu cok. Yüzüklerin efendisinde Gollum var ya. Kendimi öyle görüyordum resmen. Sonra sorguladim bu düsünceyi ve su sonuca vardim: A) belki gercekten beni seven ve benim sevdigim kimse karsima cikmayacak ama b) cikadabilir ve c) cikmasa bile hayatimi istedigim gibi sekillendirmek elimde . Su "sen cirkinsin, sevimsizsin, lanetlesin, umutsuz vakasin" gibi düsünceleri aslinda daha cok ayna olarak görmeli cünkü onlari en büyük korkularimizi yansitiyor. Korkular hicbir zaman iyi bir rehber olmuyor..