- 25 Haziran 2019
- 376
- 266
- 103
O kadar bunalıyorum o kadar daralıyorum ki evin içinde anlatamam bu durumu şu an bunu yazarken bile sinirlerim bozuk bir şekilde ağlayarak yazıyorum. Konuya nerden başlayacağımı bile bilmiyorum. Yapabileceğim kafamı dagitabilecegim hiçbir sosyal aktivitem yok, iş de yok bulamıyorum. Evde durmak o kadar canımı sıkıyor ki. Neredeyse bir buçuk senedir evdeyim mezun olduğumdan beri. Bir yere çıkacak olsam annem kaç defa arar hiçbir zaman rahat edemiyorum. Arkadaşlarımla yılda bir iki kez buluşurum onda bile arar gittin mi ne zaman geliysojn diye. Geçen hafta hastaneye gittim 21 kez aramış. Doktorun odasında arıyor kan vermeye giriyorum orda arıyor. Annem istiyor ki hep evde duralım dört duvar arasında çıkmayalim. En ufak bir şeyde bile hemen şüphe duyuyor inanır mısınız lisedeyken bir keresinde sadece bir önceki otobüsü kaçırdım eve yarım saat geç geldim diye beni herife kaçmış zannetmisti, stajdayken eşşek gibi saat altı bucuga kadar çalışırdım bazen sırf iki otobüs parası gitmesin diye stajdan otobüs durağına yürüyerek gelirdim onda bile annem kardeşimle dedikodumu yapıp biriyle buluştuğumu zannederdi oysa ki şu zamana kadar asla böyle bir durum olmadı şüphelenecegi bişey bile olmadı. Evde oturuyorum şurda şu açılmış veya burda bu olmuş diyince bile hemen nerden biliyosun nerde gördün diyor sanki ben bir şeyi ağzımdan kaçırmışım da annem yakalamış gibi. Şunları yazarken bile daraldim gerçekten. O kadar bunalımdayim ki bu da bana sinir yapıyor etrafımdaki herkesi tersliyorum sonrasında o kadar pişman oluyorum ki kırdığım için oturup ağlıyorum. Geçen sefer bile karşıma geçip torpilin bol olduğu mülakatı gecemedigim için sırf kendini savunmak için "o zaman sende sorulara cevap verseydin de atansaydin" diye bir cümle kurdu. O kadar ağladım o kadar zoruma gitti ki buna rağmen annem gelip kaç gün bana küstü. Bir şey olunca sürekli küser zaten. Hiç üzüldüm ki kırıldım mi diye düşünmeden konuşur neler söyler. Onun yanında bir şey demem ama odama geçip ağlarım. Annem aslında kötü bir insan değil ama bu durumu benim o kadar psikolojimi bozdu ki ne yapacağımı bilmiyorum. Babam desem vurdumduymaz umursamaz sorumsuz biri şu yaşıma kadar bir eksiğim var mı nasılım diye asla sormadı, hiçbir kardeşime sormadı daha doğrusu. Evden çıksam nereye gidiyosun demez.
Yazı çok uzun oldu farkındayım ama şu saatte öyle doldum ki bu yüzden ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten kafayı yemek üzereyim daha anlatmadigim çok şey var. Ben şimdi bu sinirimi nasıl düzeltebilirim, kendime nasıl gelebilirim ?
Yazı çok uzun oldu farkındayım ama şu saatte öyle doldum ki bu yüzden ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten kafayı yemek üzereyim daha anlatmadigim çok şey var. Ben şimdi bu sinirimi nasıl düzeltebilirim, kendime nasıl gelebilirim ?