İnanın aynı şeyleri yaşıyorum. Bazen yurutecine koyup banyoya beraber giriyorum wc ihtiyacı için. Hiçbir şekilde yalnız birakamiyorum. Ne yatağında oynuyor ve oyuncaklariyla. Mutlaka yanında birinin olması lazım. Çok bunaltti bu durum beni cidden
Keşke biraz boş durabilsem. Bebeğim uyuduğu zaman sadece salonu ttoparlayabiliyorum. Süpürge açmak falan mümkün değil anında uyanıyor. Zaten uykusu eğer şanslıysam bir saat, yoksa 40-50 dk anca sürüyor.
Hayır asla emzirirken içmedim. O emmeyi bırakınca bana da sigara yolu göründü. İçtikten sonra elimi yıkıyorum, ağzımı calkaliyorum ama tabi ki yine de çözüm değildir.
Evet büyük sorumluluk canım. Ama belki senin bebeğin sakin bir bebek olurHmmmmmm ay valla bebek istiyorum istiyorum ama bir yandan da bunları okudukça çok korkuyorum
öyle düşünme. Ne olursa olsun yine de muhteşem bir şey.
Bu da bir bağımlılık iste
Bebegin var ve sigara mi iciyorsun. Al sana motivasyon. Bebegin var.... O bebek için sigara içen birinin elinin tenine değmesi bile ne kadar zararlı. Sen bi de annesisin. Üstelik normal şartlarda emziriyor da olman lazım. Dünyanın en kötü hastalıkları bebeğinde toplansın istiyorsan içmeye devam er. En iyi ihtimalle sadece astım olur. Kotu ihtimalleri yazmayayım bile. Şimdi senin aklından ama bilmem kim de içiyordu çocuğu sağlam gibi düşünceler kesin geçer. Ama emin ol o çocukların hiç biri sağlam değil. Ayrıca hepsi birer sigara bağımlısı adayı. Ayrıca o aburcuburlari kendi sağlığın için bırakmıyorsan şunu bil ki sen ne yersen bebegin de onu görüyor. Ayaklanır ayaklamaz onlardan istemeye başlayacak.
Yok çok haklısınız. Aklımdan öyle şeyler gecmiyor. Bebeğim için bırakmalıyım. Canım her istediğinde onu getireceğim aklıma. Teşekkür ederim.
Nasıl tutsak ediyoruz kendimizi. Tarçınlı süt ic canım. Ben hamilelikten önce öyle yapıyordum. Tatlı isteğini azaltıyor.
Bu ara telefona da çok sardım sabah akşam elimde. Sigaradan beter gerçekten.
Babasına emanet ediyorum bir iki saat, onda da anca geçip biraz dinleniyorum. Dün artık uykusuzluktan fenalastim. Kafamı kaldıramıyordum. Gittim bir saat uyudum. Ama kendime vakit ayırmak bu değil ki. Bırakıp dışarı çıkamıyorum. Hep beraber çıkıyoruz. O da biraz iyi geliyor ama insan bazen azıcık da olsa yalnız kalmak istiyor. Böyle düşününce de vicdan yapıyorum, sanki.bebegimi istemiyormuş gibi hissediyorum.
Bir de o var dimi? Aslında ne kadar iradesiz varlıklarız. Kendi kendine bu kadar kötülük yapan başka bir canlı yok dünyada.
) Evde tıkılı kalmak insanı bunalıma, bunalım da mutfağa sürüklüyor.
İki saat bile olsa yeter bana zaten ama adamcağız o kadar yoğun çalışıyor ki. Gece de yardım ediyor bana sağolsun. Ya işte ya da eve gelince mecbur uyuyor. Zaten iki akşam da bir gece çalışıyor, ben tek kalıyorum. Birkaç güne izne cikacak. Bir tatil ayarladık. İnşallah iyi gelir bu bize. :)Ne alakası var?
Sen annesisin o da babası. Gerekli talimatlar uydu mu çok da iyi bakar merak etme..
Evde dinlenmek kâr etmez her zaman. Dışarı çıkıp elin kolun boş gezmen lazım. Kuaföre gitmen lazım.
İnan evdeki 2 saat uykudan daha iyi geliyor bunlar. Dört duvardan çıkman lazım.
Deşarj olmuş olarak giriyorsun eve.
11 aylık bebek 3-4 saat bırakmak için küçük değil..
Bunu rutin haline getir mutlaka..
Ben şimdi çalışmadığım zamanları düşünüyorum da akşam eşim gelirdi 15-20 dakika markete gider dolaşırdım. O bile iyi gelirdi.
Evden de çok uzaklaşamıyorum bak anneliğin manyak tarafı..
Ben de sporu çok seven bir insandim. Evde koşu bandım, eliptik bisikletim vardı. Hatta normal.bisikletim de var. Ama malesef öyle zor bir bebeğim var ki. Uyumadigi zamanlarda asla tek basina durmayan, sürekli kucak isteyen, dışarı çıkarsam da bir süre sonra pusetinde sıkılip yine mizmizlanmaya başlayan bir bebek. Onu uyuttugum zamanlarda da spora sıra gelmiyor malesef. Şimdi mutfağı temizlemeliyim mesela. Zaten o zamana kadar uyanır. Uyanınca da onunla oyun oynarız, öğle yemeğini yer, biraz kendi başına oynamasını beklerim ama ne mümkün. Sürekli peşinde kendine zarar vermesin diye kostururum(aslında bu da bir sporBenim en büyük motivasyonum sağlıklı kalmak, hem kendim hem çocuklarım için. İlk doğumumda 20 kilo almıştım, hamileyken biraz salıyorum, doğru. Ama sonrasında, eski dinç, mutlu halimi, oradan buradan pırtlamayan vücudumu özlüyorum. Sonra spor yapmaya başlıyorum, birkaç günde öyle büyük bir fark hissediyorsunuz ki psikolojik olarak, sonra bırakmak istemiyorsunuz. O mutluluğu kaybetmek istemiyorsunuz. Yani en azından ben istemiyorum. Şöyle şakır şakır terlediğim bir spor programı sonrasında hissettiğim tatmin çok az şeyde var. Şimdi yine dombiliyim, hamileyim ve saldım ama bir yandan yavrucak doğsa da, o ana kucağında şekerleme yaparken evde ter dökeyim, ya da kanguruyu takıp, şöyle yollara düşeyim diye gün sayıyorum. O yüzden diyorum ki, sıkılınca mutfağa değil, dışarı koşun. (gece koşmayın tabi, dünya hali malum
) sadece o kadar çok ağlamayı seviyor ki, bu beni çok yoruyor. Beni yapı olarak sakin biriyim, sessizliği severim ama bu çocuk beni deli ediyor bazen.
Sizi kanguru paklar. Benim bıcırık da hiç sevmezdi puseti. Kanguruyla bir düşerdik yollara (ama lütfen ergonomik kanguruBen de sporu çok seven bir insandim. Evde koşu bandım, eliptik bisikletim vardı. Hatta normal.bisikletim de var. Ama malesef öyle zor bir bebeğim var ki. Uyumadigi zamanlarda asla tek basina durmayan, sürekli kucak isteyen, dışarı çıkarsam da bir süre sonra pusetinde sıkılip yine mizmizlanmaya başlayan bir bebek. Onu uyuttugum zamanlarda da spora sıra gelmiyor malesef. Şimdi mutfağı temizlemeliyim mesela. Zaten o zamana kadar uyanır. Uyanınca da onunla oyun oynarız, öğle yemeğini yer, biraz kendi başına oynamasını beklerim ama ne mümkün. Sürekli peşinde kendine zarar vermesin diye kostururum(aslında bu da bir spor
), 4-5 saat yürürdüm. Orada uyurdu, sonra altını değiştirmek için bir avm'ye girerdik, sonra yine yürürdük. Her gün temizlik yapmazdım mesela, bırakın bazı yerleri de b.k götürsün ama bebeğimle ben mutlu olayım kafasındayım. Hiç de bir zararını görmedim. Evde spor aletim filan da yok, öyle aletsiz jimnastik takılıyorum. Neyse, kısa keseyim, ev ikinci planda, öncelik siz ve bebeksiniz, eşiniz de yardımcı olan bir insansa bunu hayli hayli başarırsınız.
