- 6 Temmuz 2010
- 9.152
- 13.871
- 498
Sarılık uyutur derler. Evet önemli olan sağlık. Teşekkürler
Sarılık uyutur derler. Evet önemli olan sağlık. Teşekkürlerbende sezeryan oldum
sutum geldıde noldu benım kız uykucu cıktı emmedı
okadar mucadele verdımkı bıturlu emmedı
sagıp vermek zorunda kaldım 5 ay sagdım verdım
bı sure sonra sutum yetmemeye basladı ve mama ek gıdaya gectık
yanı bu emzırme ısı tamamen sans ısı sızın elınızde olan bırsey degıl
keske benım kızımada mama verselerdı aman mama almasın emsın yoksa emmez dıye mama vermedıler emmedıde kızım aclıktan sarılık oldu
o daha yıpratıcı bırsey emın olun
tecrubesız olunca boyle oluyor sımdıkı aklım olsa kımseyı dınlemez verırdım mama ac kalıcagına dıyorum
kendınızı suclamayın onemlı olan saglıkla sıhhatle dogması
:)
Emziğe aliştiği için reddetti sonra da biberonun rahatlığına alişti.Benim de suyum önce geldi 2 cm den fazla da açılma olmadı suni savcıya rağmen. Doktorun haklı benim doktorumda öyle dedi. Bir yerden sonra beklemek bebeğe zarar verir dedi ki kendisi normal doğum yanlisi bir doktordu. Sekiz saat sonra beni sezeryana aldı. Hiç pişman değilim. Ben de hep verdim mamayı ilk günler. Kendini boş yere suçluyorsun zaten emzirmeye sorunsuz devam etmişsin ilk aylar. Belki sütün azalmıştır veya biberonun emziği geniştir ondan bırakmıştır
Mama vermekte değil tek mesele inanın. Tamam vereyim ama neden yani neden? Çocuk mutluydu aç olsa doymasa ben anlamazmıyım annesi olarak? Aç olduğunu doymadığını düşünsem zaten ben rahat edemem ki. Ama kolay geliyor x mamayı al başla demek.Ne güzel siz bilinçli bir insansınız. Doktor ne derse hiç sorgulamadan harfiyen yapan o kadar çok insan var ki. Planlı sezeryan bebeğin hakkına tecavüz resmen. Hayir doğum şekli bir tercih ona karışmam ama bari normal süreç takip edilsin. En azından doğumun başlaması beklensin. Konu komşu eş dost onlara ne denir bilmiyorum. Off takılacak çok şey var da enerjimi sömürdüler artik. Her şeye karışıyorlar.
öncelikle 5 aylık bebeği olan bir anne olarak sizi cok iyi anlıyorum.Ben de sezeryan oldum ve bebeğime 4.5 ay kendim baktım simdi ise başladım işe başlamadan önce hep emziriyordum simdi işe başlayınca bebeğime babaannesi bakıyor ve bebeğim mamaya alışmış durumda süt izni için gittiğimde ise tok oluyor ve cok emmiyor sadece aksamları emzirebiliyorum ve işe başlayan ve bunun için suçluluk duyan anne psikolojisindeyim ama inanın sadece kendimize zarar vermekten öteye gidemiyoruz.Zamanı geri alma şansınız yok bebeğinizi emzirebilseydiniz keske dogar dogmaz ama olmamıs bunun için söyle düşünün bebeğinizin sağlığı iyi olsun mutlu olsun gerisi önemli değil.Unutmayın mükemmel anne yoktur mükemmel olmaya çalışmaktan yorgun düşmüş anne vardır bizde böyleyiz malesef ama sadece kendimizi hırpalıyoruz eminim siz cok iyi bir annesiniz onun için geçmişe bakmayın bebeğinizin su anına odaklanın bir daha bu yaşlarda olamayacaklar çünkü onunla geçirdiğiniz her anın tadını çıkarın.Not:Umarım size söylediklerimi kendim de uygulayabilirim cünkü her sabah işe gelirken içimden bişeyler kopuyo onu bırakırkenMerhaba herkese
Başlık biraz ağır oldu buda dert mi demeyin.
Konu bebeğimle ilgili. Büyük pişmanlıklar yaşıyorum.
Belki hatırlayanınız olur 1 kasım seçim akşamı suyum gelmişti. O gece sabaha kadar nts de kaldım. Bebeğimin hareketleri gayet normaldi. Suyum gelmişti ama hiç ağrım sancım yoktu.
Ağrım sancım açılmam olmamasına rağmen bana epidural taktılar ve doktorum 12 saat içinde doğum olmazsa sezaryen yapacağını söyledi. Sabah 9 da geldi açılmam 2 cm idi. Ve beni direk sezaryene aldı. Reddetme şansım dahi olmadı. Epiduralim vardı suni sancı verebilirdi vermedi. Resmen kandırıldım. Bebeğim doğdu giydirdiler 2 dk yanağıma koydular aldılar.
Tam 1 saat sonra bebeğimi getirdiler ve o arada bana sormadan mama vermişler. Hastanede bir Allah'ın kulu emzirmem için yardımcı olmadı. Belden aşağı tutmuyor hareket edemiyorum bilinçsizim. 3 saatte 1 bebeğimi alıp mama verdiler.
2 gün kaldık orada. Ertesi gün kalktım ayağa oturtun beni emzireceğim dedim. Sonra hiç yatmadım. Bilmiyordum kolostrum makineyle çıkmazmış. Sütün yok dediler mama vermeye devam ettik.
Bebeğim 1 aylık olana kadar günde bir sefer mama vermeye devam ettim (Çevre baskısı ile). İlk ay 1200 gr alınca mamayı hemen kestim. 2. ay hep emzirdim. 2 aylık kontrolünden geldiğimiz gün eşimin ısrarıyla oğluma emzik verdik ve benim çilem başladı.
Bebeğim 9 aylık 7 aydır memeyi reddediyor ve ben onu sağarak besliyorum. İlk meme reddi yaşandığında hemen sağıp biberonla beslemekle ve emziği bıraktırmamakla ne kadar büyük hata yaptığımı zaman geçtikçe anladım.
Şimdi bütün bu yaşananları o kadar takıyorum ki artık hayattan zevk almamaya başladım. Deli gibi zamanı geriye alma isteğim var. Her gece ağlayarak uykuya dalıyorum. Sağım sayısını günde 4'e düşürmek durumunda kaldım ve sütüm gidecek diye stres yapıyorum. Teselli olmuyorum kendimi suçlayıp duruyorum. Eşim dahil herkes abarttığımı düşünüyor. Haklılar biliyorum. Fakat kendime söz geçiremiyorum.
Neden o doktoru seçtim, neden beni hemen sezaryene almasına itiraz etmedim, neden bebeğime mama vermelerine izin verdim, neden emzik verdim, neden kaşıkla beslemek yerine biberonu tercih ettim... Bu sorular boğuyor beni. İçim sıkılıyor ruhum daralıyor.
Keşke hamilelik sürecinde emzirmeyi araştırsaydım. Normal doğumu destekleyen en son çare sezaryen diyen bir doktor bulsaydım. Doğar doğmaz ten temasının bebek için ne kadar önemli olduğunu bilseydim.
Kısacası kendimi bir türlü affedemiyorum. Yardım almalı mıyım sizce?
Ailem ve arkadaşlarım kendimi eleştirmeme fırsat vermediği için içimi dökmek istedim. Umarım zamanınızı çalmadım :) Sağlıklı huzurlu günler.
dogumdan sonraki 1-2 gunde olanlar sorun olsaydı cocugunuzu bu kadar emziremezdiniz.bırakmamanın tek yolu aç bırakmak bunu bilin.onun dışında yazdıklarınız psikolojik sorunlarınız oldugunu gösteriyor ya da tatminsiz ve şükürsüzsünüz hiç kusura bakmayın açık konuşmayı tercih ederim geneldeMerhaba herkese
Başlık biraz ağır oldu buda dert mi demeyin.
Konu bebeğimle ilgili. Büyük pişmanlıklar yaşıyorum.
Belki hatırlayanınız olur 1 kasım seçim akşamı suyum gelmişti. O gece sabaha kadar nts de kaldım. Bebeğimin hareketleri gayet normaldi. Suyum gelmişti ama hiç ağrım sancım yoktu.
Ağrım sancım açılmam olmamasına rağmen bana epidural taktılar ve doktorum 12 saat içinde doğum olmazsa sezaryen yapacağını söyledi. Sabah 9 da geldi açılmam 2 cm idi. Ve beni direk sezaryene aldı. Reddetme şansım dahi olmadı. Epiduralim vardı suni sancı verebilirdi vermedi. Resmen kandırıldım. Bebeğim doğdu giydirdiler 2 dk yanağıma koydular aldılar.
Tam 1 saat sonra bebeğimi getirdiler ve o arada bana sormadan mama vermişler. Hastanede bir Allah'ın kulu emzirmem için yardımcı olmadı. Belden aşağı tutmuyor hareket edemiyorum bilinçsizim. 3 saatte 1 bebeğimi alıp mama verdiler.
2 gün kaldık orada. Ertesi gün kalktım ayağa oturtun beni emzireceğim dedim. Sonra hiç yatmadım. Bilmiyordum kolostrum makineyle çıkmazmış. Sütün yok dediler mama vermeye devam ettik.
Bebeğim 1 aylık olana kadar günde bir sefer mama vermeye devam ettim (Çevre baskısı ile). İlk ay 1200 gr alınca mamayı hemen kestim. 2. ay hep emzirdim. 2 aylık kontrolünden geldiğimiz gün eşimin ısrarıyla oğluma emzik verdik ve benim çilem başladı.
Bebeğim 9 aylık 7 aydır memeyi reddediyor ve ben onu sağarak besliyorum. İlk meme reddi yaşandığında hemen sağıp biberonla beslemekle ve emziği bıraktırmamakla ne kadar büyük hata yaptığımı zaman geçtikçe anladım.
Şimdi bütün bu yaşananları o kadar takıyorum ki artık hayattan zevk almamaya başladım. Deli gibi zamanı geriye alma isteğim var. Her gece ağlayarak uykuya dalıyorum. Sağım sayısını günde 4'e düşürmek durumunda kaldım ve sütüm gidecek diye stres yapıyorum. Teselli olmuyorum kendimi suçlayıp duruyorum. Eşim dahil herkes abarttığımı düşünüyor. Haklılar biliyorum. Fakat kendime söz geçiremiyorum.
Neden o doktoru seçtim, neden beni hemen sezaryene almasına itiraz etmedim, neden bebeğime mama vermelerine izin verdim, neden emzik verdim, neden kaşıkla beslemek yerine biberonu tercih ettim... Bu sorular boğuyor beni. İçim sıkılıyor ruhum daralıyor.
Keşke hamilelik sürecinde emzirmeyi araştırsaydım. Normal doğumu destekleyen en son çare sezaryen diyen bir doktor bulsaydım. Doğar doğmaz ten temasının bebek için ne kadar önemli olduğunu bilseydim.
Kısacası kendimi bir türlü affedemiyorum. Yardım almalı mıyım sizce?
Ailem ve arkadaşlarım kendimi eleştirmeme fırsat vermediği için içimi dökmek istedim. Umarım zamanınızı çalmadım :) Sağlıklı huzurlu günler.
emzirme konusu geçtiginde içim hep ürperir moralim bozulur.. bunu needen anlattım sen kendini üzme beterin beteri var dyeÜzüldüm. Birde öyle insanlar dimi. Kötü enerjilerini üstümüze salıyorlar. Siz vicdan yapmayın sakın.
Onlar napti sahi, bebek nasi dogdu?tecrübeli anneler yardımcı olacaktır eminimki ama üzmeyin kendinizi bu kadar hiç emmeyen çocuklar oluyor bel altı değil tam bayılıp sezeryan olan oluyor ki daha 2 gün önce babamın eşi doğum yaptı bebeğini en son o gördü emziremedi bile..
üzülmeyin lütfen anneliğinizin tadını çıkartın ten teması falan tamam önemlide ten teması yaapnlar daha mı iyi anne oluyor bunlarla ölçmeyin kendinizi..
keşke istediğiniz gibi olsaymış ama olmamış bundan sonrasına bakın.
Merhaba herkese
Başlık biraz ağır oldu buda dert mi demeyin.
Konu bebeğimle ilgili. Büyük pişmanlıklar yaşıyorum.
Belki hatırlayanınız olur 1 kasım seçim akşamı suyum gelmişti. O gece sabaha kadar nts de kaldım. Bebeğimin hareketleri gayet normaldi. Suyum gelmişti ama hiç ağrım sancım yoktu.
Ağrım sancım açılmam olmamasına rağmen bana epidural taktılar ve doktorum 12 saat içinde doğum olmazsa sezaryen yapacağını söyledi. Sabah 9 da geldi açılmam 2 cm idi. Ve beni direk sezaryene aldı. Reddetme şansım dahi olmadı. Epiduralim vardı suni sancı verebilirdi vermedi. Resmen kandırıldım. Bebeğim doğdu giydirdiler 2 dk yanağıma koydular aldılar.
Tam 1 saat sonra bebeğimi getirdiler ve o arada bana sormadan mama vermişler. Hastanede bir Allah'ın kulu emzirmem için yardımcı olmadı. Belden aşağı tutmuyor hareket edemiyorum bilinçsizim. 3 saatte 1 bebeğimi alıp mama verdiler.
2 gün kaldık orada. Ertesi gün kalktım ayağa oturtun beni emzireceğim dedim. Sonra hiç yatmadım. Bilmiyordum kolostrum makineyle çıkmazmış. Sütün yok dediler mama vermeye devam ettik.
Bebeğim 1 aylık olana kadar günde bir sefer mama vermeye devam ettim (Çevre baskısı ile). İlk ay 1200 gr alınca mamayı hemen kestim. 2. ay hep emzirdim. 2 aylık kontrolünden geldiğimiz gün eşimin ısrarıyla oğluma emzik verdik ve benim çilem başladı.
Bebeğim 9 aylık 7 aydır memeyi reddediyor ve ben onu sağarak besliyorum. İlk meme reddi yaşandığında hemen sağıp biberonla beslemekle ve emziği bıraktırmamakla ne kadar büyük hata yaptığımı zaman geçtikçe anladım.
Şimdi bütün bu yaşananları o kadar takıyorum ki artık hayattan zevk almamaya başladım. Deli gibi zamanı geriye alma isteğim var. Her gece ağlayarak uykuya dalıyorum. Sağım sayısını günde 4'e düşürmek durumunda kaldım ve sütüm gidecek diye stres yapıyorum. Teselli olmuyorum kendimi suçlayıp duruyorum. Eşim dahil herkes abarttığımı düşünüyor. Haklılar biliyorum. Fakat kendime söz geçiremiyorum.
Neden o doktoru seçtim, neden beni hemen sezaryene almasına itiraz etmedim, neden bebeğime mama vermelerine izin verdim, neden emzik verdim, neden kaşıkla beslemek yerine biberonu tercih ettim... Bu sorular boğuyor beni. İçim sıkılıyor ruhum daralıyor.
Keşke hamilelik sürecinde emzirmeyi araştırsaydım. Normal doğumu destekleyen en son çare sezaryen diyen bir doktor bulsaydım. Doğar doğmaz ten temasının bebek için ne kadar önemli olduğunu bilseydim.
Kısacası kendimi bir türlü affedemiyorum. Yardım almalı mıyım sizce?
Ailem ve arkadaşlarım kendimi eleştirmeme fırsat vermediği için içimi dökmek istedim. Umarım zamanınızı çalmadım :) Sağlıklı huzurlu günler.
Bakanlık gerçekten bu işin üzerinde ciddi duruyor, emzirme eğitimi verilmeliydi doğum sonrası size, bimere şikayet ederseniz sizin için bir sonuç çıkmasa bile doğum servisi için önemli bir uyarı olacaktır..Kendimdeydim bana sorabilirlerdi. Sormadılar. Hastaneyi de şikayet etmeyi düşünüyorum ama geç mi kaldım acaba. Kim bilir kaç bebeğin hakkına giriyorlar.
Teşekkür ederim. Size de sağlıklı doğumlar :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?