- 16 Kasım 2015
- 3.317
- 3.842
- 53
- Konu Sahibi BEYAZ KURT
-
- #1
Selam kızlar. Bu, bir dert değil ancak uzun zamandır içimde sinsi sinsi büyüyen bir his sadece. Evliliğim 3 yılı geçti; şu an çalıştığım işte beşinci yılım. Evlenmeden önce gerçekten güzel ve karizmatik biriydim. Yani kendime has bir havam vardı. Etkileyici bir mizacım vardı. Evlendikten sonra çok değiştim. Eşimle arada bir yaptığı hödüklükler dışında sorunumuz yok çok şükür. Evin bütün yükü üzerimde; daha bir kere temizlikçi gelmedi evime. Yemeğe makarna yaptığım gün sayısı 5'i geçmez; daima sulu yemek ve çorba bulunur evimde. Yaptığım iş de çok stresli bir iş. Ama günden güne renklerimin solduğunu hissediyorum. Pasaklı görünen biri değilim ama kendimi güzel ve ayrıcalıklı da hissetmiyorum. Müzisyenim aynı zamanda..Ama artık içimden müzik yapmak da gelmiyor. Ruhen ve fiziken çirkinleşiyorum sanki. Bütün mesaimi evin düzenine ve eşimin rahatına harcıyorum neredeyse. Eskiden çok özel hissederdim kendimi. Gitgide anlamsızlaşıyorum kendi içimde. Çok mu yıprandım ben? Bilmiyorum. Eskiden asla tv izlemezdim. Varsa yoksa tiyatro, sinema, kitap, müzik.. Hatta evime tv bile almamıştım bekarken. Dün gece o ses türkiye izlerken buldum kendimi; geçen hafta da müge anlı'ya baktım. Eşim evdeyken akşam 21:00'lere kadar hep mutfaktayım. Ellerim hep soğan kokuyor; saçlarım tereyağı. Keman yayı tutması gereken ellerim porçözden, ciften yıprandı. Çamaşır suyu lekesi olmayan eşofmanım kalmadı .. Kendimi çok iyi bir ev kadını olarak hissediyorum; bundan içten içe gurur da duyuyorum ama içimden farklı bir kadın çığlık çığlığa ağlıyor her gün. Anlamıyorum.