Yalandan da olsa sana aşığım, seni seviyorum diyen olmadı. Ben de hediyeler, ayıcıklar istiyorum, hep diğer kızlara özeniyorum. Sanki kimse bana diğerlerinin nişan, söz fotoğraflarındaki erkekler gibi sevgiyle, saygıyla bakmayacak gibi. Sanki bunu ben hak etmiyormuşum veya insan ilişkilerimin kötü olmasından dolayı bunu asla yaşamayacağım gibi geliyor. Ben de sabah kahvaltıya götürülmek, akşam yemeğine bana değer veren benimle gelecek düşünen bir erkek ile gitmek istiyorum. Ben de şımartılmak, değer görmek, güzel sözler duymak istiyorum çok mu şey istiyorum çoğu yaşıtım bunu yaşıyor ben neden yaşayamıyorum? Neden tanıştığım çoğu erkek takılmak istiyor? Kimsenin değerlisi olmadım. Günün sonunda sadece arzulanan bir kadınım.