Nerden başlayacağım bilemiyorum. Evlendiğimin ilk gününden beri eşimin ailesiyle mesafeliyiz. Onlar soğuk davranınca ben de yaklaşmaya çalışmadım. Saygısızlıkta yapmadım kesinlikle. 7 yıllık evliyim. Birçok düşük ve ufak sayılabilecek ameliyatlardan sonra çok şükür hamileyim. Birkaç ay sonra kısmetse bebeğimi kucağıma alacağım. Benim canımı sıkan bahsettiğim bu kötü süreçlerden geçerken eşimin tarafından kimse yanımda olmadı. Sadece telefonla kuru bir geçmiş olsun bazen o da yok. Şimdi eltim ufak bir operasyon geçirdi eşim hemen aynı gün hastaneye gidelim dedi. Nasılsa 1 gece yatacakmış eve geçince gideriz dedim. Bu sabah eve geçtiler. Aradık akşama gelelim diye bir arkadaşlarına gideceklermiş müsait değiliz dediler. Şimdi gelelim dedik başka işleri varmış. İyi o zaman yarın geliriz diyor eşim. Geçmiş olsun demek için boş vakitlerini kovalıyoruz yani. Tabi benim sinirlerim bozuldu. Benim yanıma kimse gelmedi bile. Eşimle de tartışma çıktı. Ona göre ben abartıyorum. Kindarım. Fırsat bulsalar gelirlermiş mutlaka. Hamileliğimde 7. Aya girdim. Yedi yabancı hayırlı olsun demeye geldi aileden kimse ortada yok. Bir de politikler beni yormak istemiyorlarmış. Eşim arkamda durmazsa tabi önemsemezler diyorum eşime o daha sen yokken konuşuyorum zorla mı getirteyim diyor. Zorla getirtemez doğru ama insan biraz tepki gösterir mesafe koyar eşimi saymazsanız aramız açılır mesajı falan verir. Sinirimden ağlamak üzereyim.
arayıp geçmiş olsun demediler. Bunlar çok önemli şeylerdir. Bende umursamıyorum onları... herkese hakettiği kadar değer verilmeli. Boşver sende takma kafana. Allah sağlıkla kavuştursun
