Kendimi degistirdim diyen var mi?

b l a s t

b l a s t

👼🏼
Kayıtlı Üye
4 Haziran 2011
1.349
1.686
333
Çanakkale
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
 
Bambaşka bir insan olmadim bence ama evet kendimi değiştirdim.
Fazla kilolarim hiç olmadi ama bir ara fazla zayiftim ve popom hiç yoktu (baya kucuktu) ani kilo vermekten poposuz kalmak buyuk dert bu arada beni sadece poposuzlar anlayabilir. 😁 Yillardir spor hayatimda hani asiri disiplinli ve düzenli degilim ama şuan kendimi begendigim bedendeyim ve spor hayatimin bir köşesinde.

Sonnnnraa fazla agresiftim. Herşeyi çok abartiyordum kafamda yani gercekte olan mevzunun 10 katini yasiyordum beynimde aradan sure gecip sakinleyince farkedebiliyordum ne kadar abartip sacmaladigimi.
Anlik tepkiler verip kirmayi dokmeyi biraktim(sevdigim insanlar için)
Sonra daha az sinirleniyorum, daha sakin bir insanim. Bazi eski hallerimi dusununce bu ben miymişim diyorum o kadar. 🙄

Ama bunlar icin özel bir şey yapmadim büyüdükçe kendiliğinden oluşmaya başladi. Belki de geç ergenlikteydim daha önce.😁 Sadece farkina varmak lazim ne yaptiginin.

Spor konusuna gelince duzen bozuldu diye aman yapamiyorum olmuyor diyip birakmamak lazim. Duzensiz de olsa inatla devam edin. Bedeninizi degistirmek istediginizi soylediginiz icin diyorum. Başlarken insan hedeflerine çok uzak geliyor olmayacakmiş gibi oluyor ama düzensiz yapilan spor bile bir fark ediyor.
 
Son düzenleme:
b l a s t .!.:
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Genişletmek için tıkla...
Bir insan kendini en fazla 3-4 ay farklı bir kişiymiş gibi davranabilir. Sonra doğal karakteri, davranışı, özü ne ise ona geri dönüşür. Kendinizi uzun süre gizleyemezsiniz, özünüze dönersiniz. Arkadaş çevrenizi ve gezdiğiniz yerleri değiştirin, onlarla belki bir fark yaratırsınız hayatımıza ve kendinize.
 
b l a s t .!.:
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Genişletmek için tıkla...
Değiştirmeyi başardığım şeyler de var, başaramadıklarım da var ; öfke kontrolünü öğrendim, küfür etmemeyi ve sakin bir insan olmayı başardım( hatta fazla sakinim), çok çalışmayı öğrendim. Uzum bir spor geçmişim var, profesyonel sporu bıraktıktan sonra uzun yıllar tamamen uzak durdum spordan son üç yıldır ne olursa olsun yürüyüşü hayatıma kattım az çokne kadar başarabilirsem yürüyorum. Arkadaş edinmemeyi öğrendim, uzak duruyorum çoğu insandan.

Kilo vermeyi ve sigarayı bırakmayı ise başaramadım
 
Kendimi değiştirdim evet. Daha güleryüzlü ve neşeli biri oldum. Ha şimdi de çok matah değilim ama gençken ziyadesiyle nemruttum. Kendime yakışanları seçebilmek konusunda yol aldım. Herkesi olduğu gibi kabul ediyorum artık. Daha sakin ve sabırlıyım. Bunlar birdenbire olmadı zaman aldı tabii.
 
Ben değiştirdim. Cidden hayatta dusunebileceginiz herhangi bir kararı asla düşünmeden alıyordum. Yani milletin düşünme süresinde ben yapmış bitirmiş oluyordum. Bu beni çok üzdü hayatım boyunca.

Sonra sakinlesmeye karar veriyorum. Herşeyi 40.000 kere düşünüyorum. En basit şeyi bile
 
Başkalarının bana nasıl davrandığını ve ne düşündüğünü önemsemiyorum artık.
Bu benim için büyük bir değişimdi.
Onun dışında yaş aldıkça değişip olgunlasiyor elbet insan.
Ama hayattan zevk almak lazım.
Bazı şeylerin olması için harekete geçmek ve düzenli olmak lazım.
Hiçbir şey birden oluşmuyor durduğu yerde.
Bir adım atıyorsunuz gerisi geliyor.
Bu hep böyledir.
Kısacası birşeylere ulaşmak için rahatınızi bozacaksiniz.
 
Aylakkadin .!.:
Ben değiştirdim. Cidden hayatta dusunebileceginiz herhangi bir kararı asla düşünmeden alıyordum. Yani milletin düşünme süresinde ben yapmış bitirmiş oluyordum. Bu beni çok üzdü hayatım boyunca.

Sonra sakinlesmeye karar veriyorum. Herşeyi 40.000 kere düşünüyorum. En basit şeyi bile
Genişletmek için tıkla...
yorucu gelmiyor mu
 
Bende kısmen değiştirebildim kendimi. Öfke kontrolüm daha iyi. Daha hoşgörülüyüm bilmiyorum belki de takmıyorum insanları. Değer veriyorsam öylece kabul ediyorum. Dönem dönem fazla kilom vardı şimdi yok. İki çocuktan sonra göbeğim daha da az. Yoga yapıyorum. Kitap okumaya çalışıyorum eskiden hiç okumazdım. Yakın zamanda dansa başlamayı düşünüyorum. Boş boş saçma vakitlerde geçirdiğim oluyor tabi. Kaç yaşındasınız? Bir hoby edinseniz bir yabancı dil kursuna gitseniz belki bir başlangıç olabilir. Hmm ben birde gençliğimde devam ettiremediğim gitar eğitimime devam etmek istiyorum.
 
b l a s t .!.:
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Genişletmek için tıkla...
Merhaba , ben de zamanla değiştim hem bedenen hem ruhen , bedenen tam 7 kilo verdim şuan 57 kiloyum ve baya fitleştim , artık ıvır zıvır yemiyorum daha sağlıklı yaşamaya çalışıyorum, eskisi kadar çılgınca para harcamıyorum, ruhen artık kimseyi takmıyorum, beni sevmeyenleri kötülük yapanları bile sever oldum yani hissizleştim, eski öfkem kalmadı gibi , galiba yaş almak bana sabrı öğretiyor, her gün değişmeye devam ediyorum ve bu hayatta en değerli şeyin annem ve sağlığım olduğunu anladım
( annemi kaybettim ve bu konuda çok doluyum )herşeye rağmen değişebilmek güzel...
 
Ben çok değiştim ya. Yani bundan 10 yıl önce beni tanıyan birisi şuan görse yok artık der :)
Uçarı kacarı yerinde duramayan bir kızdım okulda. Şimdi sakın, dingin bı hayatım var bana huzur veren.
Kimse bu kız evlenir çocuk yapar gözüyle bakmazdi çünkü hep işin eğlence makara tarafindaydim. İki çocuğum var ellerinizden öper 😁 hatta bı yerde yakın bı arkadaşım okuldan arkadaşlarimla karşılaşmış işte kiminle görüşüyorsun muhabbeti beni demiş evlendi çocuğu var diye. Herkes şaşırmis.
Önceden makyajsız sokağa çıkmazdım. 9 yıldır falan anca bazı özel günlerde veya içimden gelirse.
Giyim kuşam daha açık giyinirdim sonra daha sadelestirdim. Daha kapalı oldu.
Arada alkol, düzenli sigara kullanırdım bıraktım.
Tek kötü değişim hep ne yersem yiyeyim 0 bedendim artık bıraz gobek var 😁
 
b l a s t .!.:
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Genişletmek için tıkla...
Valla değişim kendi elinizde anladığım kadarıyla uğraşmamışsınız da değişmek ve hayallerinize ulaşmak için. Öyle önünüze hayalleriniz gelmez siz gideceksiniz. Sıkılmak kelimesi bir kere hayatınızdan çıkacak. Kendimden örnek vereyim kötü bir ailede beni dışlayan sevmeyen akrabalarla özgüvensiz içe kapanık bir çocuk olarak büyüdüm. Doğal olarak okul ve sosyal hayatımı hep etkiliyordu sürekli ağlardım ama içimde bi yerlerde de hep kendimi ifade edebilmek ve özgüvenli olmak vardı. Yarışmalara katılırdım o korkaklığımla İstiklal Marşı yarışmasına katıldım sonuncu oldum. İlkokul 5. sınıfta hentbola başladım berbat oyuncu olmama rağmen 7 yıl oynadım çünkü sağlıma inanılmaz etkisi vardı. Lisede de aynı şekilde sürekli etkinlikler, spor, yarışmalar.. böyle devam etti bu hem senin arkadaş çevreni oluşturuyor hem kendini ifade edip daha özgüvenli olmanı sağlıyor rezil oldum, ağladım, ezildim ama pes etmedim. Çok şükür faydasını da gördüm bu çabamın. Bana diyorlar ki yiyip yiyip kilo almıyorsun lan ben ilkokul 5. sınıfta başlamışım spora ara vermeden 4 saatlik antremanlarla geçirdim hayatımı yan gelip yatmadım bi zahmet yiyimde kilo almiyim :D Kızlarımızın sorunu bu kilo öyle küsüp gidecek sanıyorlar herhalde tabi çoğu için söylüyorum metabolizma yapı durumu da etkilese de sporsuz olmaz kilo vermede sağlıklı olmuyor en azından. Sonra üniversitenin hayaliyle yaşadım hep. Çok şükür hayal ettiğim gibi Antalya'yı kazandım orada turizm okuduğum için her hafta farklı şehirlerde seyahat eder sunumlar yapar bilir kişilerle tanışırdık. Bu işler böyledir yapamıyorum sıkılıyorum dersen zaten olmaz adım atmalısın. Ben ne konuda değiştim en çok dersen. Asla yemek yapmaz, temizlik yapmaz, fatura nedir bilmez, sorumluluk almak nedir bilmez biriydim. Korkardım bankaya girmeye o derece anlamazdım. Ne zaman ailemden uzaklaştım kendi başıma yaşamaya başladım üniversite de işte o zaman zorluklarla ağlaya ağlaya başa çıktım ve şunu fark ettim ben kendim hallediyorum artık bu işleri annem değil. Annem çok şaşırır mesela benim şuan ki düzenime ve yemeklerime seni kimse almaz asla derdi :D Şimdi yurt dışında gönüllülük projeleri oluyor ona başvurdum döndüler mesela Allah'ın izniyle de Macaristana gidicez çalışmaya. Yani işin özü kimse değişmiyor diye bir şey yok değişmek istemiyor var. Karakter değişmez ama alışkanlıkların değişir. Ben yapamadığım bir şey olduğunda olmuyor ya demedim hiç istemiyormuşum demek ki diyorum. Benim değişimim 360 derece oldu resmen ilkokulu geçtim lise ile şuan ki halim arasında milyonlarca fark var.
 
Bir başka konu için yazdıklarım, sizin konunuza da "Değişim hikayesi" olarak uyarlanabilir.
Motive edici hikaye, kişiler istiyorsunuz belli ki; ben de arada kendimi anlatıp egomu "Cici kuş" diye severim ahshs
Değiştim mi? Sanmam ama her geçen gün, kendimin daha iyi versiyonu olduğumu söyleyebilirim.

Strobe .!.:
Hayatımdaki çoğu gelişmeyi başarı olarak görüyorum ben açıkçası, illa ödüllendirilmesine, diplomalandırılıp onur belgesi takdim edilmesine, ne bileyim, başkalarının başarıyı nasıl tanımladığına göre şekillenmesine gerek yok. Bak ben sana başarılarımı sayayım:

Kendine zarar verme huyum vardı bipolar kaynaklı, buna kendini kesmek de dahil. 22-23 yaşında bunun üstesinden geldim ve kendime zarar vermek için dokunmamayı başardım, bir daha tekrar etmesine izin vermedim.

İçgörü geliştirdim totomu yırttım bu konuda. Ataklarımı şiddetli hale gelmeden yakalayabilmeyi, kendimdeki değişimleri fark edebilmeyi ve erken müdahale konusunda her geçen gün kendimi aşmayı başardım.

Riskli konularda gereksiz özgüven/şüphe ile ortaya atılmadan, o konuda benden daha iyi olan birine güvenip kontrolü bırakmayı başardım, paranoya seviyesinde insan didiklemeyi bıraktım. (Ben, başkasına güveneceğim? Off :) Doktora "İğnenin içinde ne var? Ne kattın, ne koydun, sana güvenmiyorum!" deyip hastaneyi ayağa kaldıran ben, doğumda "Sakın bayıltmayın, ne yaptığınızı göreceğim, anlat napıyorsun!!" diye kendi sezaryenini aynalardan izleyen, saniye saniye anlattıran ben. )

Öfke kontrolünde inanılmaz ilerledim. Öyle ki "Bunda öfkelenmeli miydim, az tepki mi verdim?" diye kendimi sorguladığım oldu. :) Bundan belki 15-16 sene önce yanlış zamanda kurulmuş talihsiz bir cümle ile birinin ağzını burnuna karıştırabilecek olan ben başardım bunu üstelik.

İntihar düşüncesine saplı kaldığım depresyon yataklarından, ben kalkabildim, başardım.

Bağımlılık geliştirdiğim (Buna fazla kafein tüketimi de dahil) ne varsa ben bırakabildim, üstelik bağımlılığa çok yatkın bir beyin işleyişimiz varken. Hamilelik ve emzirme sürecinde sigara bıraktım yav, normal(!) insanlar bunda zorlanırken. (Bi sigara kaldı şu an, sıra ona da gelecek)

Çok keskin, katı, net doğruları olan biriydim bazı konularda. Hastalıkla beraber öğrendim ki her şey insan için, bunu bizzat tükürdüklerimi yalaya yalaya sindirdim ve "Evet, yanlış düşünmüşüm, fazla iddialı konuşmuşum, fikirlerim değişti, sana haksızlık etmişim, benim hatam" vb demeyi başardım, o konuyu bilsem dahi "Bu böyledir!" diye zart diye atlamamayı öğrendim. Bu herkesin harcı değil, insanlar aleni hatalarında dahi özür dilemek konusunda yetersizler.

Üni.deydim ilk atağımı yaşadığımda ve 2 ay kadar kekeme kalacak kadar ağır bir hale gelmiştim. Okulumu dondurdum, bir dönem dinlendim ve o ağır ilaçların, hastalığın, zihnimde yarattığı büyük hafıza deliklerine rağmen üzerine kalan derslerimi bitirip diplomamı aldım. Almasam da canımı sıkmazdım, çünkü hayati bir mevzunun içindeydim, bomba gibi elimizde patlayan hastalık belki beni bundan tamamen alıkoyacaktı. O zaman da mümkün olan zamana erteleyecektim bu konuyu. Nolmuş?

Çocuğumu düzgün yetiştirme çabam da bir başarı evet. Büyük başarı hem de. Stabil halim maalesef 3 kere oynadı çocuktan sonra ve oğlumun bundan haberi yok. "Çocuk etkilenmesin" diye gözünün içine baktım, destekse aldım, çocuğum daha iyi bir anneyi hak ediyor deyip inatla toparladım.

30 kilo aldım hamilelikte, ilaçsız, sigarasız, kafeinsiz geçtim. Yemeye yüklendim. O 30 kiloyu geri verdim. Devamında ilaçlarla kilo aldım ve ipe ipe geri verdim. Belki böyle al-ver 60 kilonun üzerinde kilo vermeyi başardım. Evet, bu da bir başarı; bu bir irade gösterisi. 1 buçuk aydır da sağlıklı beslenme ve kilo verme için tekrar kampa girdim ve şu an 7 kilo verdim. Bu da başarı. Bunu bipolar halimle depresyonlardan kalkıp yapabiliyorum üstelik.

Çook şey öğrendim ve başardım bu hastalıkla, sığmaz buralara. Hepimizin de öyle.
Sadece yolun sonunda vardığım yere bakmamayı da öğrendim. Benim manzaram sarp. Yoluma baktığımda her kilometresi ayrı bir başarı öyküsü. Başkasının yolu da başka zorluklarla dolu. Herkesin başarısı, herkesin şartları kendine. Başkasıyla kıyaslamam, kendime de haksızlık etmem. Ben çok başarılı bir insanım çünkü, üç farklı Strobe'un üstesinden geliyorum.
Genişletmek için tıkla...

Bir diğer gözüme kestirdiğim de dopamin bağımlılığım üzerine çalışmalar, kendim için ekran azaltmaya gideceğim (Satış hesaplarımı takip haricinde, daha az youtube videoları gibi ancak ona süre var). Bu süreçte de çok zorlanmamak adına, mini mini başlayacağım. Koyduğum tarihler var.

Bayram sonrasına reformer pilatese başlayacağım. Şu an kilolu algılanmayacak bir vücuttayım ancak vücudumu zihnimdeki görüntüye biraz daha yaklaştırmak için bunu yapmak istiyorum. Hedef koyduğum ölçüler var, beden tipim ne kadarına müsaade edecekse göreceğiz böylece pilatesle. :)

Burun operasyonu isteğim vardı eskiden beri cesaret edemiyordum ve burnum da güzeldir aslında, göze batmaz, yüzüme çok güzel gittiği söylenir. Ama bunu zihnen yenemedim, o halde dışarıdan değiştiririm aradan çıksın dedim. Kardeşimin burnu kırık olduğu ve kendisi delicesine korktuğu için operasyondan kaçıyordu, onun da kolundan tutup yaptırırım diye biraz da... Yani "yapamam tek" deyip korktuğum noktalarda da uygun desteği alırım-veririm. (Size de böyle bir gazlayan gerek sanki kilo konusunda filan)

İlave:
Sıradan...
Önce zihinsel ve fiziksel şeylerimi hallediyorum, buradan evin içine yansımaya başladığını görüyorum. (Bazen bu sırayı tersinden izlemem gerekiyor; önce evi toplamam gerekiyor zihnimi toplamak için... Her anım farklı sırasını istiyor :) )
Evin içinden işime doğru taşıyor.
Çok zorlayacak, başa sardıracak hallere girmezsem daha üzerine koyarak gideceğim. Ha bazen Mehteran takımına da bağlıyorum, iki ileri bir geri; ama geriye geriye, ileriye attığım adımdan daha fazlasını atmamak için gayret gösteriyorum. Bazen kaçıveriyor, yine başlıyorum, temelli bırakmıyorum ama. Napim? Hayat. :)
İş ortamında da çiçekler açacak bi şeyler olacak hissim var böyle giderse, bakalım. (Dilimi ısırayım)
 
Son düzenleme:
Kendini degistirmekten cok gelistirmek mumkun. Gunler, aylar, seneler sen istesen de geciyor istemesen de. Gunlerin guzel gecmesi benim icin cok onemli. Her yilim bir digerinin aynisi degil. Surekli bir gelisim halinde oldugumu(zu) dusunuyorum.

Kendi adima yaptiklarim: Kariyerimi degistirip, sifirdan baslayip, yeniden meslek edindim. Evlendim, coluk cocuk derken sabirli ve anlayisli biri olmayi ogrendim. eskisi kadar cabuk tepki vermiyorum hic birseye. Devamli olmasa da, donem donem spor yapiyorum. Bunu da hayatima katmak cok isterim. Ve gun icinde en az bir verimli sey yapmaya calisirim. Bu yeni bir bilgi ogrenmekte olabilir, kitap okumak, film izlemek, yeni muzik kesfetmek, evi temizlemek, bahceyle ilgilenmek vs olabilir
 
Çok değiştim
Dindar biriyken dinsiz oldum
Mutlu biriyken mutsuz biri oldum
Sorgulamazken sorgular oldum
Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir
Hep iyi olacak diye birşey
İla değişiyorsun değişiyorum değişiyorlar
Ama mucize aramayın yaşayın gitsin
 
b l a s t .!.:
Herkese merhabalar sevgili kk uyeleri,

Hayal ettigim ben ile oldugum ben arasinda ucurum var. Aslinda cocuklugumdan beri hep boyle hissettim ama yasim ilerledikce bu fark buyudu.

Cocuklugumdan farkli olarak kilo aldim, ders calisma motivasyonumsa gelip gelip geri gidiyor ki ben 18 yasima kadar basarili caliskan biriydim. Kilo alinca istedigim giyim tarziyla alakam yok. Kilo verecek iradem de kalmadi. Sosyal yonden kendimi yetersiz goruyorum. Sacma sapan seylere sosyal
medyaya, gereksiz videolara, oyunlara vakit harciyorum ama kendime de engel olamiyorum. Birakinca bir sure sonra sikilip geri basliyorum.

Benim size sorumsa kendinizi degistirip
farkli bir insan oldum diyebilenleriniz var mi?

Cunku cevreme bakiyorum herkes hemen hemen ayni, cok buyuk degisiklikler yasamiyor.. ayni tas ayni hamam ilerliyorlar.

Konusurken her sey mumkun gibi geliyor.
Ancak birebir sahit oldugunuz veya kendinizde yaptiginiz bir degisim var mi? Varsa nedir?

Belki buyuk degisimler yasayanlar vardir bana da umut olur.
Genişletmek için tıkla...
Ben varım. Ancak tek başıma asla birşey aşamadım ne zamanki terapiye başladım o zaman ruhumu buldum kendimi yeniledim
 
Evet değiştirdim beklentisiz yaşamayı öğrendim benim için herkes herşeyi yapabilir konumda
 
Ben de değişenlerdenim. Küçücük bir fanusun içinde yaşıyormuşum meğer bulunduğum yerden geriye doğru bakınca. Asla ama asla kimseye hakkımı yedirmiyorum artık. Kime ne söyleyeceksem üslubumu bozmadan tabii ki ama hemen o an yüzüne söylüyorum. Hayır demeyi öğrendim ve çok seviyorum. Önceden acaba el alem ne der, o küser mi, bu darılır mı diye düşünmekten asla kendime adapte olamazdım. Kimseye hayır diyemezdim. Arkada kendimi yer ama hakkımı filan savunamaz, çok şanssız biri olduğum için başıma bunlar geldi sanırdım. Ay içim şişti eski denizaşırıyol’a ☺️
 
İnsan yaş aldıkça değişiyor zaten istese de istemese de. 32 yaşındayım 10 sene önceki ben ile şimdiki arasında dağlar var, 5 öncekiyle de eh işte pek de küçük olmayan tepeler.

Kendimi daha iyi tanıdım hayatta ne isteyip ne istemediğimi biliyorum.
Duygularımı kontrol etmeyi, mantıkla hareket etmeyi öğrendim.
Kendimi takdir etmeyi, olumsuzlukları büyütmemeyi öğrendim.
İnsan seçmeyi öğrendim.
Sağlıklı beslenmeyi, kendime bakmayı öğrendim.
Güçlü ve özgüvenli görünmeyi değil de olmayı öğrendim (yeri geliyor güçsüz ve özgüvensiz de oluyorum tabi insanız sonuçta).

Yazdıklarım çok spesifik şeyler değil ama bu dönüşüm öyle veya böyle gerçekleşiyor zaten. Şunu da ekleyeyim kendimi değiştireceğim dediğim zamanlar bunu en beceremediğim zamanlar oldu. Ne zaman saldım gitti bi baktım dert ettiğim şeylerden pek eser kalmamış. Şimdi de sorunsuz bir hayatım yok, hatta bir sürü şeyle cebelleşiyorum ama cebelleştiklerimi de seviyorum :))

Tüm bu sebeplerden yaş almayı ben çok seviyorum, hiç ah şu yaşıma geri dönsem demedim. İnsanın kendini bulması güzel şey. Ama bulana kadar biraz kimlik bunalımı, kendinle kavgalar falan oluyor. Sen de bu sancıları yaşıyor olabilirsin şu an. Geçer gider merak etme.

Edit: yazmayı unutmuşum değişim dönüşüm adı her neyse bitmeyen bir yol. Annem 50 babam 60 yaşın üstünde onlar bile kendilerini huzursuz eden bazı alışkanlarını muhasebe ediyorlar, bırakıyorlar. biz daha çocuk sayılırız dert etmeye değmez yani.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

mer0vz
Niğde Feyza Özçelik doktora labioplasti ameliyatim
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
805
mer0vz
mer0vz
M
Yanlis mi yaptim? Kendimi kotu hissediyorum
Yorumlar
16
Görüntüleme
1K
Mimoza08
M
Z
Evli miyim degil miyim
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
3K
Revna
Revna
E
Lohusalik, kayinvalide derdi:(
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
5K
Elif3211
E
E
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
7K
Elif3211
E
Back
X