Merhaba bayanlar,
O kadar kafam karışık ki ve o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi, çareyi size danışmakta buldum. Ben yaklaşık 1 buçuk yıldır evliyim. 31 yaşımdayım ve eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Evlenirken eşimin ve ailesinin maddi yönden yetersiz olması sebebiyle ailem karşımda dursa da sonradan benim mutluluğum için ve kararlılığımdan dolayı razı olup kabullendiler.
Ben iyi bir mesleği ve iyi bir işi olan, üniversite mezunu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Bunun da vermiş olduğu rahatlıkla aşk evliliği yaptım. Eşim de üniversite mezunu, meslek sahibi ancak mesleği ne yazık ki ülkemizde iş bulup aile geçindirecek geçerliliğe sahip değil. Bu yüzden mezun olduktan sonra benimle tanışana kadar hayatını müzisyenlik yaparak kazanmış. Hiç sigortalı, maaşlı bir işte çalışmamış. Ama artık düzenli bir hayatım olmalı dediğinde, memurluk hayalleri kuran iki insan olarak tanıştık. Memur olamadık ama özel sektörde güzel işler bulduk. Nişanlıyken bir anda eşim işten ayrıldı. Evlenmek için paraya ihtiyacımız olduğundan dolayı kredi çekecekti ama işsiz olduğu için onun yerine ben kredi çektim. Bu krediyle eşyalardı, gelinlikti vs evlendik. Tabi eşim evlenmemize yakın bir dönemde başka bir iş bulmuştu ve çalışıyordu.
Herşey güzel olacak hayalleri kurarken evliliğimizin 1.ayında o işten de ayrıldı. Asgari ücretle o iş yapılmazmış. Başka bir iş buldu. Orada da deneme süresi biterken işten çıkarıldı. Sonra başka bir iş buldu… Ve bu iş değişiklikleri 1 buçuk yılda tam 5 kez tekrarlandı. Bu süreç içerisinde ben sabit bir şekilde sabırla çalışarak evimizi geçindirdim. Çünkü eşim hiç eve tam bir aylık maaş bile sokamadan ya işten atılıyordu ya da kendisi ayrılıyordu.
Son işini çok istemişti, dualarla hayallerle girdiği 3 mülakattan da başarıyla çıktı. İşi aldı. Mutluluktan havalara uçtuk. Kazancı iyiydi, istekliydi, o işte yükselme hayalleri vardı. Deliler gibi çalışmaya başladı. Gece-gündüz, cumartesi-Pazar hep çalıştı. Akşamları evde sabaha kadar beraber rapor hazırlamak için uykusuz kaldık. Ama ne yazık ki deneme süresi bitiminde patronu sebepsizce işine son verdi. Yıkıldık. Sinir krizi geçirdim ben de, günlerce kendime gelemedim. Hayallerimiz bu sefer çok ağır yıkılmıştı.
Eşim yaklaşık son 2 aydır işsiz. Sürekli evde oturuyor. Buna alışığım tabi ki ama bu sefer iş de aramıyor. Ailemle karşılaşmamak için onlardan kaçıyor. Ne yüzle bakacağım onların yüzüne diyor. Bu sefer kendi işini kuracakmış. Bunu denemek zorundaymış. Hangi parayla kuracak derseniz, tabi ki ben kredi çekeceğim yine. Bu sefer yapabileceğine, kendi işini kurarak bizi rahata çıkarabileceğine inanıyor ama işin kötü yanı benim inancım kırıldı artık. Onun başarılı olacağına inanmıyorum. Bu işi de batırırsa daha beter borca gireceğiz ve zaten bütün evin, kredilerin, kredi kartlarının, faturaların borçları altında ezilmiş olan ben, altında kalacağım herşeyin. İş aramasını istiyorum, düzenli bir işi olsun, az da olsa kazancı olsun istiyorum. Çocuk istiyorum. Ama tabi bu durumda mümkün değil.
Bir türlü aklını çelemiyorum. Bir yandan onu desteklemem gerektiğini düşünüyorum, çünkü belki de bu sefer başarılı olur, kazanır, rahata çıkarır bizi. Ama artık hem evin geçimini sağlayan hem de evi çekip çeviren olarak tek başıma çok yorulduğumu ve pes etmek üzere olduğumu hissediyorum.
Ailem boşanabileceğimi, bana sonuna kadar destek vereceklerini söylüyor. Ben eşimi seviyorum ve ona bir kez daha inanmakla boşanmak arasında gidip geliyorum. Kafam çok karışık. Nolur yardım edin L
eşiniz bundan dolayı da rahat davranıyor olabilir.
