- Konu Sahibi agresifkiz
-
- #1
Yargılayacak arkadaşlar için önceden belirteyim kendime bile itiraf edemediğim bir problem olarak görüyorum bunu ve ne yapacağım nasıl kurtulacağım konusunda görüş almak istedim.
Yeni işe girdim ben memur oldum bir ay kadar oldu. Erkek arkadaşımla iki senedir beraberiz ve burda çok konu açtım onunla ilgili. Çalışmamasıyla ilgili bir konum vardı sorumluluk sahibi değil diye. Birde küfürlü konuşmasıyla ilgili. Hatırlayanlar olur belki. Küfür işini çözdük. Çok emek verdim vazgeçmek istemedim düşe kalka geldik bugüne. Onun dışında başla problemimiz yok.
Şimdi sorun şu ki ben günlük hayatımda mesafeliyimdir herkese özellikle erkeklere. Resmiyimdir ve hala öyleyim. Samimi olmam. İş ortamında beraber çalıştığım bir çocuk var. Son günlerde kendimi arada onu düşünürken buluyorum. Kendime itiraf edemiyorum ama evet aklıma geliyor arada gün içinde ve ben kendimi aşırı suçlu hissediyorum. Erkek arkadaşımı hala seviyorum hislerim değişmedi. O işteki çocukla da elimden geldiğince konuşmuyorum iş dışında ve işimi bitirip hemen gidiyorum. Ama insan aklına engel olamıyor. Neden böyleyim diye sorguluyorum iki gündür kendimi. Çocuk çok düzgün efendi çalışkan kibar biri. Ama sonuçta benim bir erkek arkadaşım var ne yapsam çıkarırım bu çocuğu düşüncelerimden. Ya da başına böyle bir şey gelen oldu mu?
Bana kalırsa iki yıllık ilişkin seni yıpratmış o yüzden ruhuna huzur vereceğini düşündüğün birine meylediyorsunuz gibime geldi
Sevındım desem kotu bırı yapar mı bu beni acaba. Kufurbaz sorumsuz sevgilinden Sogumanın sinyalleri bunlar.
Isyerınde ki cocukla olur mu olmaz mı bilmem, ayrılmadan olmasın da zaten.
Ama bırını gercekten sevince bırak efendi duzgun bilmem neyi yunan heykeli gelse en donanımlı en zeki en karakterli erkek gelse karsına gozun gormez.
Bu vesileyle sırtında kambur olan sevgilinden ayrılırsan kendine buyuk iyilik edersin.
Dönülmeyecek yerde değilsiniz bence şuan ki ilişkinizi sağlıklı bir şekilde tartın siz memursunuz o çalışmayan biri vs ilerde bunlarda sorun olacakYıprattı zaten o doğdun çok kavgalar ettik hala ediyoruz ama alışkanlık mı bilmiyorum erkek arkadaşımı bırakamam gibi geliyor. Sırf bu yüzden yanlış anlaşılmamak için işteki çocukla konuşmuyorum elimden geldiğince.
Sevgi mi, alışkanlık mı? Hala sevdiğine emin misin? Emek vermiş olman seni bağlıyor olabilir. İnsanların sevgileri bitebilir bunu sadece doğru zamanda hissetmen gerekir.
Hayatındaki insandan soguyan sevmeyen herkesin basına gelir, seven insanın basına gelmez.Niye kötü olasınız bende dışarıdan yorum yapsam bu durumda olan birine sizin gibi düşünürdüm.
Ama dediğiniz gibi beni asıl düşündüren gerçekten sevsem başkası böyle aklıma girebilir miydi yoksa herkesin başına gelebilir mi bu durum?
Gayet insani bir durum çok güzel bir yol ayrımında akıl danışıyorsunuz iki seçenek var birinden birini seçim diğerinden vazgeçeceksiniz diğer türlüsü karaktersizlik olur bence bu hayatta ilişkilere şu kadar emek verdim bu kadar emek verdim gözüyle bakmayın olabilir verebilesiniz ama mutlu değilseniz size o emek mutluluk vermez sorumluluk sahibi olmayan işi gücü olmayan küfür problemini bile daha kaç yaşında sizle yenen bir adamla ne emeği ? Olsa nolur olmasa nolur der bu çocuk karşıma bile çıkmadan zaten o adamı hayatımdan çıkarırdım
yangın bacıyı dinleat sırtından kamburu. o kambur yüzünden belki de normalde bakmayacağın iş arkadaşın bile olabilir geliyor gözüne şimdi. yaptığın seçimden pişmanlık duyuyorsun normal olarak. anasının eğitmeyi beceremediği hanzoların akşam okulu olmamak lazım. baya uğraşmışsın ama iki gün sonra eski haline dönmeyeceğinin de garantisi yok. hazır olmuşunu al alacaksan
Mesela iş yerindeki çocuk çok kibar sıcakkanlı beyefendi. Alışık olmadığım için bana çok farklı geliyor sanırım. Ama bir yandan da suçlu hissediyorum haksızlık ediyormuşum gibi geliyor. Üstelik erkek arkadaşım hep işe girince bırakırsın beni diyordu bende Asla diyordum dediği mi olacak yolsam diye ayrı vicdan yapıyorum. Dönemsel bir durum mu diye düşünüyorım.
Erkek arkadaşınız çok mu yordu sizi? Yada sevginiz mi azaldı? Sadece emek verdiğiniz için mi ayrılamıyorsunuz?Yargılayacak arkadaşlar için önceden belirteyim kendime bile itiraf edemediğim bir problem olarak görüyorum bunu ve ne yapacağım nasıl kurtulacağım konusunda görüş almak istedim.
Yeni işe girdim ben memur oldum bir ay kadar oldu. Erkek arkadaşımla iki senedir beraberiz ve burda çok konu açtım onunla ilgili. Çalışmamasıyla ilgili bir konum vardı sorumluluk sahibi değil diye. Birde küfürlü konuşmasıyla ilgili. Hatırlayanlar olur belki. Küfür işini çözdük. Çok emek verdim vazgeçmek istemedim düşe kalka geldik bugüne. Onun dışında başla problemimiz yok.
Şimdi sorun şu ki ben günlük hayatımda mesafeliyimdir herkese özellikle erkeklere. Resmiyimdir ve hala öyleyim. Samimi olmam. İş ortamında beraber çalıştığım bir çocuk var. Son günlerde kendimi arada onu düşünürken buluyorum. Kendime itiraf edemiyorum ama evet aklıma geliyor arada gün içinde ve ben kendimi aşırı suçlu hissediyorum. Erkek arkadaşımı hala seviyorum hislerim değişmedi. O işteki çocukla da elimden geldiğince konuşmuyorum iş dışında ve işimi bitirip hemen gidiyorum. Ama insan aklına engel olamıyor. Neden böyleyim diye sorguluyorum iki gündür kendimi. Çocuk çok düzgün efendi çalışkan kibar biri. Ama sonuçta benim bir erkek arkadaşım var ne yapsam çıkarırım bu çocuğu düşüncelerimden. Ya da başına böyle bir şey gelen oldu mu?
İşte bunu düşündüğün an sevgi değil zaten gerçekten aşk sevgi insana bunu düşündürmez İnsana acaba dedirtmez iki seneni gözden çıkaramazken bir bakarsın o 20 sene olur bu adamı besler durursun iki sene inan bana hiçbir şey değil tecrübeydi de geçÖyle bir durum söz konusu değil zaten kimseye yapmam böyle bir şey ve bana yapılsın istemem.
Bilmiyorum sevgimden hem eminim hem değilim. İki senemi düşünüyorum. Bırakamam onu gibi geliyor ama bu alışkanlıktan mı sevgiden mi emin olamıyorum.
Hayatındaki insandan soguyan sevmeyen herkesin basına gelir, seven insanın basına gelmez.
Sosyallesmeye basladın, yeni atandın. Hayatın eskiden sadece sevgilindi, kufurunu bile Affettın belki yalnız kalma korkusundan.
Artık yalnız degılsın, gordun kı kibar insanlar var. Duyarlı sorumluluk sahibi insanlar var.
Ah bı de gercek sevilmeyı gorsen, tadından yenmez vay be sevilmek boyle biseymıs dersin.. Sen simdı sevildiğini sanıyosun sevgilin tarafından ama o sevgi degıl, atandıgını soyledıgınde banane sen kurtuldun benlik Bı durum yok dıyıp sevinmeyen hayırlı olsun demeyen sevgilin seni sevmiyor.
Isyerınde ki cocuk olmasa bile, sevgilinde olmasın lutfen. Senı tanımam etmem, konularını biliyorum. Hayatındaki cocuga asla layık degılsın.
Cok iyilerine layıksın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?