Merhabalar herkese. Aslında kendimi bildim bileli boyle. Ben inkar etmeye çalışsamda sanırım değiştiremedim. Çocukluğumdan beri böyleydi. Son bir iki senedir daha yoğun hissediyorum. Büyük depresyon yaşadım,ilişkilerim olmadı,en yakın dostumla yollarımız ayrıldı,istemediğim bölümde okuyordum bıraktım,annemin kanser olduğunu öğrendim. Babamı kaybetmiştim annemi de tekrar kaybetme korkum ortaya çıktı. Şu an gayet iyi. Ameliyat oldu. Ben yanındayım. Benim kırgınlığım bu kadar şeyi tek başıma atlatmaya bırakılmış olmam. Kimse hiçbir şey bilmiyor. Bilselerde değişmez zaten. İşte şimdi yapmam gerekenleri biliyorum annemle ilgilenmem,ders vs. Tek başıma olmam canımı sıkıyor. Millet ne güzel dostları arkadaşları çevresi var. Ben ise tek başımayım. Aslında hayatımı seviyorum. Elimdeki imkanlarım var. Bazen de sen sadece avuttuğumu düşünüyorum. Buraya bile içimin ne kadarını dökebildim bilemiyorum