Eleştirilmeyi severim düzgün bir dille olduğu sürece. 24 yaşındayım öğretmen oldum artık böyle sorunlarım olmamalı ama var işte çözüm arıyorum kendi kendime kimse bilmiyor. Benim hiç dostum yok sosyal ortamım yok sevgilimle de farklı şehirdeyiz. Gün içinde çok fazla konuşmuyorum genelde kendi kendime düşünüyorum atama beklemek de çok zor sevgilimle konuşurken de kafam çok dolu oluyor ve konuşurken akıcı olamıyorum sanırım bu sebepten. dilim sürçüyor cümlelerimi yanlış kuruyorum bazen sevgilimin hoşuna gidiyor aslında o benim halimden memnun ben değilim. daha olgun, akıcı konuşabilirim o benimle hem şakalaşır hem akıl hocam gibi konuşur ben sanki onun öğrencisiyim.
