Kendimi yiyorum

Selamlar
Bugün olan ikinci konum. İç sıkıntımı buraya dökebiliyorum. Benim konularım genelde kariyerim ile ilgili oluyor geri kalan hayatımda çok mutsuz sayılmam.
İnsanların iyi kariyer hayatlarına baktığımda imreniyorum. Çevremde iyi yerlerde çalışan arkadaşlarım var. Maddi ve sosyal imkan olarak iyi imkanlar sunan prestijli şirketlerde çalışıyorlar. Ben de aslında tecrübe olarak fena sayılmam ama iyi yerlerin önünden geçemiyorum.
Ve iş hayatım çalıştığım kurum çok sıkıntılı. O kadar çok sorumluluk olmasına rağmen toplam 6 yıl tecrübeme aldığım karşılık 21500 TL.( Burada neredeyse 1 senedir çalışıyorum ) Nefret ettiğim bir yere ayaklarımı sürüye sürüye mecburiyetlerle gelmek çok gücüme gidiyor.
Sabahları uyanmak istemiyorum. Derdimi anlatacağım doğru dürüst iş arkadaşım dahi yok. Şimdi yeni arayışlar içerisindeyim ama kendimi o kadar dibe çekmişim ki beni neden alsınlar diyorum.
Bir fuara gittiğimde istediğim şirketlerin çalışanlarına baktığımda imreniyorum. Kendime de çok kızıyorum. İte kaka geliştirmeye çalıştığım bir İngilizcem var. Çok kötü sayılmam. Yüksek lisansım yok. Dil puanım yok. Silkelenip kendime gelmek istiyorum. Ama akşam eve vardığımda saat 7yi çoktan geçiyor. Yemek bulaşık derken 9 gibi ancak oturuyorum. Çok yorgun olduğum içinde o saatten sonra birşey yapasım gelmiyor.
30 yaşındayım ama hala kariyer olarak istediğim şeyin çok altındayım. Sorun istediğim şey için fedakarlık yapmamak. Motivasyonum yok. Arkadaşlarım arasında en düşük maaş seviyesinde olan benim.
Prestijli şirketlerle çalışan arkadaşlarımla görüştüğümde kendimi gaza getiriyorum ama ertesi dün dön başa.
Çalıştığım yer dışarıdan bakınca iyi bir firma olarak gözüküyor ama ben hiç memnun değilim. Ve yeterli sebeplerim var. Akşama kadar yalnızca saati sayıyorum. Borçlarımız olduğu için de bırakıp gidemiyorum.
Bu girdaptan nasıl çıkılır ? Üzerimdeki ölü toprağı atmak, adım atmak istiyorum. Motivasyonumu nasıl arttırabilirim ? Bir depresyona sürükleniyor gibiyim

Sizi çok iyi anlıyorum, sektörünüz nedir? Farklı yönlendirmeler yapabilmek için soruyorum

30lu yaşlar böyledir,iyi konumlara gelebilmek için çok gençsiniz,az maaş almak ve sıradan işler yapmak için de yaşınız büyük oluyor. 30ların sonlarına doğru kariyeriniz iyi şekillenebilir. Maalesef o zamana kadar kendinize ne katabilirseniz kar olacak. Hangi sektörde olursanız olun iyi derecede dil bilmek de artık yetmiyor,2.dil 3.dil şart artık. Ve bunları da belgelendirmeniz gerekiyor. Önümüzdeki 7-8 yılınızı bunlara harcamalısınız.

cezamibu .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum, sektörünüz nedir? Farklı yönlendirmeler yapabilmek için soruyorum

Genişletmek için tıkla...

Mühendisim

darkmore .!.:

30lu yaşlar böyledir,iyi konumlara gelebilmek için çok gençsiniz,az maaş almak ve sıradan işler yapmak için de yaşınız büyük oluyor. 30ların sonlarına doğru kariyeriniz iyi şekillenebilir. Maalesef o zamana kadar kendinize ne katabilirseniz kar olacak. Hangi sektörde olursanız olun iyi derecede dil bilmek de artık yetmiyor,2.dil 3.dil şart artık. Ve bunları da belgelendirmeniz gerekiyor. Önümüzdeki 7-8 yılınızı bunlara harcamalısınız.

Genişletmek için tıkla...

Motivasyonum hiç yok. Bir an gaza geliyorum şunu yapacağım bunu yapacağım diyorum ertesi gün o gücü hissedemiyorum yapamazmışım gibi geliyor.
Kesinlikle almam gereken yol çok fazla. Sadece o yola nasıl gireceğimi bulamıyorum.
Çalışma ortamım çok kötü. Bugün geçmedi mesela benim için. Bu paraya bu iş yapılmaz diyorum. Bana umut olacak butik bir şirketten bile başlasam sanki daha iyi olacak herşey

Borçlarınız bitmesine daha çok mu var? Eğer kısa vadede bitiyorsa dişinizi sıkın, sonra da işten çıkıp diyelim kendinize altı ay süre verin o sürede dilinizi geliştirin sertifikalar alın ve başka iş başvuruları yapın

ne mühendisisiniz acaba? Şehir olarak nerdesiniz?

janemarple .!.:

Borçlarınız bitmesine daha çok mu var? Eğer kısa vadede bitiyorsa dişinizi sıkın, sonra da işten çıkıp diyelim kendinize altı ay süre verin o sürede dilinizi geliştirin sertifikalar alın ve başka iş başvuruları yapın

Genişletmek için tıkla...

Yok epey yüklü bir borcumuz var. Yani kısa vadede bitmez. Çalışırken yapmam gerekiyor ne yapacak isem.

whitesneaker .!.:

Motivasyonum hiç yok. Bir an gaza geliyorum şunu yapacağım bunu yapacağım diyorum ertesi gün o gücü hissedemiyorum yapamazmışım gibi geliyor.
Kesinlikle almam gereken yol çok fazla. Sadece o yola nasıl gireceğimi bulamıyorum.
Çalışma ortamım çok kötü. Bugün geçmedi mesela benim için. Bu paraya bu iş yapılmaz diyorum. Bana umut olacak butik bir şirketten bile başlasam sanki daha iyi olacak herşey

Genişletmek için tıkla...

Ama butik bir şirkete geçseniz de aynı sorunları yaşayacaksınız. Düzgün işyerlerinde donanımlı eleman istiyorlar,hasbelkader girseniz bile kendinizi oradaki donanımlı insanlar yanında yabancı gibi hissedersiniz. Dışlanabilirsiniz bile. Oralarda çalışan insanların büyük çoğunluğu iyi derecede dil biliyorlar,rafine zevkleri var,görmüş geçirmişler misal. Bu kişilerle de arkadaşlık etmekte zorlanırsınız. Benim çalıştığım yerde insanlar kış gelince çocuklarıyla kayak tatiline çıkıyor, çocuklarına japonca öğretiyorlar mesela. Yurt dışına alışverişe gidiyorlar, çok iyi evlerde oturuyorlar,çok iyi model arabaları var. İyi yaşantılarını kazançlarına borçlular. Kazançlarını da yüksek donanımlarına borçlular. Bu bir kısır döngü,böyle devam ediyor. Çok iyi şartları olduğu için iyi kazanıyorlar ve çok iyi kazandıkları için de çok iyi şartları var


Şu anda aldığınız maaşın birkaç katını kazanabilmek için çok iyi dil bilmeniz gerekiyor mesela. Kendi sektörünüzde kimsenin bilmediği bilgilere vakıf olmanız gerek. En basiti, bir irsaliyeyi faturayı iyi okuyabilmeli,oradaki söz konusu bir hatayı bulabilmeniz gerekli. Dış ticaret prosedürlerine hakim olmanız gerekli,misal konteynırla mal ithal ediyorsanız,konteynırın yüksekliğine ne kadar mal yüklenebilir bunu bilmeniz ve hesaplamanız gerekli. Bu tarz örnekler çoğaltılabilir,bunlar için başka birinin kapısını çalmayıp kendi işinizi görebildiğiniz zaman bildiklerinizi paraya çevirebilirsiniz.
Mühendis olduğunuz için söylüyorum bunu. Muhasebeci olsaydınız bu yorumların hiç birini yapmazdım mesela. Her meslekte olmazsa olmazlar var.

Ben sizin yaşlarınızdayken küçük ölçekli bir yerde çalışıyordum. 80 kişilik bir firmaydı. Kalite kontrol sorumlusuydum. Aynı zamanda satış departmanına destek veriyordum. Elimde telsiz müşteryle de konuşuyordum,fuarlara da gidiyordum,ürün kontrolü de yapıyordum. Firmada genel müdür altında çalışan 4 kişiden biriydim. Doğru dürüst kime bağlı olduğum bile belli değildi ve gerçekten kuş kadar maaş alıyordum. Ama yılmadım. Deli gibi uğraştım. İki dil biliyordum,bir tane daha öğrendim. Ana dili seviyesine kadar getirdim. Bir gün bile maaşım az demedim. Servisim yoktu araba aldım. Taksitleri ödeyince elime bir şey kalmazdı,bir gün bile dışarıda yemeğe çıkamazdım. Herkes giderdi ben tek başıma yemekhane yemeği yerdim. Çocuk sahibi oldum,işsiz de kaldım. İki ay boyunca evime erzak alamadığım dönemlerden geçtim. Evde çocuk bakmaktan delirdim de. Ama hepsi geçti.

Muhasebe öğrendim,mühendis adamın nesine gerek muhasebe halbuki. Ama öğrendim. Şimdi hiçbir muhasebe müdürü beni uyutamaz mesela o zamanki muhasebe müdürü arkadaş beni çooook salak yerine koyardı,kendi işlerini bana kitlerdi. Ses çıkarmadım yaptım. Sonuç olarak iyi derecede muhasebe ve finans uzmanıyım diyebiliyorum artık. Kendisi hala aynı firmada muhasebe müdürü. Ama ben yükseldim. Çünkü o benim bildiklerimi asla öğrenemez,asla mühendislik yapamazdı. Ama ben onunkini öğrenebilirdim. Şimdi 39 yaşındayım. Bulunduğum şehir bir büyükşehir. Ve ben mesleğimde iddialıyım,bir kişi daha yoktur benim yaptıklarımı yapabilen. Siz de mühendissiniz,sizde de aynı alt yapı var,hatta belki daha da iyisi var. Siz daha alasını yaparsınız,asla pes etmeyin,tırmalayın. Çünkü tırmalayan kazanıyor.