Kendine değer vermek? Tüm bu yaşanılanlar

Vander .!.:

Dediğiniz gibi...
Büyümek,tam anlamıyla bu...
Bu durumun içine çoğu insan düşmüştür o yüzden ay çok acizim ay çok hastayım diye olayı dramatize etmeyin....

Herkesin düştüğü durumdan daha geç çıkacaksınız hepsi bu....
sanırım çok bağlanıyorsunuz bunun nedeni ne mesela?

bir insanı istemıyorsanız istemıyorsunuzdur kararlarınızın arkasında durun...
Ben az düşününce ve az anlam yükleyince daha mutlu olduğumu keşfettim...

Genişletmek için tıkla...

Yenibirhayataaa .!.:

Merhaba, konum biraz iç dökme olacak. 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim kazancım var, dış görünüş olarak çok beğenilen bir insanım. Çevremde genelde ilgi çekerim. Yani yerimde başkası olsa yürüyen özgüven olur ama ben içten içe o kadar zayıfım ki. Duygularım ve mantıgım karmakarışık. İç dünyam huzursuz, dinginlik hayatıma çok uzak. Son 3 yıldır benzer döngüleri yaşayıp duruyorum.

Duygusal ilişkiler, hepsi istenmekle ilgi görmekle başlıyor, seviliyorum sonra bir şekilde terkediliyorum ve kabullenemiyorum. Çoğunda haklı olduğum halde bırakmıyorum ilişkiyi çünkü kaybedersem yok olacağım sanki sımsıkı tutunuyorum o ilişkiye. Ve hazin son benim bu tavrım karşımdakini olabildiğince havaya sokuyor ve ben yapışkan o ise vicdansızın teki oluyor. Bu döngü 3 yıldır 3 ilişkide bu şekilde gitti. Son ilişkim yeni bitti henüz bir dönüş yok ama diğerleri pişmanlıklarını, aslında benim haklı olduğumu çok iyi olduğumu bla bla söylediler. Dün eski sevgilimle görüştüm, hala bana ilgisi var ama dengesiz tavırlar içinde, ben ona yeni biten ilişkimden bahsettim şaşırdı benim bir ilişkim olduğunu bilmiyordu. Aslımda biz onla ayrılmıştık ama sürekli yazıyordu iletişim vardı arkadaş gibi konuşuyorduk ve kafasında benim hep onu seveceğime inanıyordu sanırım o sebeple o şaşkınlığı ve üzgünlüğü yüzünden okudum. Boşver haklısın vs birşeyler dedi bana. Sonra ayrılırken elimi tuttu kendine çekti sarıldı. İttim istemiyorum dedim. Bıraktı pişman oldu sonra aradı özür diledi nasıl oldu anlamadım vs dedi bende seni hayatımda istemiyorum hiçbir şekilde dedim, sonra engelledi beni telden . Ama ben nasıl bir acizim ki instagramdan yazdım birkaç saat sonra. Keşke olmasaydı ama oldu kendini kötü hissetme dedim cevap vermedi. İçim aşırı huzursuz onunla tamamen iletişimi koparmaya bile tüm olanlara rağmen içim elvermiyor. Yani vazgeçemiyorum benim için bir hastalık gibi. Bırakmam gereken şeyleri bırakamıyorum sonra da haklıyken haksız oluyorum.

Acizim, hastayım galiba. Benim çevremdeki kimse benim böyle şeyler yaşadığıma ihtimal vermez. Ama içimdeki bu boşluk, bu vazgeçememe, bırakamama, yanlış insanlara takılıp kalma beni hep dibe çekiyor ve böyle iğrenç şeyler yaşatıyor.

Yalnızlıktan zevk alma, kendini sevme saygı duyma, kimseye ihtiyaç duymadan(duygusal anlamda) yaşamak nasıl birşey söyler misiniz? Ve ben neden böyle bir insan oldum bu döngü nasıl kırılacak? Psikoloğa gittim bir hafta devam edeceğim ama sadece yaşadıklarımı anlatmak bile beni yoruyor.

Genişletmek için tıkla...

humeyra92 .!.:

Yaşnızlıktan zevk alıyorum artık o konu dışında tamamen beni yazmışsınız...haklıyken haksız duruma düşme birini bırakamama alışma vs...

Genişletmek için tıkla...

Yenibirhayataaa .!.:

Nasıl aşacağız peki?

Genişletmek için tıkla...

ayca88 .!.:

Kesinlikle meditasyon! Her sabah uyanınca ve her gece uyumadan önce sürekli tekrar edin yüksek sesle veya içinizden:
"Ben çok değerliyim, her şeyin en iyisini hak ediyorum, çevremdekiler bunun farkında, sevilen biriyim, beni kaybetmek istemez hiçbiri..." gibi şeyler.. Olmasını istediğiniz şeyleri olmuş gibi düşünün, hayal edin. Farkı kısa sürede göreceksiniz. Kendime kızıyorum bunu geç öğrendiğim için. Her şey kendiliğinden yoluna giriyor bu şekilde. Önce kendinizi inandırın. Çekim yasasına çok inanıyorum ben.

Genişletmek için tıkla...

Yenibirhayataaa .!.:

Burada bazı kadınlar yazıyor olumsuz bir durumda yorum olarak, kes at, ardına bakma, bana kimse böyle davranamaz bu tavırlar bana o kadar uzak ki... özeniyorum

Genişletmek için tıkla...

Yenibirhayataaa .!.:

Merhaba, konum biraz iç dökme olacak. 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim kazancım var, dış görünüş olarak çok beğenilen bir insanım. Çevremde genelde ilgi çekerim. Yani yerimde başkası olsa yürüyen özgüven olur ama ben içten içe o kadar zayıfım ki. Duygularım ve mantıgım karmakarışık. İç dünyam huzursuz, dinginlik hayatıma çok uzak. Son 3 yıldır benzer döngüleri yaşayıp duruyorum.

Duygusal ilişkiler, hepsi istenmekle ilgi görmekle başlıyor, seviliyorum sonra bir şekilde terkediliyorum ve kabullenemiyorum. Çoğunda haklı olduğum halde bırakmıyorum ilişkiyi çünkü kaybedersem yok olacağım sanki sımsıkı tutunuyorum o ilişkiye. Ve hazin son benim bu tavrım karşımdakini olabildiğince havaya sokuyor ve ben yapışkan o ise vicdansızın teki oluyor. Bu döngü 3 yıldır 3 ilişkide bu şekilde gitti. Son ilişkim yeni bitti henüz bir dönüş yok ama diğerleri pişmanlıklarını, aslında benim haklı olduğumu çok iyi olduğumu bla bla söylediler. Dün eski sevgilimle görüştüm, hala bana ilgisi var ama dengesiz tavırlar içinde, ben ona yeni biten ilişkimden bahsettim şaşırdı benim bir ilişkim olduğunu bilmiyordu. Aslımda biz onla ayrılmıştık ama sürekli yazıyordu iletişim vardı arkadaş gibi konuşuyorduk ve kafasında benim hep onu seveceğime inanıyordu sanırım o sebeple o şaşkınlığı ve üzgünlüğü yüzünden okudum. Boşver haklısın vs birşeyler dedi bana. Sonra ayrılırken elimi tuttu kendine çekti sarıldı. İttim istemiyorum dedim. Bıraktı pişman oldu sonra aradı özür diledi nasıl oldu anlamadım vs dedi bende seni hayatımda istemiyorum hiçbir şekilde dedim, sonra engelledi beni telden . Ama ben nasıl bir acizim ki instagramdan yazdım birkaç saat sonra. Keşke olmasaydı ama oldu kendini kötü hissetme dedim cevap vermedi. İçim aşırı huzursuz onunla tamamen iletişimi koparmaya bile tüm olanlara rağmen içim elvermiyor. Yani vazgeçemiyorum benim için bir hastalık gibi. Bırakmam gereken şeyleri bırakamıyorum sonra da haklıyken haksız oluyorum.

Acizim, hastayım galiba. Benim çevremdeki kimse benim böyle şeyler yaşadığıma ihtimal vermez. Ama içimdeki bu boşluk, bu vazgeçememe, bırakamama, yanlış insanlara takılıp kalma beni hep dibe çekiyor ve böyle iğrenç şeyler yaşatıyor.

Yalnızlıktan zevk alma, kendini sevme saygı duyma, kimseye ihtiyaç duymadan(duygusal anlamda) yaşamak nasıl birşey söyler misiniz? Ve ben neden böyle bir insan oldum bu döngü nasıl kırılacak? Psikoloğa gittim bir hafta devam edeceğim ama sadece yaşadıklarımı anlatmak bile beni yoruyor.

Genişletmek için tıkla...

kedicik555 .!.:

Maaşiniz iyi ve dış görünüşünüz harika oncelikle bunların kişilikten daha önemsiz olduğunu anlayın.

Genişletmek için tıkla...

Minastrit .!.:

Kendini sevmediğin sürece karşındakine duyduğun sevgi değildir. Sığınmadır, bağımlılıktır. Önce kendinle tanışacaksın, iyi yönlerinle, kötü yönlerinle. Gerekirse yaralarını tekrar tekrar kanatacaksin ama hatırlamak istemediğin ne varsa hayatında hatırlayacak, kendini suçladığın noktalarda kendini affedeceksin. Kendini kabulleneceksin ve seveceksin. Kendini tanımaz, sınırlarını belirlemezsen karşındakine bağımlı hale gelir, onun olmanı istediği gibi olmaya çalışırsın ve sanki o hayatından giderse senden geriye hiçbir şey kalmayacakmış gibi hissedersin.

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

Bütün bunlar hep duygusal yoğunluktan oluyor...Çok fazla şey düşünüp hissediyorsun erkeklere o yaşlarda...

Yani birincisi erkekleri kafanda cok büyütüyorsun..Kapasitesi belli olan varlıklar bunlar...Bi erkeği elde tutmak çok kolay çünkü istekleri basit zaten...Kimisi cinsellik arar, kimisi evlenme peşindedir, kimisi de bisürü kız olsun hayatımda hepsine yazayım derdindedir, kimisi çekingendir ama sapık ruhludur, kimisi de düzgündür falan...

Kendine uygun birine rast gelince, ben seni bakalım seçer miyim seçmez miyim biraz uğraş kararsızım modunda olacaksın, bazem gaz verip bazen çekeceksin...Kafanda büyütme erkekleri ve onlarla olan ilişkini...Alttarafı erkek basit kafa yapısı diye düşün...Öyle hayatımın erkeği olacaksın moduma da girme ne gerek var...Madem güzelsin bunu iyi değerlendir, bu yaşlarda erkeklerin iyileri hep kapılır...Erkekler kovalamayı sever, merak etmeyi, acaba ne oldu neden aramadı birini mi buldu vs bunları düşündürt karşındakine...

Boyle olmazsan hep acı çeken, neden istenmedim diye daha da hırçınlaçan biri olur çıkarsın...

Genişletmek için tıkla...

KirmiziSatenGecelik .!.:

Bağımlı kişilik bozukluğunuz olabilir. Codependency diye geciyor. Bir çok şey okudum bunun hakkında, bende de var sanırım. Psikolojik destek için para biriktiriyorum.

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

sevmek sevilmek istegi insanin fitratinda var...bunda tuhaf birsey yok,,ama karsidakine vazgecilmezmis gibi davrandigimizda onu itiyoruz. iliskide kendilerini bi halt saniyorlar bence.

sahsen benim hatirladigim, hayatimda cok pesimden kosan olmadi belki ama mesela cok israrci surekli yazan biri vardi. ben arkadasca konusurken o farkli bakiyordu. cocugu gorse bir suru kadinin dibi duser kasli masli boylu poslu, buna eminim. -ki ben kolay kolay kimseyi begenemem. yani ama sirf bu israrciligi ve abarti sevgi gosterisinden hissedeceksem bile hissedemedim birsey. az birsey hissediyorsamda gecti gitti sayesinde.

yani israrciligi birakacaksin, cunku eninde sonunda bu iki tarafada iliskiyede zarar veriyor. kimse vazgecilmez degildir. oyle dusun..inan ayni duygulari baskasinada hissedebilirsin oyle dusun. benden bir tane daha yok diye dusun. civi civiyi soker diye dusun, tabii uygun civiyi bulmak zor olabilir :) ama olur yani :))

biraz bencil olmakta fayda var:)

not: bunlari yazan; yillarca sacma bir askin acisini ceken hatun kisisi

Genişletmek için tıkla...