- 20 Ocak 2019
- 246
- 425
- 103
- Konu Sahibi Kalbinin sesini dinle
- #1
İyi günler herkese,
Benim sorunum:Kendim. Çocukluğumdan beri aşırı yavaş,uyuşuk,uykuyu seven bir insan oldum.Annem ve babam ise benim tam tersim. Çocukluğum hep eleştirilmekle geçti. Hızlı ol,hadi uyan,yerinden kalk hareket et. Bu ve benzeri sözlerle hep beni değiştirmeye çalıştılar. Annem ileride hayatında çok zorlanacaksın diyordu o zamanlar inanmıyordum ama çok doğruymuş.
Evlendim. Eşim annem babamdan daha hiperaktif biri. Sürekli planları işleri olan,oturmaktan hoşlanmayan, 5 dakikasını bile boş geçirmeyen birisi. Bu sefer de annemlerin bıraktığı eleştirilere o devam ediyor. Benim iyiliğim için söylediğini biliyorum ama kendimi değiştiremiyorum.
Elim çok yavaş. Çalışırken de bu sıkıntı oluyordu. Yapmam gereken işleri zamanında tamamlayamıyordum. Tolerans gösteriyorlardı ama onların da gözündeki eleştirel bakış beni iyice dibe sürüklüyordu.
Telefon bağımlısıyım. Günde 8-9 saatimi telefonla geçiriyorum. Spora başlasam 1 hafta sonra bırakıyorum. Aklımda hep hayallerim,planlarım var. Ama bu uyuşukluk yüzünden hiç birini yapamıyorum. Küçükken de aslında derslerim iyiydi ama tembellik yüzünden istediğim şeyleri bile başaramadım.
Benim sormak istediğim benim gibi olup sonradan kendini değiştirebilen var mı? Ben normal insanlar gibi olmak istiyorum. Canlı,enerjik,hayatı dolu dolu yaşayan biri. Bu arada soracak olanlar için kan değerlerimde bir problem yok düzenli kontrol ettiriyorum.
Bu şekilde devam etmek istemiyorum. Her gün kendi kendime çok kızıyorum. Kendimi sevmiyorum. Başka insanların başarılarını görünce bu hayatta oksijen tüketen fazlalık gibi hissediyorum kendimi.
Benim sorunum:Kendim. Çocukluğumdan beri aşırı yavaş,uyuşuk,uykuyu seven bir insan oldum.Annem ve babam ise benim tam tersim. Çocukluğum hep eleştirilmekle geçti. Hızlı ol,hadi uyan,yerinden kalk hareket et. Bu ve benzeri sözlerle hep beni değiştirmeye çalıştılar. Annem ileride hayatında çok zorlanacaksın diyordu o zamanlar inanmıyordum ama çok doğruymuş.
Evlendim. Eşim annem babamdan daha hiperaktif biri. Sürekli planları işleri olan,oturmaktan hoşlanmayan, 5 dakikasını bile boş geçirmeyen birisi. Bu sefer de annemlerin bıraktığı eleştirilere o devam ediyor. Benim iyiliğim için söylediğini biliyorum ama kendimi değiştiremiyorum.
Elim çok yavaş. Çalışırken de bu sıkıntı oluyordu. Yapmam gereken işleri zamanında tamamlayamıyordum. Tolerans gösteriyorlardı ama onların da gözündeki eleştirel bakış beni iyice dibe sürüklüyordu.
Telefon bağımlısıyım. Günde 8-9 saatimi telefonla geçiriyorum. Spora başlasam 1 hafta sonra bırakıyorum. Aklımda hep hayallerim,planlarım var. Ama bu uyuşukluk yüzünden hiç birini yapamıyorum. Küçükken de aslında derslerim iyiydi ama tembellik yüzünden istediğim şeyleri bile başaramadım.
Benim sormak istediğim benim gibi olup sonradan kendini değiştirebilen var mı? Ben normal insanlar gibi olmak istiyorum. Canlı,enerjik,hayatı dolu dolu yaşayan biri. Bu arada soracak olanlar için kan değerlerimde bir problem yok düzenli kontrol ettiriyorum.
Bu şekilde devam etmek istemiyorum. Her gün kendi kendime çok kızıyorum. Kendimi sevmiyorum. Başka insanların başarılarını görünce bu hayatta oksijen tüketen fazlalık gibi hissediyorum kendimi.