Merhaba herkese,
Duygularım kafam darmadağın. Eşime çok inandım güvendim ve severek evlendim. 4 yıllık evliliğimde maddi hiçbir şeye önem vermedim. Evim yuvam oldu dedim tüm yüklü birikimimi evliliğime kattım. Rahat yaşayalım istedim. Eşimden ise sadece sevgi ve ilgi bekledim. Eşim ise ailesini hep benim önümde tuttu. Lohusayken annesini ona güyya şikayet ettim gerekçesiyle evden kovdu. Ki ben ailesine karşı hep tatlı dilli oldum, hep uyum sağladım. Hamilelik dönemimde eşim maddi konularda hep tartışma çıkardı, her konuda beni suçladı küstü vs. Ben herşeyimi evliliğime adadım bunu düzeltmeliyim evliliğim yuvam için dedim yine de gitmedim evden. Sorunu çözüme kavuşturmaya çalıştım. Ama eşim her konuda olduğu gibi sabit fikirli, her zaman kendisini haklı görüyordu. Eşim anlasın çok ileri gittiğini ve bana karşı saygısını yitirdiği için özür dilesin diye bekledim. Benim tüm çabama rağmen kavga etmeye bağırmaya beni yok saymaya ve kovmaya devam etmesi üzerine evden ayrıldım. Peşimden koşsun, bir daha tekrarlanmaması adına hatasını anlasın istedim. Ben özür bekleye durayım eşim dava açmış bile. Ben şok oldum bebeğim kucağımda kala kaldım.. Beni nasıl bir sürece itti. Öylece bıraktı. Anlamıyorum çok seviyordu birden bire gözden nasıl çıkardı. Ne oldu da evliliğim bir anda tam tersine döndü. Benim şuan canım çok acıyor, bebeğimizi beraber büyütmek, mutlu bir aile olmak istedim, şimdi tüm bunları göğüslemek zorunda bırakıldım ben severken bütün varımı yoğumu evliliğime adamışken bana bunu yaptı. Bebeğim ve yaşamım için çok kaygılıyım, nasıl yoluna koyarım herşeyi, ya pişman olup döner mi, dönse ben affeder miyim? Bütün bunları hak edecek ne yaptım bilmiyorum. Düşünüyorum; İnsan eşini çok severken ve eşi tarafından çok sevildiğini sanarken bunları yaşar mı? Kendimi kandırılmış, hayalleri yıkılmış, yarım kalmış hissediyorum. Nasıl atacağım tüm bunları? Sizler ne dersiniz, hayat tecrübelerinizden yola çıkarak yol göstere bilir misiniz? Şimdiden ayrı ayrı teşekkür ederim.
