- 9 Kasım 2014
- 137
- 38
- 38
- 42
Yaş 30 olduğunda alelacele, doğru dürüst tanımadan etmeden yaptığım evlilik başlangıçta eğlenceliydi, aradan 10 ay geçti,eşim için de benim için de kabus oldu.
İlk tanıştığımızda o an için kabullenip evlenince değişir demiştim,cimri idi,ayrılalım dediğimde 200 lira kadar telefon parasını benden istemişti, her yemeğe çıktığımızda benim param yok, sen parayı ver, bankadan çekip sana vereceğim demişti mesela( tutar da 25 lira),ilk tanıştığımzda öğretmenevi lokalindeyiz, bu kayıt yaptıracak, gece orada kalacaktı, hiç tanışmamışız bana dedi ki'para çekmeyi unutmuşum bana 20 lira verir misin oda kayıt ücreti, sana para çekip verecem' demeler, hakkaten paramı verdi ama itici gelmişti.İlk tanıştığımızda önceki görüştüğü kızın kendisine zorla 25 liralık müzik kutusu aldırdığını sinirle anlatmıştı.Bense değişir demiştim.Halbuki ayrılmamız gerekliymiş.Bilemedim.30 yaşında ilk ilişkimdi, ailemden uzak memlekette memurdum, artık bir evlilik yapmak istiyordum, yuvası olunca karısına böyle davranmaz dediğim adam, evlenip aynı eve çıktığımız ilk gün tabi ki ortak hesap mevzusunu açacaktı, ben şaşkınlıkla hayır olmaz diyecek ve kollarım morarıncaya kadar dövülecektim, bilemedim...
33 haftalık hamileyim, midem yanıyo, sevgili kocam uyumakla meşgul, kocam vücuduna iyi bakar, arkadaşlarıyla koşuya spor salonlarına 33 haftalık hamile eşini evde yalnız bırakarak gider, beni sevmediğini hissediyorum.'Aldığımda bu kadar kilolu değildin' diyor, hamilelik dolayısıyla 92 kiloyum, yüzümde garip döküntüler çıktı ve artık güzel hissetmiyorum.
Çok cimridir, aldığı en pahalı hediye boncuk kolye, paraya kıyıp da şöyle altın bir kolye almadı hiç, sorun para altın değil, değer verilmediğimi hissediyorum.
Akşam kulaklıkla film seyreder, beni dinlemez, kendime vakit ayıracam der, benimse yeni geldiğim bu şehirde kimsem yok.
Çok mutsuzum, keşke evlenmeseydim, bana ailen bizde kalsın diyo ama içten içe benim ailemi istemiyormuş gibi bir his var, son geldiklerinde 8. gün buraya iyice kuruldular demişti, engelli kız kardeşim var, Allah geçinden versin anneme babama bişi olsun tabi ki ben bakacam, o zaman sorun çıkaracak, kardeşimi dışlıcakmış gibi geliyor ve kendimi çaresiz hissediyorum.Sözde kız kardeşimi de çok seviyor ama ona inanmıyorum.en iyi arkadaşlarının ardından onlarla gezip tozup arkalamrından neler dediğini bildiğimden sürpriz olmaz yani, konuştuğu farklı, yaptıkları çok farklı.
Arkamda şöyle güvenilir dağ gibi bir adam görmedim, onunla bazı şeyleri konuşmaktan çekiniyorum, çünkü kavga ettiğimzde o detayları kullanmasını iyi bilir.
Kısacası sevmiyorum artık bu adamı, dşyorum ki uyusam uyansam ve bekar olduğum geçen sene bu günlere geri dönsem, kötü bir rüyaymış diyerek, ama maalesef.
İlk tanıştığımızda o an için kabullenip evlenince değişir demiştim,cimri idi,ayrılalım dediğimde 200 lira kadar telefon parasını benden istemişti, her yemeğe çıktığımızda benim param yok, sen parayı ver, bankadan çekip sana vereceğim demişti mesela( tutar da 25 lira),ilk tanıştığımzda öğretmenevi lokalindeyiz, bu kayıt yaptıracak, gece orada kalacaktı, hiç tanışmamışız bana dedi ki'para çekmeyi unutmuşum bana 20 lira verir misin oda kayıt ücreti, sana para çekip verecem' demeler, hakkaten paramı verdi ama itici gelmişti.İlk tanıştığımızda önceki görüştüğü kızın kendisine zorla 25 liralık müzik kutusu aldırdığını sinirle anlatmıştı.Bense değişir demiştim.Halbuki ayrılmamız gerekliymiş.Bilemedim.30 yaşında ilk ilişkimdi, ailemden uzak memlekette memurdum, artık bir evlilik yapmak istiyordum, yuvası olunca karısına böyle davranmaz dediğim adam, evlenip aynı eve çıktığımız ilk gün tabi ki ortak hesap mevzusunu açacaktı, ben şaşkınlıkla hayır olmaz diyecek ve kollarım morarıncaya kadar dövülecektim, bilemedim...
33 haftalık hamileyim, midem yanıyo, sevgili kocam uyumakla meşgul, kocam vücuduna iyi bakar, arkadaşlarıyla koşuya spor salonlarına 33 haftalık hamile eşini evde yalnız bırakarak gider, beni sevmediğini hissediyorum.'Aldığımda bu kadar kilolu değildin' diyor, hamilelik dolayısıyla 92 kiloyum, yüzümde garip döküntüler çıktı ve artık güzel hissetmiyorum.
Çok cimridir, aldığı en pahalı hediye boncuk kolye, paraya kıyıp da şöyle altın bir kolye almadı hiç, sorun para altın değil, değer verilmediğimi hissediyorum.
Akşam kulaklıkla film seyreder, beni dinlemez, kendime vakit ayıracam der, benimse yeni geldiğim bu şehirde kimsem yok.
Çok mutsuzum, keşke evlenmeseydim, bana ailen bizde kalsın diyo ama içten içe benim ailemi istemiyormuş gibi bir his var, son geldiklerinde 8. gün buraya iyice kuruldular demişti, engelli kız kardeşim var, Allah geçinden versin anneme babama bişi olsun tabi ki ben bakacam, o zaman sorun çıkaracak, kardeşimi dışlıcakmış gibi geliyor ve kendimi çaresiz hissediyorum.Sözde kız kardeşimi de çok seviyor ama ona inanmıyorum.en iyi arkadaşlarının ardından onlarla gezip tozup arkalamrından neler dediğini bildiğimden sürpriz olmaz yani, konuştuğu farklı, yaptıkları çok farklı.
Arkamda şöyle güvenilir dağ gibi bir adam görmedim, onunla bazı şeyleri konuşmaktan çekiniyorum, çünkü kavga ettiğimzde o detayları kullanmasını iyi bilir.
Kısacası sevmiyorum artık bu adamı, dşyorum ki uyusam uyansam ve bekar olduğum geçen sene bu günlere geri dönsem, kötü bir rüyaymış diyerek, ama maalesef.