Başıma ne geldiyse herkesle ozelimi paylaştığım için geldi. Hatta Kadınlar Kulübü'nden (hiç tanismamiş olmayı çook istediğim) eski arkadaşım bile KK'da yazdıklarımdan, gerçek hayatta paylaştığım özel seylerime kadar en uygunsuz seylerimi eski (terkettiğim için her gün sukrettigim exime) anlatmış, yetmemiş annemle telefonda konuşmuş falan
Neler neler...
Ki tek bu da değil. Kim beni ne zaman yaralamak istese hep bu şekilde yaşadıklarımı yayarak yapmıştir. O yüzden artık kimseye ozelimi anlatmak istemiyorum...
Peki başarılı olabiliyor muyum?
Geçenlerde çocukluktan beri birlikte olduğum yakın arkadaslarimlayken benim özel bir meselemle ilgili soru sordular. Ben de onlara yasadigim şeyleri bildiklerini,artık özelim hakkında konuşmak istemedigimi söyledim. Tabii ki bana hak verdiler. Ama onbeş dakika sonra etrafımda çember oluşturmuş ilginç hikayemi dinliyorlardi
Cidden paylaşmadan edemiyorum yaa...
Zaten bende anlatılacaklar bitmez; romantik komedi tadında - çok atraksiyonlu bir hayatım var İyi de bir anlaticiyimdir. İnsanlar da cidden dinlemek için çaba sarfeder, sorular sorar falan...
Hatta gecen sene dil kursuna gidiyordum, hocamız yabancı. Birisi ortaya çıkıyor, herkes o dilde sorular soruyor. On dakika kadar, sonra yeni kişi geçiyor... Sıra bana geldi.
Birisi neden dil öğrenmek istediğim, gibi klasik bir soru sordu.
O zamanlar da birbirimizin dilini bilmedigimizden tüm gün bir cümle bile kuramadigimiz halde, ciddi ciddi aşık oldugumuz bir ilişkim vardı.Bununla ilgili birşey söyledim. Derken çok ilgi çekti, o bir soru o bir soru... Tam kırk dakika ben ortada kaldım, sınıf da benim butun iliskimi öğrenmiş oldu :)
Böyle yani...
Çok istiyorum ketum olmak...
Ama imkansiz galiba benim icin
Bunca kazıktan sonra hala olamadiysam daha da olamam heralde