Kibir

Sanırım benimki çok birikmişlikten kaynaklanıyor. Yani bu kıvama geldiğimin farkında bile değildim. Sanırım sessiz kalmaktan sıkıldığımı fark ettim ve kendimi değiştirmeye başladım. Ki gerçekten pasif olmak çok kötü birşey ben karşımda ki insan üzülmesin kırılmasın diye çok empati yapan biriydim,ama artık arkadaşlarımı bile seçecek,görüşmek istemediğim insanlarla görüşmeyi kesecek kıvama geldim. Bikere adım atman yeterli olacaktır,sende zaten adımını atmışsın hocayı şikayet ederek:) bundan sonra devamı gelecektir. Ve gelsin de.Sonra zaten hayat felsefen gibi olucak kibirli olmak :))

evet hocayı şikayet ettim ama dilekçemi de verdim ama mudur isleme sokmadi. Hoca benden özür diledi ve teknik bir hata olmuş yanlış anlaşılma olmuş denip konunun üzeri kapatıldı.

Yine de inanılmaz mutlu oldum. Çünkü benim de sesim çıkıyormuş diye kendime güvenim geldi. Şükürler olsun diye çok dua ettim okuldan ayrılırken.
 
evet hocayı şikayet ettim ama dilekçemi de verdim ama mudur isleme sokmadi. Hoca benden özür diledi ve teknik bir hata olmuş yanlış anlaşılma olmuş denip konunun üzeri kapatıldı.

Yine de inanılmaz mutlu oldum. Çünkü benim de sesim çıkıyormuş diye kendime güvenim geldi. Şükürler olsun diye çok dua ettim okuldan ayrılırken.


Sen yine de adımını atıp hakkını aramışsın :) bundan sonra da onlarla konuşurken daha farklı konuşacağına eminim :) özür diletmişsin adama daha ne olsun? :))
 
astoria , psikolog bana ne derse onu yapıyorum. Hala kendi kararlarımı kendim veremiyorum. Başım çok sıkıştığında mail atıyorum ben çok zor durumdayım diye hemen bana ne yapacağımi söylüyor. Ben de onun dediğini yapıp hayatımı yoluna sokuyorum. Bazen çok zorlaniyorum.

Mesela haftaya cuma temizlikçi gelecek. Bana hic is yapmamami diğer odaya geçip ayaklarımı uzatıp kitap okumami söyledi. Şimdi bunu yapmak benim için çok zor. Kadın orda benim evimi temizleyecek çok zorlanacak ama ben ona cay bile dökmeyeceğim. Kendi çayını kendi demleyecek. Şimdiden kendimi hazırlıyorum elimi sürmeyeceğim hicbir işe. Hepsini kendi yapmalı diye. Sonuçta para ödüyorsun ve kendini ödüllendirmek için eve yardımcı alıyorsun o yüzden kendine eziyet edip kovasını değiştirme dedi.

Böyle işte

İşte bu size kendinizi pek de iyi hissettirmiyor gibi hissediyorum ben buradan. Size ayaklarınız üstünde durmayı öğretmiyor ki bir tür kuklaymışçasına sizi yönlendiriyor gibi. Yani tam anlatamamış olabilirim ama eve gelen yardımcıya nerede yardım edip nerede etmeyeceğinizin sınırlarınızı göstermesi gerekiyor sadece, "Şunu yap bunu yap" demesi değil. Bunu size eşiniz de yapıyor, belki aileniz de yapıyor. Psikologun bunlardan bir farkı olmalı, rolleri birbirine karıştırmış. Size psikologluk yapması gerekirken ablalık yapmaya başlamış aslında. Yani mutluysanız bilemiyorum ama bir abla desteğine ihtiyacınız varsa bunu size Kadınlar Kulübü'ndeki insanlar da sağlayabilir, o kadar para dökmenize gerek yok. Ama adamakıllı psikolog istiyorsanız başkasıyla çalışmanızı öneririm ben.
 
kibirli olmak karakterdir ama. ben bugünden sonra kibirli olcam diyip insanlara üstten bakamazsın ki. ha ama kendini koruyabilirsin. insanlara durduk yere iyilik yapmaktan vazgeçebilirsin. çoğu kişi iyiliği haketmez çünkü
 
"kibirli olmak" yanlış bir tabir bence
kibir değil de insan kendine değer vermeli ve başkaları mutlu olsun diye sürekli kendi isteklerini ve ihtiyaçlarını geri plana atmamalı..
kendi değerinizin farkında olmalı ve yeri geldiğinde hayır demeli, isteklerinizi net bir şekilde dile getirmelisiniz
 
Kibir degil, kibir hic dogru bi sey degil.. Gereken yerde hakkini savunabilmek baska bi sey, kibirli olmak gerekmiyor..
Aynen katılıyorum, kibirle hakkını savunma karıştırılıyor, hatta doktorun tavsiyelerinde özgüven, kendini savunma ve kibir kavramları tamamıyla birbirine karışmış.
 
Aynen katılıyorum, kibirle hakkını savunma karıştırılıyor, hatta doktorun tavsiyelerinde özgüven, kendini savunma ve kibir kavramları tamamıyla birbirine karışmış.
Kesinlikle..
Kibirli olmayan, mütevazı insanlar da hakkini savunabilir, onemli olan sınırlarını çizip haksizlik karşısında o sınırları koruyabilmek..
Psikolog yanlış ifade etmistir diye dusunuyorum..
 
Ben de tam tersi yönünde uyarı alıyorum. Çok fazla kibirli olduğum, bu sebepten de sevgimi , duygularımı gosteremedigim söyleniyor herkes tarafından...
Buna rağmen sizin yaşadığınız durumları yasayabiliyorum. Kirmamak için hakkımı savunmadigim çok zaman oluyor. Dolayısıyla bu durumun kibirle bir alakası yok gördüğünüz gibi.

Kibir değil de kendinizi onemsemeniz gerekiyor belli ki. Zarar gördüğünüz noktada karsinizdaki kişiye empati kurmayı bırakmalısınız belki de.

Astoria Astoria bana da bir el atsan :) duygularını gösterme ozurluyum ben de. Eşime sarılıp öpmem. Keza aileme de sevgimi pek gostermem. Gerçekten kibir kaynaklı mi bu? Yoksa duygu engelli olabilir miyim :)
 
Ben de tam tersi yönünde uyarı alıyorum. Çok fazla kibirli olduğum, bu sebepten de sevgimi , duygularımı gosteremedigim söyleniyor herkes tarafından...
Buna rağmen sizin yaşadığınız durumları yasayabiliyorum. Kirmamak için hakkımı savunmadigim çok zaman oluyor. Dolayısıyla bu durumun kibirle bir alakası yok gördüğünüz gibi.

Kibir değil de kendinizi onemsemeniz gerekiyor belli ki. Zarar gördüğünüz noktada karsinizdaki kişiye empati kurmayı bırakmalısınız belki de.

Astoria Astoria bana da bir el atsan :) duygularını gösterme ozurluyum ben de. Eşime sarılıp öpmem. Keza aileme de sevgimi pek gostermem. Gerçekten kibir kaynaklı mi bu? Yoksa duygu engelli olabilir miyim :)
Herkes ayni sekilde gosteremez ki ama duygularini.. Ben de cok sarilma opme islerine girmeyen biriyim mesela : ) canim cicim diye konusamam kolay kolay.. Kazık gibi hissederim kendimi o konularda.. Ama yine de içten bulurlar sagolsunlar..
 
Herkes ayni sekilde gosteremez ki ama duygularini.. Ben de cok sarilma opme islerine girmeyen biriyim mesela : ) canim cicim diye konusamam kolay kolay.. Kazık gibi hissederim kendimi o konularda.. Ama yine de içten bulurlar sagolsunlar..


Yok ben ciddi anlamda engelliyim bu hususta. Haksız oldugumda bile savunma mekanizması devreye giriyor ve karşıdaki kişinin geçmiş zamanda şahsıma yaptığı hataları anımsıyor ve hatalı oldugumu ifade edemiyorum. Kendimle ilgili her türlü duyguyu ifade etmekte zorlanıyorum. Uzgunsem "ben kırıldım ve üzgünüm" demek yerine öfke patlaması yaşıyorum örneğin. Zannediyorum zayıf görünmekten kaciniyorum. Kazık gibi olma hususunda benzer durumdayız efem :)
 
Ben de tam tersi yönünde uyarı alıyorum. Çok fazla kibirli olduğum, bu sebepten de sevgimi , duygularımı gosteremedigim söyleniyor herkes tarafından...
Buna rağmen sizin yaşadığınız durumları yasayabiliyorum. Kirmamak için hakkımı savunmadigim çok zaman oluyor. Dolayısıyla bu durumun kibirle bir alakası yok gördüğünüz gibi.

Kibir değil de kendinizi onemsemeniz gerekiyor belli ki. Zarar gördüğünüz noktada karsinizdaki kişiye empati kurmayı bırakmalısınız belki de.

Astoria Astoria bana da bir el atsan :) duygularını gösterme ozurluyum ben de. Eşime sarılıp öpmem. Keza aileme de sevgimi pek gostermem. Gerçekten kibir kaynaklı mi bu? Yoksa duygu engelli olabilir miyim :)

Bunun da kibirle alakası yok ki. :) Kibrin kısaca tanımını yapacak olursam kibir kişinin meziyetlerini abartılı bir biçimde algılayarak kendini olduğundan ve çevresinden daha üstün görmesi, insanları kafasında uyarladığı belli şartlara göre kategorize ederek ona göre iletişim kurmaya çalışması (-ki genelde kimse şartlarına uymadığı için yalnız kalırlar), bir tür büyüklenmecilik. Narsisizmin özellikleri arasında yer alır. Kibirli insanlarda duygulanım ve düşünce çeşitliliği sınırlıdır evet ama bu genelde sosyalleşememelerinden kaynaklı olur, insanlar ondan uzak dururlar çünkü. Sizinki bir kişilik özelliği de olabilir, insanlar çeşit çeşit. Normal insan-anormal insan algısı yapmaktan ziyade kişinin toplumdaki algısı, sağlıklı/sağlıksız düşünce ve duygulanımını incelemek gerekiyor. Bu sizin kişilik özelliğiniz olabileceği gibi durumdan rahatsızlık duyuyorsanız, biraz daha sosyal açıdan canlı olmak istiyorsanız iyi bir ruh sağlığı uzmanından psikoterapi alabilirsiniz elbette. Terapi yapmaya başladığımda kendim de psikoterapi almayı düşünüyorum mesela, çünkü danışanlarıma iyi hizmet sunabilmek için kendim de ruh sağlığımı dengede tutmalı, kendi içime dönmeyi, empati yapma konusunda ustalaşmayı öğrenmeliyim. Ay ben gene mi çok uzattım yahu ehehe, çenem düştü. :)
 
O nasil psikolog oyle? Sorunlarla basa cikmak icin kibirli mi olmak gerekiyormus. Bu mudur cozum yolu? Sanirim kendi oyle biri. Sorunlarimi cozuyorum. Net bir dille ve cekinmeden. Ama kibirli degilim sukur
 
Bunun da kibirle alakası yok ki. :) Kibrin kısaca tanımını yapacak olursam kibir kişinin meziyetlerini abartılı bir biçimde algılayarak kendini olduğundan ve çevresinden daha üstün görmesi, insanları kafasında uyarladığı belli şartlara göre kategorize ederek ona göre iletişim kurmaya çalışması (-ki genelde kimse şartlarına uymadığı için yalnız kalırlar), bir tür büyüklenmecilik. Narsisizmin özellikleri arasında yer alır. Kibirli insanlarda duygulanım ve düşünce çeşitliliği sınırlıdır evet ama bu genelde sosyalleşememelerinden kaynaklı olur, insanlar ondan uzak dururlar çünkü. Sizinki bir kişilik özelliği de olabilir, insanlar çeşit çeşit. Normal insan-anormal insan algısı yapmaktan ziyade kişinin toplumdaki algısı, sağlıklı/sağlıksız düşünce ve duygulanımını incelemek gerekiyor. Bu sizin kişilik özelliğiniz olabileceği gibi durumdan rahatsızlık duyuyorsanız, biraz daha sosyal açıdan canlı olmak istiyorsanız iyi bir ruh sağlığı uzmanından psikoterapi alabilirsiniz elbette. Terapi yapmaya başladığımda kendim de psikoterapi almayı düşünüyorum mesela, çünkü danışanlarıma iyi hizmet sunabilmek için kendim de ruh sağlığımı dengede tutmalı, kendi içime dönmeyi, empati yapma konusunda ustalaşmayı öğrenmeliyim. Ay ben gene mi çok uzattım yahu ehehe, çenem düştü. :)
Bravo gercekten tam psikolog cevabi ;) ben de ilk defa kibirli ol diyen psikolog gordum
 
yaa bu aklıma gelmedi. Ben kendim temizledim evi. Keske söyleseydim de gelip tekrar temizleseydi. Özür diledi önemli değil dedim. Off çok kızdım şimdi kendime
O özur dilediginde siz de "xx hanim tekrar gelmeyin ama cumartesi gunu evimi temizlerin sorun hallolmus olur. (Cumartesi derken extra bi gun calismis olur demek istedim). Sıkıysa bi daha temizlemesin :)
 
Bunun da kibirle alakası yok ki. :) Kibrin kısaca tanımını yapacak olursam kibir kişinin meziyetlerini abartılı bir biçimde algılayarak kendini olduğundan ve çevresinden daha üstün görmesi, insanları kafasında uyarladığı belli şartlara göre kategorize ederek ona göre iletişim kurmaya çalışması (-ki genelde kimse şartlarına uymadığı için yalnız kalırlar), bir tür büyüklenmecilik. Narsisizmin özellikleri arasında yer alır. Kibirli insanlarda duygulanım ve düşünce çeşitliliği sınırlıdır evet ama bu genelde sosyalleşememelerinden kaynaklı olur, insanlar ondan uzak dururlar çünkü. Sizinki bir kişilik özelliği de olabilir, insanlar çeşit çeşit. Normal insan-anormal insan algısı yapmaktan ziyade kişinin toplumdaki algısı, sağlıklı/sağlıksız düşünce ve duygulanımını incelemek gerekiyor. Bu sizin kişilik özelliğiniz olabileceği gibi durumdan rahatsızlık duyuyorsanız, biraz daha sosyal açıdan canlı olmak istiyorsanız iyi bir ruh sağlığı uzmanından psikoterapi alabilirsiniz elbette. Terapi yapmaya başladığımda kendim de psikoterapi almayı düşünüyorum mesela, çünkü danışanlarıma iyi hizmet sunabilmek için kendim de ruh sağlığımı dengede tutmalı, kendi içime dönmeyi, empati yapma konusunda ustalaşmayı öğrenmeliyim. Ay ben gene mi çok uzattım yahu ehehe, çenem düştü. :)

Ben de diyorum kibirle alakası yok diye ama anlamıyorlar yahu :)
Yok yok uzatmadiniz yazılarını okumaktan keyif aldığım nadir üyelerden birisiniz efem :)
Doktorlar beni kendi halime birakti. Son on yıldır şahsıma yöneltilen duygu durum bozukluğu, OKB, anksiyete, panik bozukluk teshislerinden sonra ben de onlari kendi haline biraktim :) sosyal hayata uyum sağlama hususunda çok zorluk çekmiyor olsam da genel olarak insan sevmedigimden ötürü hislerimi göstermekte zorlaniyorsam demek ki :)

Beni rahatsız ettiği nokta şu ki, hayatıma giren her insanin buna eşim de dahil hep veren taraf olduklarini, hiç verici bir insan olmadığimi belirtmeleri. Halbuki ben eylemler ile verici oldugumu düşünüyorum. Duymak istiyorlar. Ne hissettiğimi, kendilerinin benim için ne kadar önemli olduklarını vs. He bir de son üç yıldır gülmüyor olabilirim. Bu da bir sorun mesela. Doktor akraba bulduğunda tüm organlarını anlatan teyze gibi oldum sanırım.
 
Ben de diyorum kibirle alakası yok diye ama anlamıyorlar yahu :)
Yok yok uzatmadiniz yazılarını okumaktan keyif aldığım nadir üyelerden birisiniz efem :)
Doktorlar beni kendi halime birakti. Son on yıldır şahsıma yöneltilen duygu durum bozukluğu, OKB, anksiyete, panik bozukluk teshislerinden sonra ben de onlari kendi haline biraktim :) sosyal hayata uyum sağlama hususunda çok zorluk çekmiyor olsam da genel olarak insan sevmedigimden ötürü hislerimi göstermekte zorlaniyorsam demek ki :)

Beni rahatsız ettiği nokta şu ki, hayatıma giren her insanin buna eşim de dahil hep veren taraf olduklarini, hiç verici bir insan olmadığimi belirtmeleri. Halbuki ben eylemler ile verici oldugumu düşünüyorum. Duymak istiyorlar. Ne hissettiğimi, kendilerinin benim için ne kadar önemli olduklarını vs. He bir de son üç yıldır gülmüyor olabilirim. Bu da bir sorun mesela. Doktor akraba bulduğunda tüm organlarını anlatan teyze gibi oldum sanırım.

Teşekkür ederim, çok mutlu oldum bugün çok iltifat geldi utanıyorum ehehe. :) Ya açıkçası her duruma tanı koymayı da pek sevdiğimi söyleyemem. Bazı ruh sağlığı uzmanlarında bu çok var, hemen bir tanı koyayım hemen kategorize edeyim bir kalıba sokayım hmm falan. Her insanın psikopatolojik bir tanısı olmak zorunda değil, hepsi değil ama bazı ruh sağlığı uzmanları tanı koyarak işin kolayına kaçıyorlar gibime geliyor. Psikopatolojik bir tanı olmasından ziyade iletişim probleminiz olabilir mi acaba, yani insanlarla sosyalleşmekte, iletişim kurmakta zorlanıyorsunuz gibi daha çok. Yani nasıl desem kopukluk oluyor, siz aslında gösterdiğinizi düşünüyorsunuz ama karşı taraf algılayamıyor. Bu genel olarak herkeste oluyorsa bunu geliştirmeye yönelik bir bilişsel-davranışçı terapi alabilirsiniz ya da şema terapisi uygulayan bir psikolog da faydalı olabilir.
 
Psikolog haklı. Zaman öyle olmayı gerektiyor. Biz olamadık öyle.
 
Sanirim durumumuz tam olarak ayni. Biri size kotuluk yaptiginda buyuk ihtimalle akliniza o an bisey gelmiyor demek icin, gelse belki diceksiniz ama akliniza bisey gelmiyor sanirim benim gibi.

Fazla iyi dusunuyorsunuz, fazla empati kuruyorsunuz...size tavsiye verebilecek belki en son insanim cunki ayni sorunu tipa tip bende yasiyorum ama sanirim ilk yapmamiz gereken sey su empati gucumuzu bi kenara birakmak. Yoksa baskalarina uzulmekten biz uzulcek hale geliyoruz...
 
Hakkınızı yedirmeyin. Bunu yaparken de illa çirkef ve kırıcı olmanız gerekmiyor. Kesin bir diliniz olsa yeter. Misal o temizlikçi hanımı arayıp, afiyet olsun yemeği yemişsiniz sigarayı içmişsiniz ama evime neden geldiğinizi unutmuşsunuz. Sizinle tekrar çalışmak istemiyorum iyi günler deyip kapatabilirdiniz. İnsansa zaten utanır. Ya cidden hakkınızı yedirmeyin. Yoksa önüne gelen kullanır.
 
Back
X