Bende çok uzun süre vücuduyla barışık biri değildim spora başladım çok zor alışkanlık haline getirdim ama kendimi şuan hem daha iyi daha hemde daha hafif hissediyorum hala göbeğimde var ama kafamı takmıyorum bu süreçte o da gidicek biliyorum çünkü o yüzden insanın kendiyle savaşmaması lazım gerçekten süreçten keyif almaya bakmak lazım22 yasindayim herhangi bir sağlık sorunum yok.
boyum 172 cm, 68-70 kilo arasında gidip geliyorum sürekli. 60 olmak istiyorum ama nerde bende o irade
duygusal yiyicilerden biriyim. mutsuzken, canım sıkkınken, yalnız hissettiğimde ilk koştuğum şey yiyecekler oluyor. bu karantina döneminde de abur cuburu çok abarttım. bir ara 66'lara düşmüştüm 3-4 kilo aldım sonra.
diyet fikri beni inanılmaz geriyor. kendimi kısıtlayınca daha fazla yemeklere saldirdigimi görüyorum. psikolojik olarak diyet fikrinde olmamaliyim ama olmayınca da kendimi hiç tutmuyorum3-4 sene öncesine kadar 87 kiloydum. nasıl verdin diyecek olursanız ben de bilmiyorum inanın üniversiteye başladım ve hayatıma hareket girince, yeme içme düzenli olunca yaklaşık 20 kilo verdim. sanırım kilo verebilmek için ne yaptığımın farkında olmamam gerekiyor
özgüven problemlerim vardı büyük bir kısmını aştım. vücudumla da savaş halinde değilim artık (eskiden öyleydi maalesef), kendimi beğenmediğimden vermek istemiyorum bu kiloyu. cok hareketli bir insan değilim ve az bir sey kilo alsam bile hantallastigimi hissediyorum. bu istegimde güzel kiyafetlerin icinde daha güzel görünme arzusu da var tabi
yani kk'nın güzel kadınları, bana tavsiyeleriniz varsa çok mutlu olurum. başarı öyküleri, motivasyon sözleri beni gaza getirir.. cevap verenlere teşekkür ederim şimdidenn
ben de çok iradesizim canım sürekli bişeyler çekiyo öyle olunca salatalık domates atıyorum ağzıma öyle geçiştiriyorum22 yasindayim herhangi bir sağlık sorunum yok.
boyum 172 cm, 68-70 kilo arasında gidip geliyorum sürekli. 60 olmak istiyorum ama nerde bende o irade
duygusal yiyicilerden biriyim. mutsuzken, canım sıkkınken, yalnız hissettiğimde ilk koştuğum şey yiyecekler oluyor. bu karantina döneminde de abur cuburu çok abarttım. bir ara 66'lara düşmüştüm 3-4 kilo aldım sonra.
diyet fikri beni inanılmaz geriyor. kendimi kısıtlayınca daha fazla yemeklere saldirdigimi görüyorum. psikolojik olarak diyet fikrinde olmamaliyim ama olmayınca da kendimi hiç tutmuyorum3-4 sene öncesine kadar 87 kiloydum. nasıl verdin diyecek olursanız ben de bilmiyorum inanın üniversiteye başladım ve hayatıma hareket girince, yeme içme düzenli olunca yaklaşık 20 kilo verdim. sanırım kilo verebilmek için ne yaptığımın farkında olmamam gerekiyor
özgüven problemlerim vardı büyük bir kısmını aştım. vücudumla da savaş halinde değilim artık (eskiden öyleydi maalesef), kendimi beğenmediğimden vermek istemiyorum bu kiloyu. cok hareketli bir insan değilim ve az bir sey kilo alsam bile hantallastigimi hissediyorum. bu istegimde güzel kiyafetlerin icinde daha güzel görünme arzusu da var tabi
yani kk'nın güzel kadınları, bana tavsiyeleriniz varsa çok mutlu olurum. başarı öyküleri, motivasyon sözleri beni gaza getirir.. cevap verenlere teşekkür ederim şimdidenn
demek ki bizi rahatsız ediyor ?Neden sürekli kilo konuları?
vücudunuz kendisi için ideal kiloyu biliyor aslındaBen bi kere 100den 65e ikincisinde 91 den 65e indim ve bu kilonun altına inemiyorum psikolojik sınır belirlemişim kendimi buna şartlamışım
evet bunu sağlayamıyorum maalesefirade irade irade
Hersey sizde biter
benim şekere düşkünlüğüm yok pekSeker krizim gelince yeşil elma yiyorum geçiyor
sporu alışkanlık haline getirmek kolay değil tebrik ederimBende çok uzun süre vücuduyla barışık biri değildim spora başladım çok zor alışkanlık haline getirdim ama kendimi şuan hem daha iyi daha hemde daha hafif hissediyorum hala göbeğimde var ama kafamı takmıyorum bu süreçte o da gidicek biliyorum çünkü o yüzden insanın kendiyle savaşmaması lazım gerçekten süreçten keyif almaya bakmak lazım
midem bu savaştan galip ayrılıyor hepkilo vermek için tüm yiyeceklerini bitirmenin idolü BEYİN....
YEMEYECEKSİN AKILLIM YEMEEEEE..
Amerika'daki çok cips yiyen çocuk bir sabah uyandığında görme duyusunu yitirmiş.benim şekere düşkünlüğüm yok pek
cipsler, hamur isleri beni daha çok zorluyor
Benimde son 5 kilom kaldı ama tutamıyorum boğazımı22 yasindayim herhangi bir sağlık sorunum yok.
boyum 172 cm, 68-70 kilo arasında gidip geliyorum sürekli. 60 olmak istiyorum ama nerde bende o irade
duygusal yiyicilerden biriyim. mutsuzken, canım sıkkınken, yalnız hissettiğimde ilk koştuğum şey yiyecekler oluyor. bu karantina döneminde de abur cuburu çok abarttım. bir ara 66'lara düşmüştüm 3-4 kilo aldım sonra.
diyet fikri beni inanılmaz geriyor. kendimi kısıtlayınca daha fazla yemeklere saldirdigimi görüyorum. psikolojik olarak diyet fikrinde olmamaliyim ama olmayınca da kendimi hiç tutmuyorum3-4 sene öncesine kadar 87 kiloydum. nasıl verdin diyecek olursanız ben de bilmiyorum inanın üniversiteye başladım ve hayatıma hareket girince, yeme içme düzenli olunca yaklaşık 20 kilo verdim. sanırım kilo verebilmek için ne yaptığımın farkında olmamam gerekiyor
özgüven problemlerim vardı büyük bir kısmını aştım. vücudumla da savaş halinde değilim artık (eskiden öyleydi maalesef), kendimi beğenmediğimden vermek istemiyorum bu kiloyu. cok hareketli bir insan değilim ve az bir sey kilo alsam bile hantallastigimi hissediyorum. bu istegimde güzel kiyafetlerin icinde daha güzel görünme arzusu da var tabi
yani kk'nın güzel kadınları, bana tavsiyeleriniz varsa çok mutlu olurum. başarı öyküleri, motivasyon sözleri beni gaza getirir.. cevap verenlere teşekkür ederim şimdidenn