Merhabalar. Size danısmak istediğim birşey var. Dün akşam nişanlım beni arayıp arkadaşına gideceğini söyledi. Arkadaşı kendi memleketinden çocukluk arkadaşı. Ankaraya ablasının yanına yerleşmiş. Ablası da bekar ve nişanlımdan 2 yaş büyük. Evde ablasının olup olmayacağını sordum. Bilmiyorum dedi. Tepki gösterdim bende. Eger ablası evdeyse çok oturma eve geç diye. Nitekim ablası evdeymiş. Beraber oturup sohbet etmişler, yemek yemişler vs vs derken ben gece burda kalıcam dedi. Tabi ben köpürdüm sen nasıl bekar bir kızla aynı evde kalabilirsin diye. " Ne demek istiyosun saçmalama. Arkadasımın ablası dedim anlamadın sen galiba beni " dedi. "Biz aynı mahallenin çocuklarıyız. Abartma." dedi. Bende telefonu yüzüne kapadım. Gece aradı bakmadım.
Bugün de bütün gün beni aramadı. Az önce de dayanamayıp ben aradım. Uzun uzun çaldı açmadı. Tekrar aradıgımda telefonunu kapatmıs. Ya ben anlamıyorum. Ben mi haksızım. Onun mu bana kızması gerekiyor ? Arkadaşının ablası olması neyi değiştirir. Sonucta bir bayan ve benim onu gözümden kıskandığımı biliyor. Böyle şeyleri asla doğal karsılamayacagımı da biliyor. Delircem. Haklıyken haksız duruma düştüm resmen. Siz bişey söyleyin lütfen...
Bugün de bütün gün beni aramadı. Az önce de dayanamayıp ben aradım. Uzun uzun çaldı açmadı. Tekrar aradıgımda telefonunu kapatmıs. Ya ben anlamıyorum. Ben mi haksızım. Onun mu bana kızması gerekiyor ? Arkadaşının ablası olması neyi değiştirir. Sonucta bir bayan ve benim onu gözümden kıskandığımı biliyor. Böyle şeyleri asla doğal karsılamayacagımı da biliyor. Delircem. Haklıyken haksız duruma düştüm resmen. Siz bişey söyleyin lütfen...