- 24 Temmuz 2009
- 1.043
- 2.220
- 658
- 42
- Konu Sahibi Kahlofrida
-
- #221
Noktanızdan virgülünüze kadar katılıyorum:)
Noktanızdan virgülünüze kadar katılıyorum:)Şimdi yorumların bi kısmını okuyabildim en çok dikkatimi çeken şey ise evli olanların keşke biraz daha geç evlenseydim diyisi ve evli olmayanlarin da ben ne zaman evlenicem tedirginliği :) Insanoğlunun doğasında var sanırım elinde olanın hep aksini istemesi.. Ama malesef bazı şeyler olması gereken zaman da olmuyor kimisini daha geç biliyor ya da hiç bulmuyor. Benim mantığım da 26-27lerde evlilik yapılmasından yana.. 30 üstünde evlilik yapınca bunun daha çocuk dünyaya getirmesi var.. Hele bide birkaç çocuk istiyorsan öyle kafana göre 5-6 yıl aralarla çocukta yapamıyorsun arka arkaya doğurmak zorunda kalıyorsun yaş ilerlediği için.. Ee bi de anneanne dedede çok yaşlanmadan torunlarını sevsin onlara doyabilsin istiyorsun.. Kısacası çokta gecikmemek lazım gibi.. Evli olanlar da daha doğrusu yolunda giden evliliği olanlar da kıymetini bilsinler çünkü kafana uygun birini bulmak bu devirde gerçekten çok zor hele ki bide o ilişkiyi evliliğe taşıyabilmek :)
Katılmıyorum. Tez danışmanım 40 yaşında anne oldu. Çocukları anneleriyle gurur duyuyor. Kadın profken anne oldu. Daha ne? Gayette her şeyleriyle ilgilendi çocuklarının. Annesi de gördü çocuklarını babası da. Başka bir arkadaşımın annesi o daha lisedeyken vefat etti ama benim rahmetli anneannem torununun çocuğunu gördü ki dayımda 30 küsür yaşında evlenmiş. Evlilik işinin normali anormali kişiye göre değişir. Burada her gün konu açılıyor; ev işine çocuğa yetişemiyorum diye. Bir çoğuda 30lu 20li yaşlarda kadınlar. Annemin bir arkadaşı vardı. Hemşireydi. Erken emekli oldu sonra çocuk yaptı. Bir tek çocukla ilgilendi. Sonra ikinciyi yaptı.Mis gibi baktı. En son duyduğumuzda çocuk Amerika'da bir şirkette gayet güzel bir işteydi. İkinci çocuğu ise doktor oldu. Neden? Anne çok güzel ilgilendi çünkü. Emekli maaşıyla kadın çocuklarını kaliteli okullarda okuttu mesela. Bu kadının yaptığına kim anormal diyebilir yada benim danışmanımın yaptığına? Ha bir de şu var herkes anne olmak istiyor mu? 29 yaşındayım yeni sözlendim çünkü ancak evlenecek kıvama geldim. Ancak bazı şeyleri yerine oturttum. Evlenene kadar en az 30 olacağım. Benim açımdan kayıp değil. Annemde 30da evlenmiş 32de beni doğurmuş. Okula geldiğinde bütün arkadaşlarımın ağzının suyu akardı. Yengem en küçük kuzenimi 40ında doğurdu ama çok zor bir doğum olmasına rağmen kendine iyi baktı toparladı. Her zaman yenilikleri takip eder. Kuzenimin arkadaşları kendi anne babasını dinlemez ama yengemi dinler.Hangi çocuk 70 yaşında annesi olmasını ister?Olayı sadece anne olmak diye değerlendirmeyelim,çocuk açısındanda değerlendirmeli,kaynanam en küçük kaynımı 40 yaşında doğurmuş,kaynım veli toplantılarına annesinin değil,eşimin ya da görümcelerimin gelmesini istermiş,şu an 20 yaşında hala utanır arkadaşlarını eve getirmeye,özellikle ergenliğinde çok problem yaşadı.Üstelik bu da değil sadece,Türkiye de insan ömrünün ortalaması belli,hele son yıllarda daha da geriye düştüğünü görüyorum,yani insan evladının da mutlu günlerini,torununu görmeyi ister di mi?Her şeyi vaktinde yaşamak güzeldir,çocuğuyla koşup oynamalı, onun enerjisine karşılık iyi bir enerjiye sahip olmalı anne baba..
Çok umutsuz yazmışsınız. Lisede ve üniversite flört edip evlenen sadece iki çift tanıdım. Gerisi hep çalışırken bulup evlendi.Kendi şahsi fikrimi belirtmem gerekirse lise , üniversite döneminde eş adayı bulunmadığında sonraki süreçte İnanın çok zor oluyor .Yetişkinken kriterler yükseliyor . Size gösterdikleri adaylar genelde çok da içinize sinen tipler olmuyor . Bunca zaman bunun için mi bekledim , şunu bile zamanında red ettim azıcık bekleyeyim derken bir bakıyorsun zaman geçiyor . Ve yaş ilerledikçe 3 e ayrılıyor . Bu kadar zaman bekledim dediğim gibi biri olsun diye kriterlerini düşürmeyip 30 lara çıkanlar . Neyse artık oluru en olanı seçerim diyip daha önce elediği kişilerden bile düşük kriterlerde birini seçenler . Ve son olarak beklediğine değen hayatının aşkını bulanlar . Umarım biz onlardan oluruz
Çok umutsuz yazmışsınız. Lisede ve üniversite flört edip evlenen sadece iki çift tanıdım. Gerisi hep çalışırken bulup evlendi.
Benimkilerde. Cidden düşündüm iki çift bulabildim onlarda üniversiteden. Liseden hiç yok.++++
Liseden evlenen kimseyi tanımıyorum bile
Benim arkadaşlarım hep çalışırken bulup evlendi
Umutsuz değil de az umutlu konuştum . Bu arada bende bekarım . Çevre ile alakalı sanırım benim çevremdekiler tam tersi hep lisede üniversitede buldular . Ben bulamıyorum şu anÇok umutsuz yazmışsınız. Lisede ve üniversite flört edip evlenen sadece iki çift tanıdım. Gerisi hep çalışırken bulup evlendi.
Çevre ile alakalı o zaman. Benim çevrem oldukça geniştir. Ona rağmen oran bu.Umutsuz değil de az umutlu konuştum . Bu arada bende bekarım . Çevre ile alakalı sanırım benim çevremdekiler tam tersi hep lisede üniversitede buldular . Ben bulamıyorum şu an
Sanırım lisesi üniversitesi işi vs yok . Her birimiz kendi şartlarımızda olmayınca demek ki şu şartlarda oluyor ondan benimki olmuyor gibi hissediyoruz . Demek ki benimki o psikolojiÇevre ile alakalı o zaman. Benim çevrem oldukça geniştir. Ona rağmen oran bu.
Muhtemelen. Bir de ben üniversitede ilişkim olsa okul bittikten sonra şayet aynı şehirde değilsek sürdüremezdim gibi. Okul bitti; iş bulunacak; askerliği var bunun. E para yok! Nasıl gidip görüşeceksin mesela adamla. Bir saatlik iki saatlik mesafe hadi bir derecede arada 6 7 saat var diyelim. Nasıl olacak? Yani bilmiyorum. Ben yapamazdım. Yapanı da takdir ediyorum ama.Sanırım lisesi üniversitesi işi vs yok . Her birimiz kendi şartlarımızda olmayınca demek ki şu şartlarda oluyor ondan benimki olmuyor gibi hissediyoruz . Demek ki benimki o psikoloji
Prof.değilim önce kariyer diyeyim,çalışmıyorum da emekli olmayı bekliyeyim,bu söylediklerim zaten hayatımızda bazı şeyleri yerine oturtmuşsak geçerli,ki konu sahibide zaten kendini evliliğe hazır hissediyor ki istiyor,ben çalışmayı hiç düşünmedim düşünmüyorumda o yüzden 27 yaşımda değilde keşke 21 yaşımda anne olsaydım,keşke eşimle daha önce karşılaşsaydım derim hep,mesela kızım 15 yaşındayken onunla arkadaş gibi olmayı isterdim,şuan ki enerjim bile 10 sene öncekinden daha düşük,kim bilir 10 sene sonra nasıl olacam,üstelik kızım henüz 17 yaşında olmuş olacak,o yüzden şartlar uygunsa,doğru insanla karşılaşılmışsa neden ertelensin ki evlilik,insan gün gün yaşlanan bir varlık malesef....Katılmıyorum. Tez danışmanım 40 yaşında anne oldu. Çocukları anneleriyle gurur duyuyor. Kadın profken anne oldu. Daha ne? Gayette her şeyleriyle ilgilendi çocuklarının. Annesi de gördü çocuklarını babası da. Başka bir arkadaşımın annesi o daha lisedeyken vefat etti ama benim rahmetli anneannem torununun çocuğunu gördü ki dayımda 30 küsür yaşında evlenmiş. Evlilik işinin normali anormali kişiye göre değişir. Burada her gün konu açılıyor; ev işine çocuğa yetişemiyorum diye. Bir çoğuda 30lu 20li yaşlarda kadınlar. Annemin bir arkadaşı vardı. Hemşireydi. Erken emekli oldu sonra çocuk yaptı. Bir tek çocukla ilgilendi. Sonra ikinciyi yaptı.Mis gibi baktı. En son duyduğumuzda çocuk Amerika'da bir şirkette gayet güzel bir işteydi. İkinci çocuğu ise doktor oldu. Neden? Anne çok güzel ilgilendi çünkü. Emekli maaşıyla kadın çocuklarını kaliteli okullarda okuttu mesela. Bu kadının yaptığına kim anormal diyebilir yada benim danışmanımın yaptığına? Ha bir de şu var herkes anne olmak istiyor mu? 29 yaşındayım yeni sözlendim çünkü ancak evlenecek kıvama geldim. Ancak bazı şeyleri yerine oturttum. Evlenene kadar en az 30 olacağım. Benim açımdan kayıp değil. Annemde 30da evlenmiş 32de beni doğurmuş. Okula geldiğinde bütün arkadaşlarımın ağzının suyu akardı. Yengem en küçük kuzenimi 40ında doğurdu ama çok zor bir doğum olmasına rağmen kendine iyi baktı toparladı. Her zaman yenilikleri takip eder. Kuzenimin arkadaşları kendi anne babasını dinlemez ama yengemi dinler.
İşte aynen. Ben de yazdım. Evlilik konusunda herkesin normali farklı. Evlenmek isteyen, hazır hisseden elbette evlensin. O kişiye bağlı. Kimisi evcimen olur; anaç olur. Öyle mutlu hisseder ki bunda hiçbir yanlışlık yok. Diğeri daha özgür ruhludur; kariyer ister, dünyayı gezmek ister, çocuk istemez. O da onun doğrusudur. Benim anlatmaya çalıştığım bu işlerde net bir şey söylenmemeli bence. Mesela:Prof.değilim önce kariyer diyeyim,çalışmıyorum da emekli olmayı bekliyeyim,bu söylediklerim zaten hayatımızda bazı şeyleri yerine oturtmuşsak geçerli,ki konu sahibide zaten kendini evliliğe hazır hissediyor ki istiyor,ben çalışmayı hiç düşünmedim düşünmüyorumda o yüzden 27 yaşımda değilde keşke 21 yaşımda anne olsaydım,keşke eşimle daha önce karşılaşsaydım derim hep,mesela kızım 15 yaşındayken onunla arkadaş gibi olmayı isterdim,şuan ki enerjim bile 10 sene öncekinden daha düşük,kim bilir 10 sene sonra nasıl olacam,üstelik kızım henüz 17 yaşında olmuş olacak,o yüzden şartlar uygunsa,doğru insanla karşılaşılmışsa neden ertelensin ki evlilik,insan gün gün yaşlanan bir varlık malesef....
Kıssadan hisseArkadas cevremin buyuk cogunlugu 30 lu yaslarda evlendiler, dolayisyla 34-40 yas araliginda yeni yeni anne oluyorlar. Eskidenmis o 30 yasinda yasli kadin moduna girmeler, artik ekonomik gucu olan kadinlar son derece bakimli, guzel, sagliklilar, oyle ki 40 yasindaki kadinlarla 25 yasindakilerin arasindaki yas farkini anlayamiyorum bile.
Gunumuz bir yana, bundan 60 kusur sene once annanem ilk cocugunu 20, sonuncuyu 40 yasinda dunyaya getirmis, vefat ettiginde en kucuk cocugu 50 sine yaklasmisti, bence bu kadari yetmistir ikisine de :)
Yani kızlar, asla gec degil, acele edip yanlis kararlar vermeyin.
Aynen doğru.Her insan farklıdır,istekleri heyecanlandığı şeyler farklıdır,kimisi biran evvel anne olmak ister,hormonları öyle yönlendirir onu ,kimisi de annelik hiç bana göre değil der mesela,o yüzden insanların isteklerini ve kaygılarını küçümsemek,koca meraklısı gibi göstermekde yanlış,bir kadın ruhen ve bedenen hazırsa evliliğe,anneliğe neden sürekli erteleyip bastırsın ki isteğini sırf birileri,ayy bu yaşta evlilik mi olur diyecek diye...İşte aynen. Ben de yazdım. Evlilik konusunda herkesin normali farklı. Evlenmek isteyen, hazır hisseden elbette evlensin. O kişiye bağlı. Kimisi evcimen olur; anaç olur. Öyle mutlu hisseder ki bunda hiçbir yanlışlık yok. Diğeri daha özgür ruhludur; kariyer ister, dünyayı gezmek ister, çocuk istemez. O da onun doğrusudur. Benim anlatmaya çalıştığım bu işlerde net bir şey söylenmemeli bence. Mesela:
- 30dan sonra evlenilmez. Evlenilse de mutlu olunmaz yada
-20 yaş evlilik için çok erken gibi.
Mesela benim için 20 yaş erken bir yaş. O yaşta evlenen tanıdığımda oldu. Erken evlendin demedim. Çünkü o yaş bana göre erken ona göre değil.
İkisi de hoş değil bence. Tek bir konuda taviz verilmemeli o da çocuk gelinler. Onun haricinde her yaşta evlenilir. Her yaşta da evlenilince doğru insansa karşısındaki mutlu olunur.
Aynı fikirdeyim.Aynen doğru.Her insan farklıdır,istekleri heyecanlandığı şeyler farklıdır,kimisi biran evvel anne olmak ister,hormonları öyle yönlendirir onu ,kimisi de annelik hiç bana göre değil der mesela,o yüzden insanların isteklerini ve kaygılarını küçümsemek,koca meraklısı gibi göstermekde yanlış,bir kadın ruhen ve bedenen hazırsa evliliğe,anneliğe neden sürekli erteleyip bastırsın ki isteğini sırf birileri,ayy bu yaşta evlilik mi olur diyecek diye...
Bu işler gerçekten çok zor Allah inşallah gönlümüze göre versin :)Noktanızdan virgülünüze kadar katılıyorum:)
Amiinnnn,aynı korkuları ve kaygıları yaşamış biri olarak diyorum ki,Allah isteyen bütün bekarların karşısına en kısa zamanda işte bu benim eşim diyeceği kişiyi çıkarsın ve ayağına basmayı nasip etsin :)Bu işler gerçekten çok zor Allah inşallah gönlümüze göre versin :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?