- 10 Ağustos 2020
- 554
- 529
- 18
- 33
- Konu Sahibi Birkadiningunlugu
-
- #1
Kendini suçlu hissetmene çevren sebep oluyor, çocuk sahibi olmak bizim çabamıza mı bağlı? Allah dilediğine verir, bazen imtihan eder. Maalesef kokuşmuş toplum yargıları çoğu zaman bize suçluluk duygusu veriyor, peki kendine sor, değer mi üzülmeye böyle saçma insanlar için?
Ben de şuan tedavi görüyorum, atanamadım, pandemiden dolayı işten çıkarıldım vs vs. Yani ne yapayım, insanlar neler diyor neler, hiç de umrumda değil, gerçekten değil laf olsun diye değil. Ben kendime duyduğum saygıyı milletin torba olmayan ağzı yüzünden yitirmeyi kendime layık görmüyorum, sen de öyle yap lütfen.
Ben diyorum sana, sen değerli ve önemlisin, kimsenin onayına ihtiyacın yok, lütfen buna inan.Sadece biri beni anlasın derdime ortak olsun istiyorum. Üzülme en degerli sensin desin istiyorum.
Insanları takmamaya çalışıyorum ama beceremiyorum. Sözleri zihnimin icinde dönüp duruyor
Bir de kimseden değer vermesini beklemeyin.Merhabalar
Ben 3 kez düsük yaptım. Genetik rahatsızlığım olduğunu öğrendim ama denemeye devam ettik. Doktorlar genetik tanılı tüp bebek öneriyorlar. Bunu da devlet karşılamıyor. Maddi durumumuz da orta halli. Ben çalışmıyorum şuan. Kpss ye falan girdim çalıştığım halde istediğim puanı alamadım. Bundan dolayı ve bebekleri kaybettiğimiz icin derin bir bıkkınlık icindeyim. Icimden hicbir sey yapmak gelmiyor. Kendimi suçluyorum. Benim yüzümden herkes üzülüyor diye düşünüyorum. Bu konuyu bilen birileri de bir kez mi tüp bebek yapacaksınız yani tek çocuk mu olacak gibi bir şey söyledi. Bu sacma sapan cümleyi bile icimden düşünüp duruyorum. Insanlar beni, bizi hiç anlamıyor. Çocuğumuzun olmama ihtimali, atanamamış olmam,anlaşılmamam, derdime kimsenin ortak olmaması beni fazlasıyla yordu. Depresyondayım ve çevreye karşı iyi rolü yapıyorum
Bazı şeylerden nasiptir ve kendi irademiz dışındaki şeyler yüzünden kendimizi suçlarsak hayat çekilmez bir hal alır.
Bence biraz akışına bırakın bir şeyleri ve psikolojik yardım alın.
Benimde çevrem bana çocuk deyip duruyor.
Çok istiyorsanız siz doğurun diyorum.
İnsanları susturamayacağımıza göre kulak tıkayacağız.
Daha 5 aylık evliyim ben yaşım geçiyormuş muş.
Söylenenlere takılsam 20 yaşında evlenir bakmayacağım kadar çocuk doğurup ev hanımı olmam gerekirdi.
Boşverin.
Ama şu süreçte yardım almanız iyi olur
Böyle düşününcekendime biraz daha geliyorum. Cocugumuz sagliksiz da doğabilirdi ve o zaman daha fazla üzülürdük. Her şeyde bir hayır var demek kiŞöyle düşünün ..bebekleriniz yaşasaydı sakat veya ağır hasta olsalardı ,bundan daha çok üzülürdunuz.. tevekkül edin .. 9 ay karnında taşıyıp kucağına alamayanlar yada doğdukdan sonra ölenler. sakat doğup bir ömür bakıma muhtaç olanlar var, herseyde bir hayır vardır. Bir arkadasimin tüp bebekle bile çocuğu olmadı, 8 sene sonra kendiliğinden oldu . Hayırlısını dileyin Allah'tan..etrafınızdaki bu tip sizi aşağı çekmeye çalışan insanlardan uzak durun, çünkü bunlar insanların acılarından besleniyorlar..
Yas kac? Bir ise girip para biriktirseniz olmaz mi? Genetik rahatsizliga ragmen mi denediniz onu anlamadim.
4. 5 sene once tup bebek yaptim devlet bir kismini karsiladi universite hastanesinde ona ragmen masrafli onun da otesinde celik gibi sinirlere sahip olmaniz gerek. Kendinizi toparlayip oyle deneyin yol uzun sabir gerekiyor. Ve herkese anlatmayin benim tup bebek yaptigimi 5kisi falan biliyor.yipratici bir surec allah sabir versin
Eskiden ben de her şeyi kafama takar üzülür kendimi paralardım.Yardım almayı düşünüyorum. Cevrem evlenir evlenmez aynı baskıyı bana da yaptı. Takmamaya çalışıyorum ama artık çabalarım irademin dışında kalmış, takmamayı başaramıyorum
Bunları söyleyen vardır mutlaka hayatında, bir düşün bence.Sadece biri beni anlasın derdime ortak olsun istiyorum. Üzülme en degerli sensin desin istiyorum.
Insanları takmamaya çalışıyorum ama beceremiyorum. Sözleri zihnimin icinde dönüp duruyor
Öncelikle cok gecmis olsun. Benim ablam da bir rahatsizliktan dolayi düsükler yasadi. Tedavi görüp öyle anne oldu. Psikolojik olarak nasil yipratici bir süre olduguna yakindan tanik oldum. Biz cevreye durumu belli etmedik cünkü millet cenesini tutmayi bilmiyor. Sacma sapan yorumlari engellemek adina kimse bilmedi. Kendinizi suclamanin bir anlami yok. Biliyorum söylemesi kolay. Ama önce durumu oldugu gibi kabul etmekle baslamalisiniz. Bir taraftan az da olsa para biriktirmeye calisin ve yine sinaviniza hazirlanin. Sadece olumsuzluklara odaklansaniz tabi ki bir süre sonra depresyon kacinilmaz olur. Psikolojik destek almanizi da öneririm.
28 yaşındayım. Is arıyorum uzun zamandir geri dönüş alamıyorumİnsanlar anca soruyor kendi kafasına göre de saçma sapan konuşuyor. Onları kafaya takarak boşuna kendini üzme. Yaşını bilmiyorum ama en az bir sene çalışıp para biriktirsen tüp bebek tedavisi belki alabilirsin. Üzülmekle bir şeyler değişmez en iyisi bir yandan da para biriktirip motive olmak, psikolojinin sağlam tutmaya çalışmak senin için daha iyi olur
Eskiden ben de her şeyi kafama takar üzülür kendimi paralardım.
Ama bir süre sonra öyle bir noktaya geliyorsunuz o kadar tükeniyorsunuz ki hissetmemeye başlıyorsunuz.
Bir vurdumduymazlık, umursamazlık çöküyor üstünüze.
Ben öyle hissiz bir hale geldim ki cenazelerde bile bir şey hissetmiyorum.
Ağlama, tepki olmuyor olması gereken durumlarda.
Zamanla geliyor o takmama durumu.
Kendi akrabalarımla görüşmüyorum mesela ben. Tek tük 2 kişi sadece.
Çocuk baskısı mı?
Ben doğurmak istemiyorum isteyen doğursun deyip geçiyorum.
Herkes anne olmak zorunda değil.
Herkes o sorumluluğu almak zorunda değil.
Evlilik sadece çocuk için değil.
Hayvan seviyorum ben çocukla uğraşamam deyince neler deniyor bana.
Boşverin
Ne zaman öleceğiz belli değil
Hayat kısa ve zaten zor
Daha da zorlaştırmayalım kendimize
Bunları söyleyen vardır mutlaka hayatında, bir düşün bence.
Ama sen bardağın boş tarafına bakıp olumsuz olanları çekiyorsundur belki de.
Dolu olan kısma odaklan.
Kime ne senin evinin geçiminden, çocuk yapıp yapmamandan, bir tane mi beş tane mi doğuracağından...
Hayat senin, geçim senin, vücut senin.
Sen konuş, duygularını, yaşadıklarının sana hissettirdiklerini aç eşine. Ama onunda baba olmak istediğini göz ardı etmeden. Şu süreçte sadece birbiriniz iyi gelirsiniz size.Diyenler var elbette. Ben onlara bile inanmiyorum. Yaşadıklarımı yasamadilar bilemezler diyorum. Eşim bu konuyu konusmuyor benimle. Üzmemek için bir sey yokmus gibi davranıyor biliyorum ama derdime ortak olmuyor diye düşünüyorum. Hep bardağin boş kısmını görüyorum. Bunun da farkındayım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?