- 14 Nisan 2017
- 27
- 9
- 16
- 35
Merhaba, ben üç senelik evliyim ve içimi dökecek kimse bulamadım. Çevrem bu durumumu bilsin istemedim ama içime de atmak istemiyorum. Kaynanam ah kaynanam çok öfkeliyim, sinirimi nasıl atacağım hiç bilemedim en azından burda paylaşarak rahatlarım. Ben bekarken çok ilgi manyağı olan bir ebeveyn tarafından yetiştirildiğim. Koruma içgüdüleriyle kararlarıma bile karışan, en ufak geç kalmamda panik olup felaket senaryoları kuran, iştahım olmadığında ağzıma zorla yediren bir ailem vardı ve çok bunalmıştım. Evlendiğimde ise kaynanamın ailemden pek farkı olmadığını gördüm. Tam kurtuldum derken bana öğretme çabaları yüzünden yanlışlarımı yüzüme yüzüme söyleyip yol göstermesi adına defalarca beni kırmasına sebep oluyor. kara kara düşünüp nasıl mesafe koyacağım, nasıl hayır diyeceğim dedittiriyor bana. Tencereyi dışarda unuttum bana taa öbür odadan gelip tencereyi dolaba koy ki ekşimesin diyor. Bardağı ne bilim başka bir eşyayı biryerde unuttuğumda, bak bunları ortadan kaldır ki dağılmasın. Diye diye bana birşeyler öğretme çabası ile çok bunaltıyor. Git kendin koy ben koskoca kadın olmuşum 30 yaşındayım hala ne yapmam gerektiğini öğretmeye çalışıyor, sonra artık burama kadar geldi tepki göstermeye başladım en sonunda kavga ettik, saç başa girecektik neredeyse. Kayınpeder vefat etti bu da bunalıma girdi yalnız kalamadı diye üç dört aydan beri aynı evi paylaşıyoruz. Biz de kiradan kurtulduk ama şimdi gidip gidip kuzenlerimde kalıyorum evime hiç dönmek istemiyorum. Sanki etrafımda gezen kontrolcü komutan gibi izleniyorum hissi yaşıyorum. Ay ayyyy!!!