Kızlar uzun bi yazı olacak kusura bakmayın
Öncelikle kendimden bahsedeyim. Evliyim beş senelik çocuğum yok tedavi görüyorum çalışmıyorum.
Çok gençtim kaçarak evlendim cok seviyoruz birbirimizi bir kere bile pişman olmadık Allaha çok sukur. eşimin memleketinde ailemden uzakta yaşıyoruz. Ne arkadaş ne akraba ne tanıdık kimse yok. Eşim tarafından da akrabalar üç saatlik uzakliktalar. Eşim ışte olduğu zaman evde yalnız kalıyorum. Başlarda farkında değildim ama artık bana ağır gelmeye başladığını farkediyorum. Eşimin izin günlerinde durumlar el verirse gezmeye çıkarız akrabalarimiza gideriz ama onun haricinde ne gelenim var ne gidenim. Hasta olsam kapımı çalacak iyi misin diyecek kimse yok. Çok koyuyor bu nba. Çocuğumuz da olmayınca iyice depresif bişey oluyorum ben.
Gelelim sıkıntıma.. Son birkaç aydır eşimle hiç iyi değiliz. Hergün nerdeyse bi kavga bir tartışma yaşıyoruz. Fiziksel şiddeti yok ama öyle bi psikolojik şiddet uyguluyor ki her insan kaldiramayabilir. Hareketsiz oluşumdan spor yapmayisimdan biraz kilolu oluşumdan usengec oluşumdan vs vs vs her şeyi laf ediyor. Bu soylediklerinde haklı evet, 168e 63kiloyum basenlerim var evde spor yap diyor . Arada yapıyorum ama devam edememe sıkıntım var herşeyden çok çabuk sıkılıyorum biraktigimi görünce belliydi zaten üç gün yapamazsın diyodum gibi laflar ediyor. Bunlara alıştım artık he deyip geçiyorum.
Yemek hazırlıyorum bi şey eksik olsun mesela salata yapmamış da yoğurt koymuş olayim salata yapmaya useniyon yemek yapmaya useniyon oturdugun yerden kalkmiyon gibi itamlari oluyor. Yoğurt var ya ondan koymadım deyince çok zor bişey mi salata yapmak diyor. Bu son günlerde böyle salak saçma şeylerden çok tartışır olduk artık doldum doldum taşıyorum.
Usengecim belki ya da canım yapmak istemiyor . O kadar yalnizlik hiç bir ise yaramiyorum dusuncesi çocuğum olmuyor psikolojisi beni o kadar mutsuz ediyor ki her şeyin en kolayına kacasim ya da yapmayasim geliyo. Annemin evinde tek çocuk olduğumdan sofrayı zar zor kaldirirdim kendimi çok geliştirdiğimi düşünüyorum ev hanimligi konusunda eşim bunları görmüyor.
Geçenlerde çok ciddi bi tartismamiz oldu uzerimi giyinip çantamı alıp çıkıyordum evden gecenin bi vakti. Önüme gerildi nereye diye. Gidemeyecegimi ona bağlı olmadigimi anlasın kıymet bilsin az istedim ailem her zaman arkamda çok şükür ama hep bi ezikligim var onlara karşı. Uzun süre kapı önünde direttim yollamadi özür diledi. Daha sonra gidemezsin sen gibisinden biseyler söyledi. Ben de ailemi ezip nasıl sana geldiysem seni de ezip basar giderim sen kim oluyosun ki falan dedim. Gidemezsin dedi takrar bi gün öyle bi giderim ki böyle davranmaya devam edersen ruhun bile duymaz dedim. Kendini bişey mi zannediyor anlamıyorum artık.
Benim tek görevim yemek yapmak bulaşık yıkamak ev temizlemek çamaşır yıkamak mi. Ya da hangi kadının zorunlu görevi ki bunlar. Bunları başımA kakiyor benim her tartışmada.
Laflarina beş senede o kadar vurdumduymaz oldum ki artık çoğu zoruma gitmiyor. Ama bi özelliğini kaldiramiyorum artık. Aşırı kinci. On gün önce olan biseyi ortada hicbirsey yokken gündeme getirip tartışma çıkarıyor başta alttan alıyorum eski mevzu kapatalım tadimiz kaçmasın diyorum o hala devam ediyor en sonunda ben ağlayarak sinir krizi geçiriyorum. Sakin sakin sordum bunu Daha önce neden huzurumuzu bozuyosun geçmiş gitmus meseleler için diye o anda bişey onu hatirlatiyor o zaman nasıl sinir olduğum aklıma geliyor ve geriliyorum dedi. Bende ama bu sağlıksız bişey geçmişi dizginkemeyi bilmen lazım dedim çalışırım dedi anlaştık ama hala aynı. Önceden sadece aglardim şimdi başta susmasini tadimizin kacmamasini söylüyorum o hala devam edince ben de açıyorum ağzımı. Bu sefer beni de haksız gösteriyor.
Sevgisinden ve kendi sevgimden eminim bakışları hala beni nasıl sevdiğini gösteriyor ama sadece sevgi karın doyurmuyor ki malesef . Bir hafta önceki tartışmada (yine benim daha önceki usengecliklerimden çıkmış saçma Bi tartışma dallanıp budaklandı) madem beni artık begenmiyorsun ayrıl o zaman benden kimsenin kimseye minneti yok dedim ayrilmiycam dedi ciddi bi şekilde.
Bu yaptıkları bana sağlıksız geliyor ve çok sıklaştı. Kaldıramıyorum dayanamıyorum artık. Zaten yalnizlik cocuksuzluk bir sürü hormon hapı dengemi altüst ediyor bir de o böyle yapınca çok çaresiz hissediyorum.
Anlatacak dert yanacak yardım isteyecek kimsem de yok bi akıl verin lütfen. Ben gecekten haksız miyim. Çok mu yanlisim. Kendi penceremden olayları anlattim çok sorguluyorum kendimi nerde yanlış yapıyorum diye düzeltmeye çalışıyorum kendimi ama değişen pek bişey olmuyor.
Evlilik emek fedakarlık .... isteyen bir müessese pes etmemeye çalışıyorum bunlar da geçer diyorum ama yiprandigimi hissediyorum artık. Bu arada eşim hep böyle değil iyiyken çok iyi beni mutlu etmek için elimden geleni yapar vakit ayırır kötü alışkanlıkları yok her durumda herkese karşı yanımda. Hissediyorum sevgisini ... Ama son zamanlar bu soylediklerim çok nadir oluyor mutluluktan çok tartışma huzursuzluk mutsuzluk ve gözyaşı var.
Tecrübeli ablalarim kardeşlerim yardımcı olun lütfen. Ne yapayım nasıl davranayim nasıl duzeliriz .......
Öncelikle kendimden bahsedeyim. Evliyim beş senelik çocuğum yok tedavi görüyorum çalışmıyorum.
Çok gençtim kaçarak evlendim cok seviyoruz birbirimizi bir kere bile pişman olmadık Allaha çok sukur. eşimin memleketinde ailemden uzakta yaşıyoruz. Ne arkadaş ne akraba ne tanıdık kimse yok. Eşim tarafından da akrabalar üç saatlik uzakliktalar. Eşim ışte olduğu zaman evde yalnız kalıyorum. Başlarda farkında değildim ama artık bana ağır gelmeye başladığını farkediyorum. Eşimin izin günlerinde durumlar el verirse gezmeye çıkarız akrabalarimiza gideriz ama onun haricinde ne gelenim var ne gidenim. Hasta olsam kapımı çalacak iyi misin diyecek kimse yok. Çok koyuyor bu nba. Çocuğumuz da olmayınca iyice depresif bişey oluyorum ben.
Gelelim sıkıntıma.. Son birkaç aydır eşimle hiç iyi değiliz. Hergün nerdeyse bi kavga bir tartışma yaşıyoruz. Fiziksel şiddeti yok ama öyle bi psikolojik şiddet uyguluyor ki her insan kaldiramayabilir. Hareketsiz oluşumdan spor yapmayisimdan biraz kilolu oluşumdan usengec oluşumdan vs vs vs her şeyi laf ediyor. Bu soylediklerinde haklı evet, 168e 63kiloyum basenlerim var evde spor yap diyor . Arada yapıyorum ama devam edememe sıkıntım var herşeyden çok çabuk sıkılıyorum biraktigimi görünce belliydi zaten üç gün yapamazsın diyodum gibi laflar ediyor. Bunlara alıştım artık he deyip geçiyorum.
Yemek hazırlıyorum bi şey eksik olsun mesela salata yapmamış da yoğurt koymuş olayim salata yapmaya useniyon yemek yapmaya useniyon oturdugun yerden kalkmiyon gibi itamlari oluyor. Yoğurt var ya ondan koymadım deyince çok zor bişey mi salata yapmak diyor. Bu son günlerde böyle salak saçma şeylerden çok tartışır olduk artık doldum doldum taşıyorum.
Usengecim belki ya da canım yapmak istemiyor . O kadar yalnizlik hiç bir ise yaramiyorum dusuncesi çocuğum olmuyor psikolojisi beni o kadar mutsuz ediyor ki her şeyin en kolayına kacasim ya da yapmayasim geliyo. Annemin evinde tek çocuk olduğumdan sofrayı zar zor kaldirirdim kendimi çok geliştirdiğimi düşünüyorum ev hanimligi konusunda eşim bunları görmüyor.
Geçenlerde çok ciddi bi tartismamiz oldu uzerimi giyinip çantamı alıp çıkıyordum evden gecenin bi vakti. Önüme gerildi nereye diye. Gidemeyecegimi ona bağlı olmadigimi anlasın kıymet bilsin az istedim ailem her zaman arkamda çok şükür ama hep bi ezikligim var onlara karşı. Uzun süre kapı önünde direttim yollamadi özür diledi. Daha sonra gidemezsin sen gibisinden biseyler söyledi. Ben de ailemi ezip nasıl sana geldiysem seni de ezip basar giderim sen kim oluyosun ki falan dedim. Gidemezsin dedi takrar bi gün öyle bi giderim ki böyle davranmaya devam edersen ruhun bile duymaz dedim. Kendini bişey mi zannediyor anlamıyorum artık.
Benim tek görevim yemek yapmak bulaşık yıkamak ev temizlemek çamaşır yıkamak mi. Ya da hangi kadının zorunlu görevi ki bunlar. Bunları başımA kakiyor benim her tartışmada.
Laflarina beş senede o kadar vurdumduymaz oldum ki artık çoğu zoruma gitmiyor. Ama bi özelliğini kaldiramiyorum artık. Aşırı kinci. On gün önce olan biseyi ortada hicbirsey yokken gündeme getirip tartışma çıkarıyor başta alttan alıyorum eski mevzu kapatalım tadimiz kaçmasın diyorum o hala devam ediyor en sonunda ben ağlayarak sinir krizi geçiriyorum. Sakin sakin sordum bunu Daha önce neden huzurumuzu bozuyosun geçmiş gitmus meseleler için diye o anda bişey onu hatirlatiyor o zaman nasıl sinir olduğum aklıma geliyor ve geriliyorum dedi. Bende ama bu sağlıksız bişey geçmişi dizginkemeyi bilmen lazım dedim çalışırım dedi anlaştık ama hala aynı. Önceden sadece aglardim şimdi başta susmasini tadimizin kacmamasini söylüyorum o hala devam edince ben de açıyorum ağzımı. Bu sefer beni de haksız gösteriyor.
Sevgisinden ve kendi sevgimden eminim bakışları hala beni nasıl sevdiğini gösteriyor ama sadece sevgi karın doyurmuyor ki malesef . Bir hafta önceki tartışmada (yine benim daha önceki usengecliklerimden çıkmış saçma Bi tartışma dallanıp budaklandı) madem beni artık begenmiyorsun ayrıl o zaman benden kimsenin kimseye minneti yok dedim ayrilmiycam dedi ciddi bi şekilde.
Bu yaptıkları bana sağlıksız geliyor ve çok sıklaştı. Kaldıramıyorum dayanamıyorum artık. Zaten yalnizlik cocuksuzluk bir sürü hormon hapı dengemi altüst ediyor bir de o böyle yapınca çok çaresiz hissediyorum.
Anlatacak dert yanacak yardım isteyecek kimsem de yok bi akıl verin lütfen. Ben gecekten haksız miyim. Çok mu yanlisim. Kendi penceremden olayları anlattim çok sorguluyorum kendimi nerde yanlış yapıyorum diye düzeltmeye çalışıyorum kendimi ama değişen pek bişey olmuyor.
Evlilik emek fedakarlık .... isteyen bir müessese pes etmemeye çalışıyorum bunlar da geçer diyorum ama yiprandigimi hissediyorum artık. Bu arada eşim hep böyle değil iyiyken çok iyi beni mutlu etmek için elimden geleni yapar vakit ayırır kötü alışkanlıkları yok her durumda herkese karşı yanımda. Hissediyorum sevgisini ... Ama son zamanlar bu soylediklerim çok nadir oluyor mutluluktan çok tartışma huzursuzluk mutsuzluk ve gözyaşı var.
Tecrübeli ablalarim kardeşlerim yardımcı olun lütfen. Ne yapayım nasıl davranayim nasıl duzeliriz .......
laborant im ben mesleğim dışında çalışmama izin vermiyor eşim malesef. Meslegimde de iş yok. Ben de çok istedim çok teklif ısrar ettim ama orda kıskançlık giriyor devreye ve asagilmalar başlıyor yine evin işini goremiyon milletinkini nasıl göreceksin gibisine . Dediğiniz gibi çalışmak çok iyi gelecek bana eminim ki.
