Kin tutmak mi bu?

Evet yalnızlık korkusu. Bi gün birinin bana bunu diyeceğini biliyodum. Sürekli başımı birinin omzuna yaslamak zorundaymışım gibi bir his.
Bence hayatta biraz yalnız vakit geçirmelisin sokakta yalnız yürü evde yalnız dans et sinemaya yalnız git yapabildiğin herşeyi yalnız yap. Kendini kendine ispatladığını zaman aslında kimseye ihtiyacın olmadığını hatta yalnızken daha keyifli olacağını göreceksin.
 
Bi'şey dicem bu reaksiyon neden bende de olmuyor?:KK64: Yani ne biliyim bana birisi bişey dese gülesim geliyor.:KK70: Sonra sinirlenip gidiyor. Hayır bende insanım ama:bicak:
 
Bu kincilik değil de unutamamak :) aynı dertten muzdaribim. Asla kin tutamam ya da kırgınlığı kızgınlığı uzun yaşayamam hemen gevşerim :) ama unutmam işte.. Kendimi törpülemeye çalışıyorum bu konuda. Kişisel gelişim kitaplarına ağırlık veriyorum. Bu bahsettiğimiz olay insan beynini aşırı meşgul eden ve bazen çıldırtacak duruma getiren bir olgu.

Zamanla geçer inşallah durumumuz :)
 
Affetmiş gibi gözükmeyeceksin AFFETMEYECEKSİN...

Çok samimi olduğumuz aynı zamanda eşimin amcasının oğlu olan çiftle 2 sene önce diyalogu tamamen kestim şimdi sürekli çevremizdekilerin büyükler dahil barıştırma ve araya girme çabaları var...

Benim dediğim tek şey, aramıza soğukluk girdi artık hiç bir şey eskisi gibi olmaz olamaz...

Kendimi biliyorum seninle aynı yapıya sahibiz benim içim yıllar geçse de soğumaz bana yapılan yanlışla birlikte kalemi kırar atarım ama geri dönüşü olmaz...
Sende affetmeyecektin...

Gerçi burada yapılan davranış önemli affedilecek mevzu var affedilmeyecek mevzu var, küçük şeylere kafa yormam ama çok canım sıkılmışsa affetmem...
 
Iyi aksamlar. Küçük bir örnekle gireceğim konuya ama aslında genel sorunum sinir. 3 gün önce bir arkadasimla tartıştım. Sinirle o da ben de biseyler söyledik. 3 gündür söylediği şeyleri hazmedemiyorum. Niye dedi nasıl dedi nasıl yapar, diye. Görünüşte arkadasimla durumu düzelttik. Ama benim içimde sürekli niye söyledi, artık eskisi gibi olmaz gibi düşünceler var.
Genel anlamda böyleyim. Çok detaylı düşünüyorum. Sürekli sinirli bir halim var. insanlar bana yanlış bişey yaptığında ya da soylediginde içimde bunu buyutuyorum, affetmiş gibi gözüküp affedemiyorum. 3 gündür hic bişey yapmak gelmiyor içimden bu durum yüzünden sürekli uyuma isteği var.
Özetle içimde kimseyi affedemiyorum. Sanki herşey kusursuz herkes hatasız olmaliymis gibi. Nasıl aşarım bu durumu ben ya?

Valla 13 yıllık arkadaşlığımı bitirdim bikaç saat önce.
Hiç kafana takmaya bile değmez. Aslında çoktan silme gerekiyordu ama bende böyle niye acaba diye diye sinirlerimi bozdum. En sonunda karar verdim ve bitirmek en doğrusu. Ne hissediyorsan ona göre davran eğer eskisi gibi olamayacağını düşünüyorsan sil gitsin..
 
Back
X