walla bu işe bir çare bulan varmı bilmiyorum ama iyilikten maraz doğuyor önce iyi niyetinden yapıyorsun sonra mecbumuşsun moduna sokuluyorsun ve yapmadıgında suçluluk hissine sokuyorlar iş işten geçmeden farketmen güzel ama
her gördüğünden ya sinir olursun yada ağzına bir kaşık bal sürülür bu devran böyle devam eder
bende hep böyle oluyor bu durumdanda hiç mutlu değilim
yok canım o iş öyle devam etmez. bi nokta koymak gerek.
bizim okulda yaşı büyük bi bayan var.
kendisi erzurumlu ve konyadan ev alıp buraya yerleşmişler.
sürekli ama sürekli konyalıları kötüler(böyle tiplere de sinir olurum git beğenmiyosan memleketinde yaşa, yemiyo tabi, tertemiz şehir her imkan ayaklarında)
bu yıl günde o da var olmasını hiç istemedim aslna bakarsan.
ben hürmetimden ona hep hizmette bulunurdum.
hiç de gocunmam.
ama mesela ne der biliyor musun.
"ayy şuna bi çay doldurur musun, normalde hiç sevmem birine iş buyurmayı ama şu an rahatsızım" ne hikmetse her zaman hasta, insan bu lafı 3 yıldır her oturmada her çay isterken kullanır mı? yaşın büyük veririz zaten. demogoji yapmana gerek yok ki.
neyse bununla apartmanlarımız yakın.
haftasonu sınav görevleri çıkardı.
geceden beni arardı karanfil yarın beraber gidelim.
eşim götürürdü bizi.
sonra arabamızı sattık.
hanfendi bi kere bile aramıyor karanfil nerde girceksin diye.
hep beni çaldırır kapatırdı ben de arardım.
en son eşim kızdı aramıyacaksın diye.
sonra ertesi gün ben seni aradım niye açmıyorsun diyor.
oysa çaldırıp kapatıyor.
bu yıl gün parasını 10 kişinin içinden en son veren o.
lafım yok nolcak ki 10 gün sonra verilmiş.
ama kendini her şeyi düşünen,ince düşünceli göstermeye çalışması yok mu.
evvelki yıl başka bi arkadaştaydı gün onun parasını bana verdi kendisi okula gelmiyecekti görürsen ver dedi.
ben de aldım tamam dedim.
ama arkadaşı göremedim rapor almış tatile gitmiş.
sonra beni arayıp iban numarasını verdi.
ben de gün paramı zamanında vermiştim.
bir de milletin parasını mı göndereyim nolur nolmaz gider gitmez yanlış gider.
gittim evine hem parasını hem de iban numarasını verdim.
hanfendi o gün bana bir küstü tam 1 yıl konuşmadı.
ben selamımı verdim günaha girmek istemem.
ama o konuşmadı küsmüş.
parasını gönderiversem nolcakmış.
hayatımın en rahat 1 yılı oldu.
ama noldu hem küsmedim hem de kendimi kullandırtmadım. şu an aramızda çok da seviyeli bi mesafe var. bana nasıl yaklaşması gerektiğini öğrendi.
küs değilim ve de mutluyum.