Ama bu olabilir aslında ben uyuyamıyorum mesela uzun bir kaç senelik ilişkilerimde bile e beni eve bırak hadi modunda oluyorum.
Daha ilk satilarda yanlis biseyler oldugu hissediliyor. Bilemiyorum esimle tanisinca sanki yillardir tanisiyormus gibi hissetmistim. Herseyini anlatirdi o kadar ki arkadas ortaminda yapilan esprileri anlardim cunku oncesini hep esim anlatmis olurdu. Beni hep degerli hissettirdi hala da öyle . Normal hayatta da cok iyi birisidir. Ama bana daha özenli davranir. Ve asla kendimden ayirt etmem.Bu tabiri sevmesem de bazen tam oturuyor. Bu sefer çok şeffaf davranacağım bir ilişki olacak dedim bu ilişki adı altında olmayan ama onunla gerçekten bir bağ kuralım ilişkimiz olsun diyerek bir yola çıktık.
Tanışalı 2 ay olacak. İkimizin de birbirimizi uzaktan beğeniyormuşuz ve ben ufak bir tanışma komplosu kurdum ortak arkadaşlar vs vesilesiyle tanıştık. Eflatuns beklentiye girme diyerek başladım ama beğenim o kadar kuvvetliydi ki ister istemez içsel beklentilerimle büyüdü herşey, ilişkilerde kaygılı moddayımdır bunu körelttim terapistimle okudugum kitaplarla. Fakat karşımdaki adam tam bir kaçıngan tip, yine bunlara çekildim ve şuan ne yapacağım bilmiyorum.
- İlişki ile ilgili daha ilk konuşmamızda ''ilişki'' denince ben kasılıyorum kendimi kapanda hissediyorum lütfen böyle olmasın zamanla herşey oturacak seni tanımak istiyorum güvenmek korkutsa da. diye başladı herşey. Tamam dedim güvende hissetmeyecek olacağımı bilsem de.
- Tanımak istediğini söylüyor, tüm yakın çevresiyle tanıştırdı yapılan her etkinlikte bende varım. Varım ama nasıl bir his biliyor musunuz SÜS GİBİyim. Yanındayım ama benimle iletişim yok. Grupta herkes birbirini 20 senedir tanıyor çok sağlam dostlukları var ve ben herşeye fransız kalıyorum kendimi dışta hissediyorum ve beni dahil etmek gibi bir durumu yok.
- İlk zamanlar şarkılar, tatlı cümleler, mesajlar vardı şuan 3-4 saat sonra cevap vermeler, tek kelimeyle dönüşler var.
- Yanında rahat değilim, kafamda söylemek istediğim bir şey oldugunda hayır bunu deme bence deyip kendime set çekiyorum sürekli. Çünkü beni gıcık etmek gıcık olduğumda o yüz ifadem hosuna gidiyormuş her lafı şakalı çocuk gibi.
- Cinselliği tam olarak yaşamadık yaşamam da ama bu konuda çok istekli, seni seviyorum demek için erken ama seni çok istiyorum demek onun için kolay.
- Gaza gelip instagramda story paylaştım ikimizin bir fotoğrafı, buna da o sebep oldu koymazsın ki yapmazsın ki diyerek ve insanca bir hata da olsa koydum. Tüm arkadaşlarına eflatuns bizi koydu diyerek saatlerce gülümsese de kendi bunu gerçekleştirmedi ( bu çocukça gelebilir ama beni kötü hissettirdi. )
- Bu akşam yemeğe davet ettim, işi yok biliyorum ve hala netlik belirtmedi geliyorum gelmiyorum gibi. Neden çünkü eflatuns her zaman bana müsait ve artık onu elde ettim kafasında.
-Senin bana bakabileceğini asla düşünmedim, benim peşimden kimse böyle koşmadı, sevgilim olmadı ki iletişim kurmayı bilmiyorum bana yol göster lütfen, ilişkilerim hep cinsellik üzerine oldu biriyle uyumam o iş biter giderim hemen diyor ama seninle uyuyabiliyorum gibi cümleler de duydum.
Kimseyle uğraşmak istemiyorum açıkçası yaşım 29 oldu ayaklarım yere basıyor. Arkadaşlarım hep taktikli git bu adama senin naifliğin yaramaz afedersiniz köpeklemek gerek diyorlar, bunu da yapabilir miyim bilmiyorum ? Alıştım da en kötüsü aynı şehirdeyiz hep görüşüyoruz çünkü. Ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum hiç. Konuşsam da ne konuşabilirim onu bile bilmiyorum.
Olumsuz bişey söylediğimde bak böyle yaptıgında böyle hissediyorum gibi; hep olumsuzluk hissetsem seni neden tüm çevremle tanıştırayım her yere sokayım diyor, bu bir ölçüt mü bilemedim.
Sadece kalmıyor beraber vakit geçiriyorsa bişe diyemem. Ama vakti seninle geçirmek istemiyorsa o ayrı tabi. Ben mesela çok sevdiğim sevgilim ailem yokken bende kalmak istediğinde evden kovuyodum ama çok seviyodum yani. Kendisi de kal diye çağırdığında kalmıyodum. Napim geçici kalma olaylarından hoşlanmıyorumolabilir tabi kii bilemem ki şimdi geçmişinde ne yaptı ne etti.
ama bizde şöyle aynı şehirdeyiz o ailesiyle yaşıyor ama ben yalnız, bende topu topu 3 gece kaldı. Üstelik yarın memlekete gidiyorum 1 hafta olmayacağım. Şuan arkadaşlarıyla çağırdı ama gitmedim, gelip bende kalabilir birlikte zaman geçirebilirdik.
Gözlerim parladı okurken masallah ne mutlu bi ömür sürsün bu özeniniz sevginiz kalpkalpkalpDaha ilk satilarda yanlis biseyler oldugu hissediliyor. Bilemiyorum esimle tanisinca sanki yillardir tanisiyormus gibi hissetmistim. Herseyini anlatirdi o kadar ki arkadas ortaminda yapilan esprileri anlardim cunku oncesini hep esim anlatmis olurdu. Beni hep degerli hissettirdi hala da öyle . Normal hayatta da cok iyi birisidir. Ama bana daha özenli davranir. Ve asla kendimden ayirt etmem.
Duam o ki siz de en kisa zamanda size hayir mutluluk getirecek kisiyle tanismaniz.Gözlerim parladı okurken masallah ne mutlu bi ömür sürsün bu özeniniz sevginiz kalpkalpkalp
İlk oturduğumuz gün ben de hissettimsaatlerce konuştuk, ama sadece o gün hissettim hahahhaha
Bana özenli olduğunu düşünmüyorum, bugün 3-4 saat arkadaş ortamında hep birlikteydik, ben en fazla 3-4 cümle kurmuşumdur dahil olabileceğim bişey olduğunda dahil oluyorum ama onun hiç etkisi yok, etrafa bakınıp telefonla uğraşıp durdum o kadar sıkıldım ki. İnsan der bu kız sıkıldı ben ilgileneyim o da yok.
o pişmanlık hissi bazen bana da geliyor ama geriye dönüp baktığımda ah keşke şunu kaçırmasaydım dediğim sayısı taş çatlasa 2 falandır herhalde. ilişki anlamında düşündüğümde ise hepsiyle bitmesi için haklı nedenler vardı bence. öyle ya da böyle onlar günün sonunda bitti, önüme bakmaya çalışıyorum. önüme bakma olayını aşk acısı çekerken bile yapmaya gayret ediyorum. zaten kaçınganım bi de yenilere kapıyı kapatırsam o kapıyı bi daha nasıl açarım, çok çok zor olur benim için diye düşünüyorum. bi de bu soğuma olayları da çok oluyor, ben soğuduğum zaman da üzülüyorum. bu da gol değil diye düşünüyorum. soğuyan tarafın hiç umurunda değildir gibi algılanıyor genelde ama bende tam tersi. soğuyan bensem o soğuma hissinden de hoşlanmıyorum.Aynen bende de aynı durum var, karşı tarafa güvenmeden kendimi açamıyorum ama güvenmek inanılmaz zamanımı alıyor. Ben güveneceğim derken karşı taraf soğuyabiliyor ya da ben soğuyorum baştan. Şu an ilişkimdeki kişiyle başta arkadaştık uzun süre, o yüzden onun karakterini zaten biliyordum, güveniyordum. O açıdan güzel oldu, bir de ben ayrılmak istediğimde asla bırakmadı uğraştı, ben de bu sefer hem çok yakın kac senelik arkadasımı kaybedicem hem sevgilimi diye göze alamadım. o sebeple maşallah diyeyim ilerliyor gibi bakalım. şu an yine ilişkim oldugu için mutluyum da eskiden reddettiğim, şans vermediğim kişilere bakıp da çok pişmanlık yaşadım bir ara yalnızken. Hepsi hayatlarında ilerledi güzel yerlere geldiler, güzel ilişkiler yürüttüler bense boşuna kaçmışım onlardan..
Köpekleme deyımını yeni duydum .Baxıları ondan snlıyor ama köpeklemeden anlayan bir ınsanla senın olurunun olmayacagını burdan anlıyorum .Bazen cabslamak ıstersın çabalarsın .Bazende ıcınden gelmez.Bence hiç kasma kendını .Ne dusunuyorsan anlat .Yok bole derım bole fudunur bunlar o kadar sacmakı .Neden onlar her seyı doyluyor bıze .Bu tabiri sevmesem de bazen tam oturuyor. Bu sefer çok şeffaf davranacağım bir ilişki olacak dedim bu ilişki adı altında olmayan ama onunla gerçekten bir bağ kuralım ilişkimiz olsun diyerek bir yola çıktık.
Tanışalı 2 ay olacak. İkimizin de birbirimizi uzaktan beğeniyormuşuz ve ben ufak bir tanışma komplosu kurdum ortak arkadaşlar vs vesilesiyle tanıştık. Eflatuns beklentiye girme diyerek başladım ama beğenim o kadar kuvvetliydi ki ister istemez içsel beklentilerimle büyüdü herşey, ilişkilerde kaygılı moddayımdır bunu körelttim terapistimle okudugum kitaplarla. Fakat karşımdaki adam tam bir kaçıngan tip, yine bunlara çekildim ve şuan ne yapacağım bilmiyorum.
- İlişki ile ilgili daha ilk konuşmamızda ''ilişki'' denince ben kasılıyorum kendimi kapanda hissediyorum lütfen böyle olmasın zamanla herşey oturacak seni tanımak istiyorum güvenmek korkutsa da. diye başladı herşey. Tamam dedim güvende hissetmeyecek olacağımı bilsem de.
- Tanımak istediğini söylüyor, tüm yakın çevresiyle tanıştırdı yapılan her etkinlikte bende varım. Varım ama nasıl bir his biliyor musunuz SÜS GİBİyim. Yanındayım ama benimle iletişim yok. Grupta herkes birbirini 20 senedir tanıyor çok sağlam dostlukları var ve ben herşeye fransız kalıyorum kendimi dışta hissediyorum ve beni dahil etmek gibi bir durumu yok.
- İlk zamanlar şarkılar, tatlı cümleler, mesajlar vardı şuan 3-4 saat sonra cevap vermeler, tek kelimeyle dönüşler var.
- Yanında rahat değilim, kafamda söylemek istediğim bir şey oldugunda hayır bunu deme bence deyip kendime set çekiyorum sürekli. Çünkü beni gıcık etmek gıcık olduğumda o yüz ifadem hosuna gidiyormuş her lafı şakalı çocuk gibi.
- Cinselliği tam olarak yaşamadık yaşamam da ama bu konuda çok istekli, seni seviyorum demek için erken ama seni çok istiyorum demek onun için kolay.
- Gaza gelip instagramda story paylaştım ikimizin bir fotoğrafı, buna da o sebep oldu koymazsın ki yapmazsın ki diyerek ve insanca bir hata da olsa koydum. Tüm arkadaşlarına eflatuns bizi koydu diyerek saatlerce gülümsese de kendi bunu gerçekleştirmedi ( bu çocukça gelebilir ama beni kötü hissettirdi. )
- Bu akşam yemeğe davet ettim, işi yok biliyorum ve hala netlik belirtmedi geliyorum gelmiyorum gibi. Neden çünkü eflatuns her zaman bana müsait ve artık onu elde ettim kafasında.
-Senin bana bakabileceğini asla düşünmedim, benim peşimden kimse böyle koşmadı, sevgilim olmadı ki iletişim kurmayı bilmiyorum bana yol göster lütfen, ilişkilerim hep cinsellik üzerine oldu biriyle uyumam o iş biter giderim hemen diyor ama seninle uyuyabiliyorum gibi cümleler de duydum.
Kimseyle uğraşmak istemiyorum açıkçası yaşım 29 oldu ayaklarım yere basıyor. Arkadaşlarım hep taktikli git bu adama senin naifliğin yaramaz afedersiniz köpeklemek gerek diyorlar, bunu da yapabilir miyim bilmiyorum ? Alıştım da en kötüsü aynı şehirdeyiz hep görüşüyoruz çünkü. Ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum hiç. Konuşsam da ne konuşabilirim onu bile bilmiyorum.
Olumsuz bişey söylediğimde bak böyle yaptıgında böyle hissediyorum gibi; hep olumsuzluk hissetsem seni neden tüm çevremle tanıştırayım her yere sokayım diyor, bu bir ölçüt mü bilemedim.
Kesinlikle bence de şans vermeliymişiz, ben şu an ilk kez normal ilişkideyim sanki ve geçmişte yaptığım hataları da daha net fark etmemi sağladı bu durum. Ben artık kesip atmıyorum o yönden farklıyım, hem yalnız kalma korkum var hem de kaçıyorum farkında olmadan. Sanki normal bir bağ nasıl olur bilmiyor gibiyim. Normal bir ilgi bana eskiden birine yapışmak ya da abartmak gibi gelirdi, o yüzden hep hayatıma girenler beni umursamıyorsun takmıyorsun diyorlardı. Sanki karşı tarafa sevgi göstermek kendimi küçük düşürmek gibi geliyordu istemsizce. Sende de var mı bilmiyorum ama ben mesela aşık oldum bir kez. Mesaj atardı; onunla konuşmak yerine müzik dinleyerek onunla alakalı romantik hayaller kurardım, sonra da aşık olduğum insanı saçma sapan bir nedenden terk ettim, zaten her yakınlık kurmaya çalıştığında kaçıyordum. Ki bunlar bana normal geliyordu, neyseki bu bağlanma stillerini öğrendim de artık hatalarımı fark ediyorum ama bu sefer de hata yapmayayım diye fazla taviz veriyorum sanki. Keşke küçüklüğümüzde normal bağlanma şeklini öğrenseydik...o pişmanlık hissi bazen bana da geliyor ama geriye dönüp baktığımda ah keşke şunu kaçırmasaydım dediğim sayısı taş çatlasa 2 falandır herhalde. ilişki anlamında düşündüğümde ise hepsiyle bitmesi için haklı nedenler vardı bence. öyle ya da böyle onlar günün sonunda bitti, önüme bakmaya çalışıyorum. önüme bakma olayını aşk acısı çekerken bile yapmaya gayret ediyorum. zaten kaçınganım bi de yenilere kapıyı kapatırsam o kapıyı bi daha nasıl açarım, çok çok zor olur benim için diye düşünüyorum. bi de bu soğuma olayları da çok oluyor, ben soğuduğum zaman da üzülüyorum. bu da gol değil diye düşünüyorum. soğuyan tarafın hiç umurunda değildir gibi algılanıyor genelde ama bende tam tersi. soğuyan bensem o soğuma hissinden de hoşlanmıyorum.
bizim biraz daha güvenli bağlanabilmemiz için şey lazımmış mesela, öyle ya da böyle ilişkiler kurmalı ve insanlara şans vermeliymişiz. hemen kesip atmamalıymışız. mesela ben, bununla uğraşacağıma yalnız kalırım kafam rahat olur düşüncesine aşırı kapılıyorum bi sorun yaşadığımda. ama aslında yalnız kalmamak için mücadele etmem gerekiyormuş. bir de bizim kafamızda ideal bir sevgili/eş profili varmış, ona uygun kişilerin olmasını istermişiz. benim sahiden de kafamda öyle biri var ama gerçek hayata bakınca o profile uyan kişi sayısı en azından benim yoluma çıkabilecek çemberde çok az aslındahayallerden sıyrılıp gerçeğe dönecek olursak öyle. ya inanabiliyor musun ben kendimi şu konuda bile sorguladım: wurstria sen maddiyattan mı etkileniyorsun? evet bunu da sordum kendime. çok düşündüm acaba içimdeki boşluk bu mu diye. maddiyattan kastım da işinde iyi pozisyonda, kendi ayrı evinde tek başına yaşayan, kendine yetebilen, arabası falan olan, para pul hesabı yapmayan biri. öyle yatları katları olsun, adnan ziyagil ailesine gelin gideyim kafası değil :) sonra dedim ki ya wurst, sen bunları başkasında aramaktansa çalış, çabala kendin al, kendin yap. kariyerinde yüksel, bi araba al, ailenden ayrıl tek başına yaşa. çalış, didin, iyi para kazanmaya bak. gerçekten içimdeki boşluk bu mu ve böyle dolar mı diye düşündüm ciddi ciddi. bunda bile bi tek başınalık var dikkat ettiysen. neyse çok uzattım lafı, uzmanların tavsiyesine uyup öyle ya da böyle bi flört, ilişki içine girmeye çalışıyorum, tanışıyorum insanlarla, görüşüyorum, şans veriyorum, yalnız kalmamaya çalışıyorum. böyle böyle yavaş yavaş çözebilirim belki...
bak mesela sen yapışmak gibi görüyormuşsun, bana da yapmacık geliyor. karşımdaki ilgileniyor, arıyor, soruyor, konuşmak istiyor falan belli yani bi değer veriyor ve bunu gösteriyor. önemsediği belli her halinde. ama ben bunu yapmacık buluyorum. kendi egosu için yapıyor diyorum. manipüle etmeye çalışıyor, kendine bağlamak, çekmek için yapıyormuş gibi algılıyorum. gerçek olamaz falan diyorum. bir iki kişinin yaptığı bişey olsa bu tamam belki sahiden yapay olabilirdi ama genelde böyleler. kaç oldu aynı hareketler. ya herkes mi yalancı? herkes mi yapay? gerçekten öyle hissetmese neden yapsın değil mi... çok ufak şeylerden sevdiğim insanları bırakıp gittiğim için kaybettim mesela zamanında. eve dönerken uğra bu akşam biraz demiştim bir keresinde, bakarız dedi bütün gün bekledim, geç çıkıyordu işten. saat çok geç oldu başka zaman geleyim dedi. bi kavga, bi kıyamet... ertesi gün "ben bana zaman ayırmayan insanı hayatıma almam, nokta" tavrım aynen buydu. haklı taraflarım olabilir ama belki sahiden çok yorgundu, belki çok kötü bir gün geçirdi, aslında bunları da düşünmem gerekirdi. düşünmeden kestim biletini. misal. kesip atmak derken bunu kastediyorum. e tabii karşımdaki de hemen vazgeçiyorsan sevmiyorsun o halde diye düşünüp o da vazgeçiyor. sinirlenirim her taraftan silesim gelir. bundan sonra ben de o soruyu soracağım. gerçekten problem ne, neden öyle hissettim? sorun ben miyim o mu? sorucam bundan sonra ben de kendime.Kesinlikle bence de şans vermeliymişiz, ben şu an ilk kez normal ilişkideyim sanki ve geçmişte yaptığım hataları da daha net fark etmemi sağladı bu durum. Ben artık kesip atmıyorum o yönden farklıyım, hem yalnız kalma korkum var hem de kaçıyorum farkında olmadan. Sanki normal bir bağ nasıl olur bilmiyor gibiyim. Normal bir ilgi bana eskiden birine yapışmak ya da abartmak gibi gelirdi, o yüzden hep hayatıma girenler beni umursamıyorsun takmıyorsun diyorlardı. Sanki karşı tarafa sevgi göstermek kendimi küçük düşürmek gibi geliyordu istemsizce. Sende de var mı bilmiyorum ama ben mesela aşık oldum bir kez. Mesaj atardı; onunla konuşmak yerine müzik dinleyerek onunla alakalı romantik hayaller kurardım, sonra da aşık olduğum insanı saçma sapan bir nedenden terk ettim, zaten her yakınlık kurmaya çalıştığında kaçıyordum. Ki bunlar bana normal geliyordu, neyseki bu bağlanma stillerini öğrendim de artık hatalarımı fark ediyorum ama bu sefer de hata yapmayayım diye fazla taviz veriyorum sanki. Keşke küçüklüğümüzde normal bağlanma şeklini öğrenseydik...
Ay evet benim de kafamda ideal bir profil var ve o ideal profil karşıma çıksa da beni beğenir mi bilmemEn yakışıklı, zengin ünlülerde bile bir kusur buluyorum sanki ben çok matahım gibi
Ben artık biriyle yakınlık kurmak üzereysem ve ona herhangi bir konuda sinirleniyor, soğuyorsam kendime şunu soruyorum; Gerçekten bu bir sorun mu yoksa yine ona bağlanmaktan korktuğun için kendine bahane mi üretiyorsun?
Kesinliklle flört işlerine gir bence de, hatta çok beğenmesen de karşı tarafa çok umut vermeden flört et zorla kendini. Ancak öyle gelişiyor.
O kadar uzun yazmışım ki buraya kadar okur musun bilmiyorumBu arada bana bu konuda önereceğin bir kitap varsa zevkle okurum, ben genel olarak internette araştırarak öğrendim
Aslında dediğin şeyler çok üzücü, çocukken gerçekten sevildiğimizi değer gördüğümüzü hissetmediğimiz için biri değer verince altında başka bir şey arıyoruz; samimi olduğuna sevilebileceğimize inanmıyoruz bilinçaltımızda ):bak mesela sen yapışmak gibi görüyormuşsun, bana da yapmacık geliyor. karşımdaki ilgileniyor, arıyor, soruyor, konuşmak istiyor falan belli yani bi değer veriyor ve bunu gösteriyor. önemsediği belli her halinde. ama ben bunu yapmacık buluyorum. kendi egosu için yapıyor diyorum. manipüle etmeye çalışıyor, kendine bağlamak, çekmek için yapıyormuş gibi algılıyorum. gerçek olamaz falan diyorum. bir iki kişinin yaptığı bişey olsa bu tamam belki sahiden yapay olabilirdi ama genelde böyleler. kaç oldu aynı hareketler. ya herkes mi yalancı? herkes mi yapay? gerçekten öyle hissetmese neden yapsın değil mi... çok ufak şeylerden sevdiğim insanları bırakıp gittiğim için kaybettim mesela zamanında. eve dönerken uğra bu akşam biraz demiştim bir keresinde, bakarız dedi bütün gün bekledim, geç çıkıyordu işten. saat çok geç oldu başka zaman geleyim dedi. bi kavga, bi kıyamet... ertesi gün "ben bana zaman ayırmayan insanı hayatıma almam, nokta" tavrım aynen buydu. haklı taraflarım olabilir ama belki sahiden çok yorgundu, belki çok kötü bir gün geçirdi, aslında bunları da düşünmem gerekirdi. düşünmeden kestim biletini. misal. kesip atmak derken bunu kastediyorum. e tabii karşımdaki de hemen vazgeçiyorsan sevmiyorsun o halde diye düşünüp o da vazgeçiyor. sinirlenirim her taraftan silesim gelir. bundan sonra ben de o soruyu soracağım. gerçekten problem ne, neden öyle hissettim? sorun ben miyim o mu? sorucam bundan sonra ben de kendime.
bu arada herhangi bir kitap okumadım bu konuda. yeni yeni araştırmaya başladım ben de internetten. ama kitaba da denk gelirsem sana öneririm :)
Siz en azından bi şüphe duyuyosunuz inanmıyosunuz. Ben hep inanıp kandırılıyorum. Sonra hemencik yine inanıyorum aptal gibiAslında dediğin şeyler çok üzücü, çocukken gerçekten sevildiğimizi değer gördüğümüzü hissetmediğimiz için biri değer verince altında başka bir şey arıyoruz; samimi olduğuna sevilebileceğimize inanmıyoruz bilinçaltımızda ):
Ben çoğunlukla uzaklaşmak için bahane ürettiğimi fark ettim, bence sen de bi ilişkiye başlarsan bu sefer kolay kolay vazgeçme bi dene gör, olmadı burda başlık aç ya da bana da yazabilirsin ilişkinde sorun olursa, çok abartarak yazma ama kk malum direkt ayrıl derler zaten:) Bana bi ara bi kişininki yapmacık gelmişti sonra ona soğuk davranarak telefonlarını doğru düzgün açmayarak kendimden soğuttum, bu sefer de soğudu diye demek ki yapmacıkmış gerçekten sevmiyormuş diye kendimi kandırdım Kendi kendini gerçekleştiren kehanet gibi oldu
Valla bence bunu fark etmemiz de çok güzel farkında olmadan ömür boyu böyle devam da edebilirdik...
Offf ablacım ya, okuyup geçecektim ama dayanamadım..Sayfalarca psikolojik analizden sonra yüzeysel gelecek belki ama aklı başında bir kadınsın belli ki, işsiz güçsüz, 35 yaşında hala ailesiyle yaşayan, sana flört ederken bile saygı göstermeyen bir adamla ne yapacaksın? Çok mu yakışıklı ? Ailesi çok mu zengin? Nedir yani motivasyonun? Hiç anlamadım...olabilir tabi kii bilemem ki şimdi geçmişinde ne yaptı ne etti.
ama bizde şöyle aynı şehirdeyiz o ailesiyle yaşıyor ama ben yalnız, bende topu topu 3 gece kaldı. Üstelik yarın memlekete gidiyorum 1 hafta olmayacağım. Şuan arkadaşlarıyla çağırdı ama gitmedim, gelip bende kalabilir birlikte zaman geçirebilirdik.
Offf ablacım ya, okuyup geçecektim ama dayanamadım..Aklı başında bir kadınsın belli ki, işsiz güçsüz, 35 yaşında hala ailesiyle yaşayan, sana flört ederken bile saygı göstermeyen bir adamla ne yapacaksın? Çok mu yakışıklı ? Ailesi çok mu zengin? Nedir yani motivasyonun? Hiç anlamadım...
kesinlikle katılıyorumAslında dediğin şeyler çok üzücü, çocukken gerçekten sevildiğimizi değer gördüğümüzü hissetmediğimiz için biri değer verince altında başka bir şey arıyoruz; samimi olduğuna sevilebileceğimize inanmıyoruz bilinçaltımızda ):
Ben çoğunlukla uzaklaşmak için bahane ürettiğimi fark ettim, bence sen de bi ilişkiye başlarsan bu sefer kolay kolay vazgeçme bi dene gör, olmadı burda başlık aç ya da bana da yazabilirsin ilişkinde sorun olursa, çok abartarak yazma ama kk malum direkt ayrıl derler zaten:) Bana bi ara bi kişininki yapmacık gelmişti sonra ona soğuk davranarak telefonlarını doğru düzgün açmayarak kendimden soğuttum, bu sefer de soğudu diye demek ki yapmacıkmış gerçekten sevmiyormuş diye kendimi kandırdım Kendi kendini gerçekleştiren kehanet gibi oldu
Valla bence bunu fark etmemiz de çok güzel farkında olmadan ömür boyu böyle devam da edebilirdik...
Offf ablacım ya, okuyup geçecektim ama dayanamadım..Sayfalarca psikolojik analizden sonra yüzeysel gelecek belki ama aklı başında bir kadınsın belli ki, işsiz güçsüz, 35 yaşında hala ailesiyle yaşayan, sana flört ederken bile saygı göstermeyen bir adamla ne yapacaksın? Çok mu yakışıklı ? Ailesi çok mu zengin? Nedir yani motivasyonun? Hiç anlamadım...
%100000000000000
8 sayfa çıkmış bu kadar yoruma gerek var mıydı adam sorumsuz. Ben anlayamıyorum kadınlar böyle 5 para etmez tiplerden en anlıyorKuzenim de işsiz güçsüz ama tatlıdilli mesela, flört eder hedye alır güzel güzel davranır karşıdaki kadın mutlu olur parayı falan umursamaz. Bu adamda o da yok, hem niteliksiz hem kadınlar peşinden koşsun bekliyor hasba. Kadınlar da peşinden koşup poposunu kaldırıyor işte eleman havalara giriyor
onun kafasında olayım dedim takılayım hoş zaman geçireyim böyle böyle ilişkiye döner diye düşündüm, baktım adam ilgisizleşti hoş zaman da geçiremiyoruz ki olmuyor yani ve şuan başarısızlık hissiyatıyla boğuşuyorum, içeride biraz değersizlik duygum depreşti sanırım, seni kim ne yapsın zaten sıkıcısın cümleleri beynimde yankılanıyor.
katılıyorum çok.başarısızlık mı ? aşk ilişkilerinde başarı diye bir şey olmaz ki, başarı kariyerde olur.
ayrıca zaman bile geçiremiyorsanız beraber demek ki ortak bir paydanız yok. olsa ve adam da bunu görse beraber bir şeyler yapmak için plan yapar, zamanını ona göre organize eder.
anladığım kadarıyla kendinizi değerli hissetmek için başkasının ilgisini çekmeniz gerektiğini düşünüyorsunuz, bunun için de hedefe odaklanıp elde etmek için çabalıyorsunuz. bu durumda sizin de bu kişiyi aman aman beğenip ondan hoşlandığınızı pek sanmıyorum ben.
çözümü ilişkide değil de kendi iç dünyanızı iyileştirmekte arasanız daha mutlu olursunuz belki.
katılıyorum çok.
başkasının verdiği değer ile değerli hissedeceksek çok zor valla. elin insanı bugün el üstünde tutar yarın yerin dibine sokar.
ben de ne zaman hüsrana uğrasam kendimi çok başarısız hissediyorum. herkesin ilişkisi var bi benim yok gibi geliyor. sanki herkes bu konuda çok şanslı ve çok mutlu, bi ben beceremiyorum gibi geliyor. halbuki öyle değil benim de başkalarına göre iyi olan ve başkalarının özendiği pek çok şeyim var hayatımda. ama o olumsuzluk çukuruna düştüğümüzde elimizdeki değerli şeylerin kıymetini bilmiyoruz.
ben mesela uzun süre yalnız olduğumda hiç değersiz hissetme gibi sorunlarım olmuyor. kimseyi de kendimle kıyaslamıyorum. onun ilişkisi var benim yok tarzı kafalara girmiyorum. ama ne zaman ki hayatıma biri dahil olmaya başlıyor, işler eğer istediğim gibi gitmezse o değersizlik hissi bana da çöküyor. eee hani uzun süre yalnızdım, hiç böyle hissetmiyorum neden "biri" dahil olunca işin içine böyle hissetmeye başlıyorum? mesela yani. çözümü kendimizde aramaktan başka yol yok gibime geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?