Kişilik kazanamamak

P

Plutonn0508

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Şubat 2018
343
182
33
Hayırlı ramazanlar. Ben öncelikle belirtmek istiyorum burda anlamsız çok konu açtım. Bir türlü iyileşemiyorum. Bir teşhis konulacak kadar hasta mıyım, o yüzden mi hep aynıyım bilmiyorum. Ben doğuştan sessiz, aşırı derecede utangaçtı. Bebekken de böyleymişim. Hareketli bi bebek değilmişim. Benim yapımda insanla hayatım boyunca hiç karşılaşmadım. Herkes hep cin gibiydi. Ortamın en farklı, göze batan, niye böylesin denilip tuhaf bakışlara maruz kalan hep ben oldum. İlk okulda, lisede, üniversitede hep işkence çektim. Her gün ağlaya ağlaya okula gittim. İşkence çekerek okudum. Yaşamayan anlayamaz, basit gelir. Çevremdeki herkese basit geldi çünkü. Bir iki kez psikiyatriste gittim onlara da basit geldiğini hissettim. Ben anlattıkça çevren gibi olmak zorunda değilsin gibi şeyler söylediler ilk muayene olmaya gittiğimde. Bu bnim bitmeyn ~kabusum, hayat sorunum.

Ben okul hayatım bittikten iki yıl sonra çalışmaya başlayabildim. Çok uzak bir şehirdeyim. Ailemden uzakta olmaya dayanamıyorum, bırakıp gitmenin yollarını arayıp duruyorum kendi içimde. İş yerinde benimle aynı zamanda başlayan kisilere buyuk sorumluluklar verilmeye başlandığı halde bir iki aydır, bana verilmiyor. İş yerinde dalga geçiliyorum. Küçük görülüyorum. Çocuk muamelesi oluyor. 25 yaşındayım bu arada. Yapamıyorum diye istifa etmeyi düşünüyorum artık. Boğuluyorum dayanamıyorum artık. Zoruma gidiyor. Kişiliği oluşmamış olmak, konuşamamak. Memleketime gidip orda mucize eseri iş bulsam, çünkü bana iş bile vermezler özeller, orda da bu şekilde olacam. İnsanları suçlamıyorum. Böyle olmak benim suçum. Bu kişilikle daha fazla nefes alamıyorum. Resmen psikolojik değil fiziksel olarak nefes alamıyorum. İnsanlarla konuşmaya korkuyorum. Kendimden nefret ediyorum.
 
Insanlar herkese aynisini yapiyor. Ben utangaç sayilmam, ruh halime göre bazen pısarım ama bazen de carcar konuşurum. Isimi de fena yapmam ama bana da aynısı yapılıyor. Ise yürüyerek gidip geliyorum yolda taktığım kulaklıkla bile dalga geçiliyor. Garip bir insan değilim bana göre, yeri gelince susarım yeri gelince muhabbet de ederim sürekli bana SEN NEDEN BÖYLESİN diye soruluyor. Oysaki son derece normal, ortalama bir insanım. Is yerindeki kadinlar mutfakta toplanir konusurlar ben davet edilmen misal, mutfağa girecek olsam konuya asla dahil edilmem. Bakimliyim, iyi giyinirim, makyajıma kremime dikkat ederim yine de sen hiç kendine bakmıyorsun diye küçümserler. Oysaki öyle biri olmadığımı biliyorum. Insanların senin yerine karar vermesine izin verme. Isinle ilgili bol bol oku kendine güvenin gelir. Biraz kisisel gelisimle ilgili kaliteli kitaplar oku. Cok ozleyince anneni kardeslerini cagir bikac gün yanina.
 
Seninki kişiliksizlik değil ki sosyal fobi gibi bir şey. Psikiyatri değil de bir de psikoloğu deneyin
 
Kendinize acımasızsiniz ve psikolojik şiddet yapiyorsunuz bence.. neden kendinize bu kadar yükleniyorsunuz..kimse gibi olmak gibi derdiniz niye var. herkes car car konuşmak zorunda degil. kendinize deger verin..neden vermiyorsunuz bu soruya önce bi cevap bulmak gerek
 
İş yerinde benimle aynı zamanda başlayanlara büyük sorumluluk veriliyor bana verilmiyor bunun nedeni de böyle Bi insan olmam biliyorum.
 
Aileme bağımlı kişilik olduğumu farkettim dayanamıyorum hurda daha fazla annemi de tersler oldum konuşmak istemiyorum artık onunla da arayınca. Onların yüzünden bu haldeyim diye terslediğim için de pişman değilim. Terlemem de telefonu kapatmaya çalışıyorum. İki dakika anca konuşuyorum. Sonra da ağlıyorum kapatınca. Hep napıyor acaba diye düşünüyorum.
 
Kendinize haksızlık etmeyin. İnsanların sizin hakkınızda ne düşündüğünü umursamamaya başladığınız zaman tüm bu düşüncelerinizin kaybolduğunu görürsünüz. İnsanlar acımasızdır, sizi hassas noktalarınızdan vururlar ve ordan yürürler, sizi ezerler. Bunu herkese yaparlar. Böyle hissetmeyin bence. Terapiste falan gidin. Kendinize acımayın lütfen.
 

Onun çaresi var. İşinde birkaç yıl deneyim kazanıp ailenin yaşadığı bölgedeki yakın bir ile taşınabilirsin. Mesafe birkaç saate düşerse her hafta sonu gidip onları görebilirsin. Kendini bu kadar yıpratacağına birkaç ay daha deneyim kazanıp dönmeye çalış. Hedefin ve planın olursa hayata daha olumlu yaklaşırsın
 
biraz acimasizca olacak yorumum ama sizin kendinize yaptiginizdan daha acimasiz olmayacak.25 yasina gelmissiniz bi isiniz var ne emeklerle kim bilir bu ise girdiniz.kimsenin hayati mukemmel gitmiyor herkesin bi derdi var.bi koseye cekilip ben pes ediyorum demekle olsaydi bin defa pes ederdim.hepimizin icinde korkak urkek bi kisilik var.onemli olan onu durdurmak.silkelenin kendinize gelin hersey sizde baslar.yarin ilk once bi psikologa gidin.sizinki sosyla fobi bunun tedavisi var.isterseniz yenebilirsiniz yoksa hayatinizin sonuna kadar uzaktan izlersiniz hayati.
 
Ama işte başarılı olamıyorum benle aynı zamanda başlayanlar kıdemli gibi görevlendiriliyor ama ben öyle olamıyorum Yani başarılı olsam dediğiniz doğru ama böyle işkence çekiyorum
 
Psikolog haftalar sonrasına randevu veriliyor
 
Plutonn0508 .!.:
Ama işte başarılı olamıyorum benle aynı zamanda başlayanlar kıdemli gibi görevlendiriliyor ama ben öyle olamıyorum Yani başarılı olsam dediğiniz doğru ama böyle işkence çekiyorum
Genişletmek için tıkla...

İşim denetimle ilgili, yani yapılmış işler düzgün yapılmış mı diye bakıyoruz, Sadece tek ille sınırlı değiliz çeşitli bölgelerden çeşitli firmalarla çalışıyoruz. Şunun garantisini verebilirim bu ülkede kimse yaptığı işi yapmayı bilmiyor. Herkes görüntüde deneyimli. İşte sana herkes gibi olmak için bir fırsat, tek yapman gereken diğer herkes gibi kağıt üstünde deneyim kazanmak. Bunun da bahanesi yok artık. Her sabah işe gidip her akşam döneceksin, tek yapman gereken bu. Ayrıca yineliyorum işinle ilgili okumak artı excell bilmek zaten seni bir sürü insanın üstüne taşır.
 


Once herkesi affet zor ama affetmekle basla sonra kendini affet.
Iyi hissetmek isimli kitap var david burns adinda psikiyatristin bunu oku. Cok faydasini goreceksin. Boyle hissetmenin tek nedeni dusuncelerin. tamamen tersini dusun, nefret ediyorum degil kendimi seviyorum demelisin. Ben de sessizdim konusurken titrerdim bunlarin sebebi o an dusundugun olumsuz dusunceler. Sonra astim bunu.
Onceki konunda da soyledim isin var sukret buna. Cesitli egitimler al digerlerinden one gecebilirsin. Cogu kisi yalakalikla one geciyor bunlari goz ardi et.
 
Köpek beslemeni tavsiye ederim. Yavru bir köpek sahipenebilirsin. Gerçekten bir canlının seni koşulsuz sevmesi çok güzel bir his tavsiye ederim
 
insanlar işlerini iyi yaptıgından değil agzı iyi laf yaptıgından kıdem kazanır.Bence sen birçoguna göre iyi iş yapıyosun ama kendini satmayı bilmiyosun , yıldız meselesi boşver hem ailene bagımlı olsan kalkıp başka yere gitmezsin bu bile senin güçlü oldugunu gösterir
 
Ben insanlara sevimli gelmiyorum kişiliğim yüzünden bu yüzden işte de sorumluluk verilmiyor diğerleri gibi.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
I
  • Kilitli
Hiç mi sevilmedim yoksa bu adam kaçıngan bağlanan bir korkak mıydı?
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
freya_
F
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
231
Görüntüleme
31K
biranliknefes
N
Yine aile konusu
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Birgaripinsan
X
Akıl sağlığınızla suçlandığınızda çevrenize iyi bakın
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
16K
123gulcin
1
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…