Kendini oldugun gibi kabul et. kisiliginden utanman gereken bir sey yok. Keske sen degil de insanlar kotuluklerinden korksalar. Karsidakini dusunmeden konusuyorlar ego tatmini icin. Igreniyorum bu tip kisilerdenBen korkuyorum bu sözleri duyunca çok korkuyorum kişiliğimi yine gösterdim diye.
Bugün iş yerinde bizden sorumlu kişiye beni tek başıma sorumluluk alacağım yerlere yazacak mısınız diye sordum. Hani demiştim ya benle aynı gün başlayan herkese sorumluluk verilirken bana verilmiyor diye. Onlara iki aydır verilen sorumluluklar.
Yazacam dedi. Tamam dedim sevinir gibi oldum. Ben tam çıkarken inşallah dedi imalı şekilde. Bekledim. Sana bağlı dedi. Sen biraz çaba göster dedi. Sen ben çaba göstermiyormuşum gibi. Sen tamam olduğunda yazıyorum dedi. Anladın mi ne demek istediğimi dedi. Anladım dedim. Çıktım. O kadar çok ağladım ki ağlamaktan karnım ağrıdı. İstifa etmekten başka çarem kalmadı. O kadar zaman onlar yapabiliyor da ben mi yapamıyorum o yüzden mi böyle diye kendi kendimi yedim bitirdim üzülmekten. Ve bugün sorduğum için gerçekten yapamadığım için olduğunu öğrendim. Aylardır gururum kırılıyor motivasyonum bozuluyordu. Bugün darmadağın oldum. Zaten her gün saf duruyorsun özgüvensiz duruyorsun sen niye böylesin diye durup dururken laf sokan insanlar ve bu işkence. Ben hayata yenik başlamışım bir kere. Kaybettim.
Bu ikinci yerim ilk yerimde nasılsam burda da öyle oldum. Bir faydası yok ki üçüncü yerde de aynı olacam. Teşekkür ederim. Ama benim bu hayatta yapabileceğim Bi iş yok onu anladım çünkü kişilik özelliklerim yüzünden. Yeni bir yere gidip yine başka başka insanlardan aynı sözleri duymaya aynı bakışlara maruz kalmaya gücüm yok yer değiştirme talebinde bulunduğum en üst yönetimdeki kişi bile seni şuraya gönderiyorum ama sen biraz canlı diyerek göndermişti beni. O kadar çaresizim ki.Bir tane olay yasadin diye her sey bitmis degil. Oradaki yerini degistiremez misin?
O konusmada 'onlar yapabiliyor ben yapamiyor muyum' diye direkt sormaliydin. Hakkini ara yani. Sanirim hemsirelikti isin okumus simdiye kadar yapmissin olumsuz dusunme. Dedigim gibi yerini degistir yeni insanlar tani
Bu ikinci yerim ilk yerimde nasılsam burda da öyle oldum. Bir faydası yok ki üçüncü yerde de aynı olacam. Teşekkür ederim. Ama benim bu hayatta yapabileceğim Bi iş yok onu anladım çünkü kişilik özelliklerim yüzünden. Yeni bir yere gidip yine başka başka insanlardan aynı sözleri duymaya aynı bakışlara maruz kalmaya gücüm yok yer değiştirme talebinde bulunduğum en üst yönetimdeki kişi bile seni şuraya gönderiyorum ama sen biraz canlı diyerek göndermişti beni. O kadar çaresizim ki.
Teşekkür ederim beni kimse anlamıyor diyordum aynı şeyleri yaşayan varmış herkese kolay geliyor değiş demek ne kadar acı çekiyorum şu an ağlamaktan gözlerim şişti açamıyorumCanim degisemezsin bu saatten sonra.ben de senin gibiyim bana hep sessiz sakinsin neden boylesin hic konusmuyorsun falan diyolarlar.onceleri cok takardim ben neden boyleyim diye.kendimi degistirmeye calistim cabaladim ama baktim yine ayniyim.bence insanin kisiligi biraz cocuklukta ailenin yetistirme tarzindan geliyor kesinlikle.mesela benim annem sen yapamazsin ver ben yaparim diyen bir insan.ben de biraz annemin bu tavirlarindan bu sekilde oldugunu dusunuyorum.sessiz sakin olmak insanin yasamini olumsuz etkiliyor bu bi gercek.gecen ay satis danismani olarak bi ise baslamistim işimde de basariliydim ama sessiz sakin biri oldugum icin isten cikarildim patron sessiz insani sevmiyormusum.ben bunu duydugumda o kadar moralim bozulmustu ki hala da aklima gelince içim icimi yiyor uzuluyorum.ama bu benim suçum degil benim yapım bu kendimi degistiremiyorum.seni cok iyi anliyorum bu konuda
Çok teşekkür ederim ama bunlar benim hayat boyu beni ilk gören ya da tanıyan her insandan duyduğum sözler Bu yüzden her alanda geri kaldım okul yıllarım ev yaşamım akraba ilişkilerim hep işkence gibi oldu oluyor da. İşte de böyle olduHicbir seyde bu kadar emin olma 3. yerinde belki daha mutlu olacaksin.Buradaki kisiler onyargili gibi gorundu bana o yuzden degistir dedim. Denemekten bir sey kaybetmezsin. Psikologa gidiyor musun? Gidemiyorsan onceki mesajlarda dedigim kitabi mutlaka edin. O kitapta bu dusunce sekline falcilik diyor.
Tekrar okumak istiyordum kitabi sayende basladim :))
Ben seni cok iyi cok iyi anliyorum.cunku hayatim boyunca bi tür seylere ben de maruz kaldim malesef.bi de sirf sessiz oldugum icin isten cikardiklarinda o kadar zoruma gitti ki.bi de akrabalar arasinda nile cok saf sessiz duruyor falan diyolarmis.bunlari duymak bile bana cok aci veriyor ya bilmiyorum.ama sana tavsiyem karakterine yakin insanlarla yakinlik kur.ben oyle yapiyorum.bi ortama girdigimde ben gibi olan insanla yakinlik kurmaya calisiyorum.onlar en azindan diger insanlar gibi acimasiz olmuyorlar o kadarTeşekkür ederim beni kimse anlamıyor diyordum aynı şeyleri yaşayan varmış herkese kolay geliyor değiş demek ne kadar acı çekiyorum şu an ağlamaktan gözlerim şişti açamıyorum
Gecmis gecmiste kaldi o zaman her kotu tecrubesi olan hayati biraksin. Ben de yanlis secimle yanlis bolum okudum issizim oyle guzel de gecmedi okul yillarim. Napayim kendimi atayim mi bi yerlerden. Artik planli olmaya calisiyorum. Basari hikayelerine bak, kac kez reddedilip gene de vazgecmeyip cok iyi yerde olan insanlar var.Çok teşekkür ederim ama bunlar benim hayat boyu beni ilk gören ya da tanıyan her insandan duyduğum sözler Bu yüzden her alanda geri kaldım okul yıllarım ev yaşamım akraba ilişkilerim hep işkence gibi oldu oluyor da. İşte de böyle oldu
Çok teşekkür ederim ama bunlar benim hayat boyu beni ilk gören ya da tanıyan her insandan duyduğum sözler Bu yüzden her alanda geri kaldım okul yıllarım ev yaşamım akraba ilişkilerim hep işkence gibi oldu oluyor da. İşte de böyle oldu
Biliyorum ağlamanın bir faydası yok üzülmenin de Teşekkür ederimYa benim yuzume karsi gecen yil hic akilli hic caliskan hic guzel bi goruntun yok, seni ise alamam dedi bir adam. Aradan bir hafta gecmeden bari babamin yaninda calisayim dedim sonra anneme anlattim bu konuyu babamin yaninda geceyim diye onceden bir mesele yasamistik bununla ilgili annem bana zavallisin, karaktersizsin falan dedi. Bunlari duydugunda neredeyse 30 yasindaydim ve senelerdir issizdim. Hayatta en buyuk dert seninkiymis gibi davranirsan kendi kendini asagi cekersin. Simdi iyiki o gecen yilki is olmamis diyorum. Herkesin basina korkunc seyler geliyor. Bikac gun aglayip ayaklanip hayatimiza bakiyoruz. Aglmak cok da ekstrem bir durum degil yani
Haklısınız teşekkür ederimGecmis gecmiste kaldi o zaman her kotu tecrubesi olan hayati biraksin. Ben de yanlis secimle yanlis bolum okudum issizim oyle guzel de gecmedi okul yillarim. Napayim kendimi atayim mi bi yerlerden. Artik planli olmaya calisiyorum. Basari hikayelerine bak, kac kez reddedilip gene de vazgecmeyip cok iyi yerde olan insanlar var.
İnsanin kendini anlayan birinin olması çok güzel bir şey teşekkür ederimBen seni cok iyi cok iyi anliyorum.cunku hayatim boyunca bi tür seylere ben de maruz kaldim malesef.bi de sirf sessiz oldugum icin isten cikardiklarinda o kadar zoruma gitti ki.bi de akrabalar arasinda nile cok saf sessiz duruyor falan diyolarmis.bunlari duymak bile bana cok aci veriyor ya bilmiyorum.ama sana tavsiyem karakterine yakin insanlarla yakinlik kur.ben oyle yapiyorum.bi ortama girdigimde ben gibi olan insanla yakinlik kurmaya calisiyorum.onlar en azindan diger insanlar gibi acimasiz olmuyorlar o kadar
Sessiz olursun ama mal gibi duramazsın saf durmazsın. Sessizliğin sorun olmaz. Benim durumum sessizlikten öte. Keşke sadece sessiz olsam. Böyle tepkiler almam normal mi yani. Bunlar daha dün yaşadığım şeyler ben hala aynı iş yerindeyim. Sizin Zorunuz gitmez miydi bunlar. Böyle yaşının insanı olamamak. Sessiz insan çok gördüm ama pısırık özgüvensiz duranı hiç görmedim ben o dediğim kişiden başka.
Ben bunları konuşmayı beceremem bana da sorumluluk verecek misiniz derken bile ezik ezik ağzımda geveleyerek dedimBir sey dicem Plüton. Sen simdi bana da sorumluluk verecek misiniz demekle cok iyi etmişsin ya. Bu güzel bir adim cok takdir ettim seni.
Şimdi ikinci adim olarak şunu yapabilirsin. Simdi meslegin nedir hemşirelik mi? (Yukarda biri yazmis) yani hemşirelik ile sessiz olmanın ne alakası var. Sen gidip sorabilirsin bence merhaba hani bana geliştirmem gereken şeyler olduğunu söylediniz dun sizden destek almak için geldim neyi geliştirebilirim mesela şunu şunu yapabiliyorum şunu öğrendim acaba yeterince gosteremiyor muyum diye sor bence.
Eğer çok ozguvensizsin derlerse lafi yine ise getir bunun işini nasıl etkilediğini çalışmanda neleri değiştirebileceğini sor ve işle ilgili yorumlara kulak as.
Bunu yapmaya hakkın var ve yapabileceğine inaniyorum sadece çok iyimser ve yapıcı görün. Belki de güzel tavsiyeler verirler iş ile ilgili. Ve sakin üzülme tamam mi. Hepimiz işle ilgili strese giriyoruz ben de yeni konu açtım ki senden 5 yaş yaşlıyım ama bunlar gelip geçici tamam mı senin ruh sağlığından önemli degil.
Hatta bu şekilde işle ilgili geri bildirim istemen bence gayret iyi profesyonel bir şey olur. Bir dene derim. Baktın bel altı vuran insanlarmis en kötü istifa edersin. Ama kişisel alma sakın işle ilgili yorumları.
Psikiyatri bence her zaman çözüm değil. En iyisi uzman bir psikolog ile terapi yapmakHayırlı ramazanlar. Ben öncelikle belirtmek istiyorum burda anlamsız çok konu açtım. Bir türlü iyileşemiyorum. Bir teşhis konulacak kadar hasta mıyım, o yüzden mi hep aynıyım bilmiyorum. Ben doğuştan sessiz, aşırı derecede utangaçtı. Bebekken de böyleymişim. Hareketli bi bebek değilmişim. Benim yapımda insanla hayatım boyunca hiç karşılaşmadım. Herkes hep cin gibiydi. Ortamın en farklı, göze batan, niye böylesin denilip tuhaf bakışlara maruz kalan hep ben oldum. İlk okulda, lisede, üniversitede hep işkence çektim. Her gün ağlaya ağlaya okula gittim. İşkence çekerek okudum. Yaşamayan anlayamaz, basit gelir. Çevremdeki herkese basit geldi çünkü. Bir iki kez psikiyatriste gittim onlara da basit geldiğini hissettim. Ben anlattıkça çevren gibi olmak zorunda değilsin gibi şeyler söylediler ilk muayene olmaya gittiğimde. Bu bnim bitmeyn ~kabusum, hayat sorunum.
Ben okul hayatım bittikten iki yıl sonra çalışmaya başlayabildim. Çok uzak bir şehirdeyim. Ailemden uzakta olmaya dayanamıyorum, bırakıp gitmenin yollarını arayıp duruyorum kendi içimde. İş yerinde benimle aynı zamanda başlayan kisilere buyuk sorumluluklar verilmeye başlandığı halde bir iki aydır, bana verilmiyor. İş yerinde dalga geçiliyorum. Küçük görülüyorum. Çocuk muamelesi oluyor. 25 yaşındayım bu arada. Yapamıyorum diye istifa etmeyi düşünüyorum artık. Boğuluyorum dayanamıyorum artık. Zoruma gidiyor. Kişiliği oluşmamış olmak, konuşamamak. Memleketime gidip orda mucize eseri iş bulsam, çünkü bana iş bile vermezler özeller, orda da bu şekilde olacam. İnsanları suçlamıyorum. Böyle olmak benim suçum. Bu kişilikle daha fazla nefes alamıyorum. Resmen psikolojik değil fiziksel olarak nefes alamıyorum. İnsanlarla konuşmaya korkuyorum. Kendimden nefret ediyorum.
Ben bunları konuşmayı beceremem bana da sorumluluk verecek misiniz derken bile ezik ezik ağzımda geveleyerek dedim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?