29 yaşındayım. Çok dolu dolu bir aşk hayatım oldu ama hiç kiskanclik yasamadim ya.
Bilmiyorum. Kıskanmak değil de , hoşuma gitmeyen durumlar olduğunda da genelde esprili bir dille söylerim.
mesela (eski) sevgilimin beş yıldır görmediği eski bir yakın arkadaşı aniden ortaya çıkıp bir bahaneyle evine çağırmıştı. Sanırım bizim bulduğumuz bir kediyi sahiplenecekti,o vesileydi. Geçmiş zaman unuttum. O zmaan mesela eski sevgilim sabahtan kızın evine gitmişti, saat 3-4 olmuşken hala 'annesi sütlaç yaptı kaldım, köfte kizartti bekledim' falan deyince bozulup espriye vurup rahatsızlığımi dile getirmiştim. Ama dalga geçer şekilde.
Daha sonrasında kız benle arkadaş oldu,bende falan kaldı hatta


rahatsız olacağım bir durum kalmadı.
Benim sevgilim beni birinden kiskanirsa da (ki hiç huyları değildir) mümkünse fikrini kendine saklasın isterim. Salak değilim ya,benden hoslanan insani anlıyorum elbet. Eğer buna rağmen arkadasligimi surduruyorsam sevgilimin o çocuğu kıskanıp bana çatması -gorusme demesi falan degil beni terketmesi gerekir. Bence doğru olan budur.