tebrik ederim arkadaşım, bende seninle aynı kaderi paylaştım ne yazıkki,belki senden biraz daha fazla şeyler yaşadım.haklıyken haksız duruma düşürmelermi, iftiralarmı, dünya kadar onun borcuyla işsiz kalmalarmı, ailemin anlayışsızlığımı, neler neler... bunlar sözle çok kolay anlatılabiliyor belki ama o zaman nefes bile alamıyordum. ama yılmadım, herşeyden önce kendimi sevdim, "kim için üzüyorum kendimi,benden değerli ne var" dedim hayata tutundum. şimdi 2 aylık evliyim, hayatımda tanıdığım en muhteşem adamla. mutluluk, huzur diye bişey varsa hayatta onun sahibi benim:)