Algernon'a çiçekler bitti...
Uzum zamandır alıp içime sokasım gelen ilk kitap. 7 yıldır bende hala kedimin mezarına çiçekler koyuyorum o yüzden Charlie yi kendime yakın hissettim. Akıl insana hayatta verilmiş en büyük lütuf, o yüzden bir şükrümüz olmalı, hayatımızı değersiz şeylerle tüketip durma gafletinden kurtulmalıyız artık. Güzel bir kitaptı ama beyaz pudra topu gibi duran algernon nedense gitmiyor gözlerimden, hayalimde beliren algernondan bembeyaz oğluma akıyor düşüncelerim, bir tür seçicilik bu sanırım ya da pisi oğlumu çok özledim bilemiyorum net değil duygularım. Velhasıl güzel bir kitaptı, Charlie algernon' u unutmadı, sevgi çok şeye kadir, okumama vesile olan herkese teşekkür ederim.
