Normalde erkenden uyurum, bu saate kadar uyuyamadim bugun. Ergen bir kiz da degilim ama hala ailemin soylediklerini takiyorum, keske takmasam. Cok denedim ama olmuyor..
Bugun annem,babam ben oturduk. Bir arkadasiyla konusmus. Benimle yasit kizi var. En son o da ben de sinava girdik. O benden daha dusuk aldi ama ikimiz de tercih yapamadik. Durup dururken senin ondan yuksek alman fark etmez, ikiniz de tercih yapamadiniz sonucta, en azindan o dusuncelerini babasiyla paylasiyor (ben onunla konusunca ne dersem diyim tersine inat ediyor, bisey konusulmuyor kendisiyle ama ben yine de konusuyorum cok sik olmasa da). annem de ben de benim de paylastigimi soyledik, karsi ciktik. ben bu sinavda daha iyi alacagimi, iddiaya bile girebilecegimizi soyledim. O da senin neyin var ki neyine iddiaya gireceksin? dedi alayli bir bicimde. sonra annemle kardesim hakkinda konustu, sinava calismadigi baba parasiyla sefa surdugunu soyledi. o an bisey diyemedim. sonra konu sehir secimlerine meslekle alakali konulara geldi. ne desem zitlasiyor. sanki soyledigim her sey ona inatmis gibi algiliyor. sonunda ikimizin de basi agridi sinirden ve odalara dagildik.
bunlar aslinda babamin yumusamis halleri, en son birbirimize girdigimiz ve ben bi anda aglamaya basladigim icin laflarinin cogunu kendine sakliyor artik
hayir dusunuyorum, ben hayatim boyunca bircok sinava girdim ama hic babamin beni destekleyip motive ettigini hatirlamiyorum. cogu zaman sanki benim yapamayacagima inaniyor ama ben ona kanitliyormusum gibi hissettirdi
o basarisiz oldugum sinavda birden fark ettim ki ben sinav icin hic uzulmuyorum, tum hayati etkilenecek olan benim meslege baslayamayacak olan benim ama babamin bana yapacagi tavri takmaktan bunlara uzulmeye sira gelmiyor. yine bana neler diyecek. yine bana aylarca surat yapacak. yine beni her 2 gorusunden birinde laf sokacak..
bunlari neden yazdim bilmiyorum, sanirim sadece icimi dokmek istedim
Bugun annem,babam ben oturduk. Bir arkadasiyla konusmus. Benimle yasit kizi var. En son o da ben de sinava girdik. O benden daha dusuk aldi ama ikimiz de tercih yapamadik. Durup dururken senin ondan yuksek alman fark etmez, ikiniz de tercih yapamadiniz sonucta, en azindan o dusuncelerini babasiyla paylasiyor (ben onunla konusunca ne dersem diyim tersine inat ediyor, bisey konusulmuyor kendisiyle ama ben yine de konusuyorum cok sik olmasa da). annem de ben de benim de paylastigimi soyledik, karsi ciktik. ben bu sinavda daha iyi alacagimi, iddiaya bile girebilecegimizi soyledim. O da senin neyin var ki neyine iddiaya gireceksin? dedi alayli bir bicimde. sonra annemle kardesim hakkinda konustu, sinava calismadigi baba parasiyla sefa surdugunu soyledi. o an bisey diyemedim. sonra konu sehir secimlerine meslekle alakali konulara geldi. ne desem zitlasiyor. sanki soyledigim her sey ona inatmis gibi algiliyor. sonunda ikimizin de basi agridi sinirden ve odalara dagildik.
bunlar aslinda babamin yumusamis halleri, en son birbirimize girdigimiz ve ben bi anda aglamaya basladigim icin laflarinin cogunu kendine sakliyor artik
hayir dusunuyorum, ben hayatim boyunca bircok sinava girdim ama hic babamin beni destekleyip motive ettigini hatirlamiyorum. cogu zaman sanki benim yapamayacagima inaniyor ama ben ona kanitliyormusum gibi hissettirdi
o basarisiz oldugum sinavda birden fark ettim ki ben sinav icin hic uzulmuyorum, tum hayati etkilenecek olan benim meslege baslayamayacak olan benim ama babamin bana yapacagi tavri takmaktan bunlara uzulmeye sira gelmiyor. yine bana neler diyecek. yine bana aylarca surat yapacak. yine beni her 2 gorusunden birinde laf sokacak..
bunlari neden yazdim bilmiyorum, sanirim sadece icimi dokmek istedim
