kızım(kedim) ve eşim

merhaba hanımlar,
bu benim ilk konum ve işin içinden çıkamadığım için artık sizden akıl almaya geldim. Benim sorunum eşim ve kedimle ilgili. Dişi ve dünya tatlısı bir kedim var. henüz 1 haftalıkken sokakta çocukların elinden almıştım. o zamanlar bekardım ve ailemin tüm karşı çıkışlarına rağmen büyüttüm. 8 ay önce evlendim ve eşim kedimden çok korkuyor. İlk zamanlar alışır sanmıştım ama 8 aydır her gün kedi yüzünden kavga halindeyiz. Evliliğim bu yüzden bitme noktasına geldi. O da seviyor biliyorum ama korkusu sevgisinin önüne geçiyor. İnternetteki sahiplendirme sitelerinden birine ilan vermiştim ama ne yazık ki kimse dönmedi. Şu an hamileyim ve eşim bundan güç alarak iyice baskı yapmaya başladı. Gerekirse sokağa bırak diyor ama onun sokakta kaldığını düşününce bile kalbim sıkışıyor boğazım düğümleniyor. Ne yapacağımı şaşırdım önerilerinizi bekliyorum.
verirseniz vicdanınız rahat etmeyecek... o kızım dediğiniz kediniz sizi özlemeyecek mi, terk edilmiş hissetmeyecek mi? kaldı ki sokağa bırakmak mi eskiden çöpten yemek buluyordu hayvanlar şimdi artık açık çöpte kalmadı maalesef tek tek yeni çöp konteynerina geçildi direk açlığa terk edildiler. eşinizin kediden korkmasıda çok sağlıklı bir durum değil bu konuda psikolojik destek alabilirsiniz... ama yok kendi istemiyorsa yaşam alanında yine sorumluluk sizin başta onunla bunu konuşmuş olmanız lazımdı. eşinizde vicdansız olmasın hamilesiniz üstelik size bu üzüntüyü stresi yaşatmasın...
 
Esiniz evlenirken kedinizin oldugunu bilmiyor muydu. Hayvan sevmeyen insanlardan nefret ediyorum. Heleki kediden korkuyorum ben yeaaa diyen tiplerden....ziplayana sicrayana bi tane cakasim geliyor.
Sizin esiniz kedi sevmiyor. Bence hicbir hayvani sevmiyor. Bosuna korkuyorum demesin. Biseyleri de bahane edip durmasin. Ayrica sokaga atmayi dusunuyorsunuz ya ayip ayip.
O gun basina bisey gelir ve vebali uzerinize olur. Madem atiyosunuz veyahut ihtimali bile var ozaman edinmeyecektiniz...eve siz alistirdiniz simdi boyle cop gibi atamazsiniz. Baskasina verseniz de ayni sozlerim gecerli
Al ver hayvanciga soran var mi tabiki yok.Allah akil fikir versin.
 
Bir canı kendinize, yasadigi ortama alıstırıp sokaga birakmak cok vicdansizca bir davranis olur. Terkedilmek her cana acı verir bunu unutmayin. Benim de kedim var 10 yasına geldi. Bende 2 aylikken sokaktan sahiplendim. 4 yıl once evlendim ve kedimi de kendi yanima aldim, benim de eşim korkuyordu ama bir süre sonra birlikte uyumaya basladilar. Simdi benden bile daha cok duskun.. Beni seven insan ona da sahip cikacakti bunu biliyordum... Su an hamileyim, 1 hafta kaldi dogumuma v kedim hala bizimle. Kızım dunyaya geldiginde de birlikte buyuyecekler. Cunku kedim de evin bir ferdi. Evlattan vazgecebilir misin? Sana muhtac yasayan bir candan vazgecmek icin gecerli bir sebep goremiyorum ben.. Yanlis anlamayin ama kedinizi ne yapacaginizdan once eşinizin merhametini sorgulamalisiniz biraz.
 
Hayvan olunca herşey hak değil mi? Nasıl olsa konuşamıyorlar, onları koruyan arkasını arayan da yok. Önemsiz varlıklar.
Onlar da bizim gibi sevebiliyor, acıyı hissediyor, üzülebiliyor, alışıyorlar. Siz bilmiyorsunuz bunları veya önemsemıyorsunuz diye ınsanlar mı şuursuz oldu? Bence gaayet şuurları yerinde.

Evinde hayvan dost istemeyen anlarım ama evden atmayı anlayamam. Yavru kedi olsa veya mecburen evıne almış olsa, hemen ilan açsa sahıplendırırdı ama onca zaman baktıgın koca kedi verılmez, atılmaz.
Annemın evıne bıkacgun kedimi bırakmıştım mecburen. Bız gıdınce arkamızdan cok mıyavlamış evın içinde aramış bizi yazık değil mi?
Biz dısardan eve gelince hemen bızı karşılıyor kapıda. Eşimin kucagına, benım kucagıma sıra sıra gelip sevilme faslını mutlaka yapar. Özlemini giderir. Hisleri var yani anlayın işte sevmek, sevilmek bunların bılıncındeler. Bize güvenıyor, O nun ailesi olduk.
Öylece sokaga atılacak bısey değil. Ailesi olan, buyuk yaştaki kediler yenıden sahıplendırılmemeli.
İnsanı geçtim hayvana karşı sevgi ve merhameti olmayan bırıyle evlenmeyı istmezdim. İçinde azıcık sevgi olan ikna da olur, alışır da...

Katıldım

Kedimiz sadece 4 aydır bizimle

Evde görümceme emanet edip tatile geldik

Daha ayrılalı 24 saat olmadı 8 yaşındaki oğlum dahil hepimiz kedi sayıklıyoruz

İki yıl bakılan kedi sahiplendirilmez falan insanın içine oturur

Eş konusuna gelince Nasıl Bir korku bu 8
Aydır o evde Nasıl yaşıyor

Bizimki her an dibimizde zira

Korkan tanıdıklarım var kedi olan mekana girmez sizinki aynı evde yaşıyor

Eşiniz bence sevmiyor evet tedirgin ve Bebek olunca daha tedirgin olacağı için şimdiden çözüm arıyor

Belki de bebeği için endişelidir onu koruyamamak gibi takıntıları var erkeklerin

Psikolojik destek alsanız birlikte evlilik terapisi gibi de olur
 
Şu an hamileyim diosun etrafinda bi hayvan olmasi hamilelik icin iyi degil derler sonucta onunkide bi can bide ufakligindan beri bakiyosn disari atmayi ne senin gönlün el verir ne bi baskasinin sahiplendirme sitelerinden bir cevap alamadiysan hayvan barinaklari var onlara verebilirsin veteriner tarafindan kimlik verildiyse hayvan barinagi sahiplendiriyor zaten sahiplendirene kadar gidip görebilirsinde
 
abartın iyice , ben de evde hayvan beslenmesine karşıyım, evde beslenmek de onların doğalarına aykırı aynı zamanda

ben de vicdan yoksunu insanların yaşamasına karşıyım ama kalkıp sizin gibileri öldürmüyorum,
bana kalırsa zerre vicdana sahip bir insanın sırf korktuğu gerekçesiyle masum bir canlıyı ölüme terketmeyi düşünmesi de bu düşüncesinden dolayı desteklenmesi de insan doğasına aykırı, peki bunu ne yapacağız?
 
ben de vicdan yoksunu insanların yaşamasına karşıyım ama kalkıp sizin gibileri öldürmüyorum,
bana kalırsa zerre vicdana sahip bir insanın sırf korktuğu gerekçesiyle masum bir canlıyı ölüme terketmeyi düşünmesi de bu düşüncesinden dolayı desteklenmesi de insan doğasına aykırı, peki bunu ne yapacağız?

Dogal seleksiyonu bekleyecegiz..
 
Herkes her konuda fikir beyan etmek zorunda mı anlamıyorum ben. Evde hayvanın ne işi varmış, doğalarına aykırıymış da bir sürü şey.

Bununla ilgili fikir belirtmek için önce hayvan sevmeniz, sonra bir hayvanı bahçede, sokakta da olsa beslemeniz, dün beslediğiniz yavruyu ertesi gün ezilmiş, kanlar içinde bir köşede bulmanız, bir hafta önce sahiplendirdiğiniz yavruyu çöpte ağlarken bulmanız lazım. Onların o çaresizliğini, açlığını, bir su damlası için bile yalvaran bakışlarını görmeniz lazım. Bunu görebilmek için de öncelikle vicdan lazım.

Hangi doğa? Kedi ve köpekler evcil canlılardır. Belediyelerin toplayıp ormanlara attığı köpekler yaşayabiliyor mu sanıyorsunuz siz? İnsanlar besleme yapıyorlar da yaşıyorlar, mesela kar yağdığında, kara kışta ne zor oluyor o beslemeler biliyor musunuz, hayvanların açlıktan ne hale geldiğini, kaburgalarının sayıldığını hatta öldüklerini biliyor musunuz? Ne avlayacaklar bu hayvanlar doğada, kertenkele mi yiyecek sizce? Cidden mi?

Her gün sizin gibi insanlarla uğraşıyorum. Hacı dede denen adam kedi besliyoruz diye apartman ortak alanına asma kilit vuruyor mesela, yöneticiye söylüyorsun biliyorum diyor. Ben buradan taşınacağım peki o kediler ne olacak? Ben gidince ne yiyecekler, bir yudum suyu bile çok gören insanlarsınız hepiniz.

Sokak çocuğu diyorsunuz günlerdir bu konuda. Sizin kalbinizde sadece tek bir soruna mı yer var? Sokak çocukları var diye gözümüzün önündeki hayvanları mı görmezden gelelim. Eee, Afrika'da da çocuklar ölüyor. Sen ne yapıyorsun? Oralara mı gidiyorsun, yardım mı ediyorsun? Böyle saçmalayanlar bir taşın altına el soktuysa bugüne kadar ben de Auri değilim. Ancak bilirmiş gibi yaşamış gibi konuşuyorsunuz. Boş teneke çok ses çıkartıyor.

Bir de kısırlaştırma konusu var ki hiç girmek bile istemiyorum. Allah herkese merhamet, vicdan versin. Hayvanlar eşya değil. Petshopa ver diyorlar. O kadar bihabersiniz ki her şeyden. Utanmıyorsunuz da yazmaya. Onların canı yok değil mi, duyguları yok? Sırf dili yok diye, derdini anlatamıyor diye değil siz anlayamıyorsunuz diye, işinize gelmiyor diye, sırf eliniz kadar, saf, size inanıp, verdiğiniz bir lokma yiyeceğe kanıp peşinizden gelir, güvenir diye, onlara istediğinizi yapabilirsiniz diye, sizden daha aciz diye merhamet edeceğinize istediğinizi yapıyorsunuz. Sorsan hepiniz en ala Müslümansınız. O zaman hiç mi korkmuyorsunuz size muhtaç hayvanlara eziyet etmekten. Nefret ediyorum sizin gibi insanlardan. Umarım bir gün öyle bir duruma gelin ki, bir damla su koysunlar önünüze, biri gelip gözünüzün önünde yere döksün, açlıktan kıvranın ama herkes evlerinde tıka basa doymuşken siz ancak o kokuları duyun, yiyemeyin. Başka türlü anlamazsınız çünkü. Empatiyi geçtim vicdan yok, petshopmuş, sokağa bırakmış.
 
Hanımlar rica ediyorum üsluplara dikkat ediniz, hayvanları sevenlerde vardır sevmeyenler de, korkanlar da vardır korkmayanlar da, aynı evde yaşamak isteyende vardır istemeyen de, düşüncelere saygı duyalım ama öte yandan unutmayalım, her canlının insanoğlu kadar yaşama hakkı ve özgürlüğü vardır, kedi, köpek, kuş, sümüklü böceğin, karıncanın dahi bizler üzerinde hakkı vardır.

Dırahta ger ziyan etse karınca
Günâhı var mıdır ânı kırınca?

Yarın Hakk’ın dîvânına varınca
Süleyman’dan hakkın alır karınca.

Unutmayalım hayvan deyip geçtiğimiz, belki yüz buruşturarak baktığımız, bir kap yemek bir kap su esirgediğimiz, sahip çıkmadığımız, hakkını korumadığımız her canlı vakti gelince bizden hakkını alır.
Bu belki yolda ezdiğimiz bir karınca olur, belki dallarını kıra kıra meyvesini yediğimiz bir dut ağacı olur ama yaratılan herşey gün gelir hakkını bizden alır.
 
lütfen onu bırakmayın... siz onun annesisiniz... büyük travmalara sebep olmayın ne olur
 
Herkes her konuda fikir beyan etmek zorunda mı anlamıyorum ben. Evde hayvanın ne işi varmış, doğalarına aykırıymış da bir sürü şey.

Bununla ilgili fikir belirtmek için önce hayvan sevmeniz, sonra bir hayvanı bahçede, sokakta da olsa beslemeniz, dün beslediğiniz yavruyu ertesi gün ezilmiş, kanlar içinde bir köşede bulmanız, bir hafta önce sahiplendirdiğiniz yavruyu çöpte ağlarken bulmanız lazım. Onların o çaresizliğini, açlığını, bir su damlası için bile yalvaran bakışlarını görmeniz lazım. Bunu görebilmek için de öncelikle vicdan lazım.

Hangi doğa? Kedi ve köpekler evcil canlılardır. Belediyelerin toplayıp ormanlara attığı köpekler yaşayabiliyor mu sanıyorsunuz siz? İnsanlar besleme yapıyorlar da yaşıyorlar, mesela kar yağdığında, kara kışta ne zor oluyor o beslemeler biliyor musunuz, hayvanların açlıktan ne hale geldiğini, kaburgalarının sayıldığını hatta öldüklerini biliyor musunuz? Ne avlayacaklar bu hayvanlar doğada, kertenkele mi yiyecek sizce? Cidden mi?

Her gün sizin gibi insanlarla uğraşıyorum. Hacı dede denen adam kedi besliyoruz diye apartman ortak alanına asma kilit vuruyor mesela, yöneticiye söylüyorsun biliyorum diyor. Ben buradan taşınacağım peki o kediler ne olacak? Ben gidince ne yiyecekler, bir yudum suyu bile çok gören insanlarsınız hepiniz.

Sokak çocuğu diyorsunuz günlerdir bu konuda. Sizin kalbinizde sadece tek bir soruna mı yer var? Sokak çocukları var diye gözümüzün önündeki hayvanları mı görmezden gelelim. Eee, Afrika'da da çocuklar ölüyor. Sen ne yapıyorsun? Oralara mı gidiyorsun, yardım mı ediyorsun? Böyle saçmalayanlar bir taşın altına el soktuysa bugüne kadar ben de Auri değilim. Ancak bilirmiş gibi yaşamış gibi konuşuyorsunuz. Boş teneke çok ses çıkartıyor.

Bir de kısırlaştırma konusu var ki hiç girmek bile istemiyorum. Allah herkese merhamet, vicdan versin. Hayvanlar eşya değil. Petshopa ver diyorlar. O kadar bihabersiniz ki her şeyden. Utanmıyorsunuz da yazmaya. Onların canı yok değil mi, duyguları yok? Sırf dili yok diye, derdini anlatamıyor diye değil siz anlayamıyorsunuz diye, işinize gelmiyor diye, sırf eliniz kadar, saf, size inanıp, verdiğiniz bir lokma yiyeceğe kanıp peşinizden gelir, güvenir diye, onlara istediğinizi yapabilirsiniz diye, sizden daha aciz diye merhamet edeceğinize istediğinizi yapıyorsunuz. Sorsan hepiniz en ala Müslümansınız. O zaman hiç mi korkmuyorsunuz size muhtaç hayvanlara eziyet etmekten. Nefret ediyorum sizin gibi insanlardan. Umarım bir gün öyle bir duruma gelin ki, bir damla su koysunlar önünüze, biri gelip gözünüzün önünde yere döksün, açlıktan kıvranın ama herkes evlerinde tıka basa doymuşken siz ancak o kokuları duyun, yiyemeyin. Başka türlü anlamazsınız çünkü. Empatiyi geçtim vicdan yok, petshopmuş, sokağa bırakmış.
Nasıl güzel yazmışsınız.. Her bir cümle nokta atışı.. Ben de nefret ediyorum böyle insanlardan.. Asıl korkmaları gereken asıl tiksinmeleri gereken şey merhametsizlik, vicdansızlık.. Sayfalarca yazın, yine anlamazlar.. Çünkü karalar bağlamış kalplere sevgiyi anlatamazsınız.. O yavrular, bize emanet.. Onlar bizim sınavımız.. Onlar bize gercek sevgiyi anlamamız, gercek huzuru tatmamız icin birer armaganlar.. Ama bazıları bunu asla anlayamazlar.. Hem onlara yaşayacak alan bırakmazlar, sonra da doğada yaşasın derler.. Hangi doğa? Bıraktık mı ki onlara herhangi bir yaşam alanı? Hayvanların tuvaletlerini yapabilecekleri bir parça toprak bile bırakmadık.. Sanki her köşe başına bir kap mama bir kap su kafasına gelebildik de sokakta yaşasınlar diyebiliyorlar.. Nasıl yaşasın ne yesin ne içsin nasıl korusun kendini insanların lanetinden?... Haaa bir de şu sokak cocuklari mevzusu var degil mi? O cok bilen hanimefendiler, şunu bilsinler ki hayvanlar iç güdüleriyle hareket eder, insanlar da beyinleriyle. Ki insanı hayvandan ayiran özelligidir ya hani düsünebilmesi. Dolayisiyla hayvan yavrularken bunu bile isteye bir tercih olarak gerceklestirmiyor. Ama insanlar bile isteye sorumlulugunu kabul ederek bir cocuk dünyaya getiriyorlar. Kimse bakamayacagi cocugu dogurmayacak o zaman!!!!... Evet o cocuklarin hic bir günahi yok!!!!... Ama hayvanlarin hic ama hic yok!!!!!... Bir de son olarak cocuk ben açım diyebiliyor ama hayvan diyemiyor!!!! Çocuk ben üşüyorum diyebiliyor ama hayvan diyemiyor!!!!! Çocuk ben hastayım ölüyorum diyebiliyor ama hayvan diyemiyor!!!!!.. O çocuklara da o hayvanlara da sahip çıkmak insanlık görevi!!!!! Güzel kalbinden öpüyorum Auri Auri
 
Hayvan severleri anlıyırum ama hayvandan korkanlara ya da sevmeyenlere saldırmalarını anlamıyorum.sevmeyebilirsin zarar vermemk şartıyla,sevmeyebilirsin benim onlar için koyduğum su kaplarını çöpe atmamak şartıyla.konu sahibi kedinizi evlendikten sonra evinize alsaydınız eşiniz haklı olabilirdi orta yol bulunurdu ama sizi onunla birlikte sevmiş kabullenmiş.bu konuda sert çıkın çekinmeyin.korkuyla savaşılabilir ama o kedi dışarda yapamaz bundan sonra.benim de dört yaşında kedim var.evlendikten sonra edindik ama eşim malesef bir türlü sevemedi.çok isterdim kucak kucağa olamalarını ama kedim biraz soğuk ve mesafeli,eşimin ona karşı duygularını da anlamış durumda,eşim hala der arada birine verelim,sokağa salalım diye çok da sert tartışmalarımız oldu asla taviz vermedim.mecbur kabullendi.onu bu yaşama ben zorlamadım yanlış anlaşılmasın ama birlikte karsr verip aldığımız bir canı sonradan vazgeçtim diye sokağa salmayı kabul etmiyorum sadece.keşke dışarda hata onlar için konforlu ve şefkatli olsa.bir yudum suyu çok görenler,sapıklar,işkencecilerle dolu ortalık.bu arada benim de çocuğum oldu,kendi aileme ve etrafa da kulak asmadım kedim hala benimle,başkasına vermye ya da sokağa bırakmaya asla katlanamam.siz de vermeyn yazık günah,erkekler bir şekilde yola gelir pes etmeyin.
 
evde hayvan istemezler, sokakta hayvan istemezler, parkta-piknikte hayvan istemezler, dünya onların çünkü, nasıl da güzelleştirdiler...
Ne zırvalıyorsunuz siz ? hayvanları kendi doğalarından ,kendi normlarından uzaklaştırıp sırf kendi yalnızlık duygularını tatmin etmek için evde besleyenler sizin gibiler işte, ve sırf bu yüzden o zavallı hayvanları kısırlaştırıp , tüy dökmesin diye saçma sapan traş ettirip şekillere sokan, onların psikolojilerini bozan da sizin gibi "hayvan severler", bırakın burda duyar kasmayı , vicdan sahibi olmak buysa, batsın sizin gibilerin vicdanı, hayvan seviyorlarmış !! hadi ordan be ! madem bu kadar duyarlısınız, konu sahibinin kedisini siz sahiplenin o zaman burda klavye delikanlılığı yapacağınıza pelin- pelin- office office
 
Hanimefendi siz evde bakilmasina karsiniz degil mi ? O zaman evde bir hayvanla yasamanin ne demek oldugunu bilmiyorsunuz.
O kedi dediginiz var ya sizin caniniz oluyor, cocugunuz oluyor. Benim de kizim var 7 yasinda. Tam 7 yildir birlikteyiz, ayri eve ciktim. Yemin ediyorum gozlerin doluyor onu oyle ozluyorum.
Bunu anlayabilmeniz icin o canla yasamaniz gerek. Bunu gectim.
Siz bir canliyi eve alip bakip sonra birakirsaniz merhametiniz nerde ?
Vicdaniniz nerde ?
O hayvani eve ve kendinize alistirdiktan sonra sokaga birakmak ne kadar vicdansizca . olume terk ediyorsunuz onu.
Boyle merhamet yoksunu bi adami bosarim.
Kucucuk can ya,fazla geliyorsa bakmayacaksin.
Yarin oburgun esin,sevgilin istemediginde birakacaksan eve hayvan almayacaksin.
Onu sokaga birakacagim oyle mi ?

Bosan diyen arkadaslar abartmiyor.
Siz anlamiyorsunuz.
Kediyi gerekirse sokaga at diyen vicdanda abartilcak bir sey goremeyenler bana anormal geliyor.
Kedi icin bosan diyen suurlarin gozunu seveyim! Hayvana bakip gerekirse sokaga at diyecek kadar vicdansiz adami birakanin mantigini seveyim!
Bakınız, daha önceki yorumlara yazdıklarımı da görürsünüz belki, birincisi ben hayvanları seviyorum , fakat evde hoşlanmıyorum, kokusu tüyleri beni rahatsız ediyor, ikincisi bu hayvancıklar zaten yaradılışları gereği doğaya uyumlular, siz olmasaydınız da doğada hayatlarını sürdürebileceklerdi, 3.sü evet eve alışmış bir hayvancağızı sokağa terketmek onu öldürmek demek ve ben asla böyle birşey demedim, hayvan yüzünden koca mı boşanır, koca bir Hayır bence, fakat o hayvanları sırf kendiniz mutlu olun diye evlere alıp daha bir kere bile anne olma şansı vermeden kısırlaştırıyorsunuz, yazık günah değil mi esas vicdansızlık bu değil mi , ben bunlara karşıyım işte , o yüzden kimse gelip burda duyar kasmasın bu konuda
 
Kimse şuurunu kaybetmiş değil
Evlenene kadar idare edip evlendikten sonra at diyen adama boşamak haktır
Ben kedi olan bir evde yaşayamam diyecekti en baştan o zaman kabul edilebilir olabilirdi, kartlarını açık oynaması gerekirdi
Mesele adamın kişiliği
Mesele aklı, vicdanı olması gereken bir canlıyken el kadar kediyle bacak biçmesi
Eşeğin yoksa sahibinin hatırı var der eskiler, sevmese de insan eşinin hatırına bir orta yol bulur ve hamile bir kadını bu kadar hırpalamaz, eşine merhameti yok, hayvana merhameti yok bu adamdan eş olacak, baba olacak daha neler, evliyim ve bir kedim var, eşim bugün istemiyorum dese boşanmaya gideriz , ben ağzı dili olmayan bir canı sokağa atamam
Bence eşi de sokağa at dememiştir, yani bu gerçekten anlaşılamayacak bir durum değil, ben de evde kokusundan ve tüyünden rahatsız olurum, arkadaşımın kedisi var asla onlara oturmaya gidemiyorum üstüm başım tüy oluyor, yani neden o canlıları doğalarından koparıp eve alıyoruz acımasızca kısırlaştırıyoruz daha belki bir kerecik bile anne olmadan bu haklarını elinden alıyoruz, neden ? onlar zaten doğaya uyumlu yaradılmışlar insanlar evlerine almasalar da dışarda yaşayabiliyorlar, ama evt bir kere eve aldıktan sonra dışarı atılmasına ben de karşıyım, adamcağız belki bebeği için de endişeleniyordur, siz biliyor musunuz en fazla bebek kayıplarının kedilerden bulaşan bir mikrop olduğunu?
 
Eşiniz evlenmeden önce kediniz olduğunu bilmiyormuydu?
Benim de kızım var eşimle tanistigim ilk gün benim için ne kadar önemli olduğunu onu asla birakmayacagimi, rahatsız olacağı bi durumsa ikimizin de bosuna zaman harcamamasini söyledim.
Yahu bu canlarla oyun oynamasak depresyona giriyo anlamıyorum nasıl vermeyi dusunebildiniz?
Gerekirse sokağa bırak diyen bi adamla evli olduğunuz için üzüldüm gerçekten. Merhamet çok önemli..
 
Malesef ev ortak yasam alani. Bizim 3 kopek 4 kedimiz var ama hepsi ortak karardi. Korkuyorum istemiyorum diyen adamla ben evlenmezdim. Hadi evlendim hergun kavga kiyamet icinde bir de cocuk yapmazdim.

Allah yardimciniz olsun ne desem bilemiyorum. Bile bile lades diyorsunuz. Keske bebek yapmayip bosansaydiniz. Size kediden vazgecin desem olmaz. Ama kedinin her hareketinde irkilerek o adam da yasayamaz.
 
Back
X