kısa bir şey anlatacağım sana. çalışan anne psikolojisi çok beter.
son zamanlarda babamın sağlık sorunlarından dolayı annem babamın yanında olması gerekiyor. benim kızım da 8,30-14,30 arası kreşe gidiyor. sonrasında annem alıyor. cuma günü annemle babamın işi var. bana dediler ki kızını da götürelim akşam eve giderken al git. okula gitmesin o gün.
ben de olmaz dedim bir iki gün aksayınca bazen gitmek istemiyor istikrar bozuluyor. artı öğrendikleri şeyler var..
cuma ben izin aldım dolayısıyla şu an içim içimi yiyor ben evde tek başıma kızım olmadan ne yapacağım. o gün okula göndermesem mi acaba
diyor bir iç ses. yani vijdan azabı çekiyorum kısmen. evdeyim ve çocuğuma zaman ayırmıyor gibiyim. eşime söyledim de saçmalama dedi. neyse sabah okula götüreceğim 2,30 dan sonra bakacağız hayatın tadına. anne olmak zor gerçekten.
